سنایی غزنوی : طریق التحقیق
مدح امیرالمومنین علی(ع)
بود حیدر در مدینه ی علم اهلی شیرازی : قطعات
شمارهٔ ۶۰
در شعر هر که از پی معنی خاص رفت سعدالدین وراوینی : باب اول
داستان گرگِ خنیاگر دوست با شبان
ملک زاده گفت : شنیدم که وقتی گرگی در بیشهٔ وطن داشت. روزی در حوالی شکارگاهی که حوالتگاه رزق او بود، بسیار بگشت و از هر سو کمند طلب می‌انداخت، تا باشد که صیدی در کمند افکند، میسر نگشت و آن روز شبانی بنزدیک موطن او گوسفند گله می‌چرانید. گرگ از دور نظّاره می‌کرد؛ چنانک گرگ گلوی گوسفند گیرد، غصّهٔ حمایت شبان گلوی گرگ گرفته بود و از گله بجز گرد نصیب دیدهٔ خود نمی‌یافت. دندان نیاز می‌افشرد و میگفت: هاتف اصفهانی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۹
یک لحظه کسی که با تو دمساز آید سیف فرغانی : قصاید و قطعات (گزیدهٔ ناقص)
شمارهٔ ۲۸ - فی التوحید الباری تعالی
ای پادشاه عالم، ای عالم خبیر انوری : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۶۵
تا که دستم زیر سنگ آورده‌ای هاتف اصفهانی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۷
این تیغ که در کف آتشی سوزان است صائب تبریزی : متفرقات
شمارهٔ ۲۵۹
خوش بهاری می رسد فکر می و ساغر کنید میرزا قلی میلی مشهدی : غزلیات
شمارهٔ ۱۰۹
نا کرده کار دلبر من دل به کین نهاد هاتف اصفهانی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۶
این تیغ که شیر فلکش نخجیر است هاتف اصفهانی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۵
ساقی فلک ارچه در شکست من و توست واعظ قزوینی : ابیات پراکنده
شمارهٔ ۸۰
قد چو خم گردید، روشن شد که وقت مردن است امیر معزی : قصاید
شمارهٔ ۱۸۸
صبوح مرا خوش کن ای خوش پسر نهج البلاغه : حکمت ها
ویژگیهای مؤمن
<strong> وَ قَالَ عليه‌السلام فِي صِفَةِ اَلْمُؤْمِنِ </strong> اَلْمُؤْمِنُ بِشْرُهُ فِي وَجْهِهِ وَ حُزْنُهُ فِي قَلْبِهِ أَوْسَعُ شَيْءٍ صَدْراً وَ أَذَلُّ شَيْءٍ نَفْساً يَكْرَهُ اَلرِّفْعَةَ وَ يَشْنَأُ اَلسُّمْعَةَ صفی علیشاه : بحرالحقایق
بخش ۲۹۸ - عبدالنور
ز عبدالنور گویم اوست بینا فصیحی هروی : رباعیات
شمارهٔ ۱۱۹
جانا به غم تو زندگانی کردم بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۰۷۳
گر چراغ ازنفس سوخته بر می‌کردم خاقانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۰۰
در عشق داستانم و بر تو به نیم جو فرخی سیستانی : قطعات و ابیات بازماندهٔ قصاید
شمارهٔ ۲۱ - همو راست
تا کی بوداین شوخی و تاکی بود این جنگ فضولی : غزلیات
شمارهٔ ۳۵۲
زدی چو در دلم آتش مکش چو شعله سر از من
مدح امیرالمومنین علی(ع)
بود حیدر در مدینه ی علم اهلی شیرازی : قطعات
شمارهٔ ۶۰
در شعر هر که از پی معنی خاص رفت سعدالدین وراوینی : باب اول
داستان گرگِ خنیاگر دوست با شبان
ملک زاده گفت : شنیدم که وقتی گرگی در بیشهٔ وطن داشت. روزی در حوالی شکارگاهی که حوالتگاه رزق او بود، بسیار بگشت و از هر سو کمند طلب می‌انداخت، تا باشد که صیدی در کمند افکند، میسر نگشت و آن روز شبانی بنزدیک موطن او گوسفند گله می‌چرانید. گرگ از دور نظّاره می‌کرد؛ چنانک گرگ گلوی گوسفند گیرد، غصّهٔ حمایت شبان گلوی گرگ گرفته بود و از گله بجز گرد نصیب دیدهٔ خود نمی‌یافت. دندان نیاز می‌افشرد و میگفت: هاتف اصفهانی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۹
یک لحظه کسی که با تو دمساز آید سیف فرغانی : قصاید و قطعات (گزیدهٔ ناقص)
شمارهٔ ۲۸ - فی التوحید الباری تعالی
ای پادشاه عالم، ای عالم خبیر انوری : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۶۵
تا که دستم زیر سنگ آورده‌ای هاتف اصفهانی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۷
این تیغ که در کف آتشی سوزان است صائب تبریزی : متفرقات
شمارهٔ ۲۵۹
خوش بهاری می رسد فکر می و ساغر کنید میرزا قلی میلی مشهدی : غزلیات
شمارهٔ ۱۰۹
نا کرده کار دلبر من دل به کین نهاد هاتف اصفهانی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۶
این تیغ که شیر فلکش نخجیر است هاتف اصفهانی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۵
ساقی فلک ارچه در شکست من و توست واعظ قزوینی : ابیات پراکنده
شمارهٔ ۸۰
قد چو خم گردید، روشن شد که وقت مردن است امیر معزی : قصاید
شمارهٔ ۱۸۸
صبوح مرا خوش کن ای خوش پسر نهج البلاغه : حکمت ها
ویژگیهای مؤمن
<strong> وَ قَالَ عليه‌السلام فِي صِفَةِ اَلْمُؤْمِنِ </strong> اَلْمُؤْمِنُ بِشْرُهُ فِي وَجْهِهِ وَ حُزْنُهُ فِي قَلْبِهِ أَوْسَعُ شَيْءٍ صَدْراً وَ أَذَلُّ شَيْءٍ نَفْساً يَكْرَهُ اَلرِّفْعَةَ وَ يَشْنَأُ اَلسُّمْعَةَ صفی علیشاه : بحرالحقایق
بخش ۲۹۸ - عبدالنور
ز عبدالنور گویم اوست بینا فصیحی هروی : رباعیات
شمارهٔ ۱۱۹
جانا به غم تو زندگانی کردم بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۰۷۳
گر چراغ ازنفس سوخته بر می‌کردم خاقانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۰۰
در عشق داستانم و بر تو به نیم جو فرخی سیستانی : قطعات و ابیات بازماندهٔ قصاید
شمارهٔ ۲۱ - همو راست
تا کی بوداین شوخی و تاکی بود این جنگ فضولی : غزلیات
شمارهٔ ۳۵۲
زدی چو در دلم آتش مکش چو شعله سر از من
