مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۷۳۶
شاد آنکه جمال ماهتابش ببرد مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۰
ای فصل با باران ما، برریز بر یاران ما وفایی شوشتری : رباعیات
شمارهٔ ۲۳
از چیست که سنّیان تعلّل دارند نظیری نیشابوری : غزلیات
شمارهٔ ۳۰۶
ناله اصحاب مسجد نیست بی فریادرس فردوسی : پادشاهی یزدگرد بزه‌گر
بخش ۱۴
چنین گفت بهرام کای مهتران فردوسی : پادشاهی اردشیر
بخش ۹
کنون از خردمندی اردشیر ملا احمد نراقی : باب چهارم
اسباب مدح و خوش آمدگویی
و بدان که از برای حب مدح و خوش آمدگویی چند سبب است: حافظ : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۳۴
گر دست رسد در سر زلفین تو بازم فردوسی : داستان هفتخوان اسفندیار
بخش ۱۵
چو آن نامه برخواند اسفندیار هلالی جغتایی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۸۷
چه غم گر در سرم شوریست از سودای گیسویت؟ رضاقلی خان هدایت : روضهٔ اول در نگارش احوال مشایخ و عارفین
بخش ۱۴۵ - محمد مازندرانی قُدِّسَ سِرُّهُ
اسمش ملامحمد، ملقب به صوفی، از اهل مازندران بهشت نشان. جامع فضایل نیکو و حاوی خصایل دلجو بود. صاحب آتشکده لقبش را تخلص دانسته و او را اصفهانی خوانده و خالوی مولوی جامی شمرده و چنین نیست به اسم تخلص می‌کند و مازندرانی است و به اتفاق ابوحیان طبیب و مولانا حسینعلی یزدی در هندوستان به سر می‌برده. مدتی هم در کشمیر بوده. به خواهش جهانگیر از کشمیر به دهلی رفته. در سنهٔ ۱۰۳۵ در سرهند وفات یافته. دیوانش به نظر رسید. یک دو هزار بیت است. بعضی اشعار در مذمت اهل هند دارد. به هر صورت از آن جناب است: صغیر اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۲۵۸
گر نه برقع بر رخ آن مه جبین افتاده بود سنایی غزنوی : قصاید و قطعات
شمارهٔ ۱۴۸
روزگاریست که کان گهرند حافظ : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۵
شکفته شد گل حمرا و گشت بلبل مست رشیدالدین میبدی : ۶- سورة الانعام
۱۷ - النوبة الثانیة
قوله تعالى: وَ هُوَ الَّذِی أَنْشَأَ جَنَّاتٍ مَعْرُوشاتٍ الایة معنى انشاء آفریدن است بابتداء بىمثالى و معیارى، و اختراع آفریدن است بىسببى، و خلق آفریدن است بر تقدیر و ترتیب، و جنّات بستانها است که در آن درخت بود، و الجنة ما جنّ اى منع، و المنع على ضربین مانع فى الخلقة بحائط و نحوه، و مانع بالملک الخاص لصاحبه. عطار نیشابوری : داستان کبک
داستان کبک
کبک بس خرم خرامان در رسید اقبال لاهوری : ارمغان حجاز
نه از ساقی نه از پیمانه گفتم
نه از ساقی نه از پیمانه گفتم فریدون مشیری : تا صبح تابناک اهورایی
در میدان زندگی
در میدان زندگی اسیر شهرستانی : غزلیات ناتمام
شمارهٔ ۱۲۳
کشت جهان ز نشو و نما پاک مانده است سعدی : قطعات
شمارهٔ ۱۵
یکی از بخت کامران بینی
رباعی شمارهٔ ۷۳۶
شاد آنکه جمال ماهتابش ببرد مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۰
ای فصل با باران ما، برریز بر یاران ما وفایی شوشتری : رباعیات
شمارهٔ ۲۳
از چیست که سنّیان تعلّل دارند نظیری نیشابوری : غزلیات
شمارهٔ ۳۰۶
ناله اصحاب مسجد نیست بی فریادرس فردوسی : پادشاهی یزدگرد بزه‌گر
بخش ۱۴
چنین گفت بهرام کای مهتران فردوسی : پادشاهی اردشیر
بخش ۹
کنون از خردمندی اردشیر ملا احمد نراقی : باب چهارم
اسباب مدح و خوش آمدگویی
و بدان که از برای حب مدح و خوش آمدگویی چند سبب است: حافظ : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۳۴
گر دست رسد در سر زلفین تو بازم فردوسی : داستان هفتخوان اسفندیار
بخش ۱۵
چو آن نامه برخواند اسفندیار هلالی جغتایی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۸۷
چه غم گر در سرم شوریست از سودای گیسویت؟ رضاقلی خان هدایت : روضهٔ اول در نگارش احوال مشایخ و عارفین
بخش ۱۴۵ - محمد مازندرانی قُدِّسَ سِرُّهُ
اسمش ملامحمد، ملقب به صوفی، از اهل مازندران بهشت نشان. جامع فضایل نیکو و حاوی خصایل دلجو بود. صاحب آتشکده لقبش را تخلص دانسته و او را اصفهانی خوانده و خالوی مولوی جامی شمرده و چنین نیست به اسم تخلص می‌کند و مازندرانی است و به اتفاق ابوحیان طبیب و مولانا حسینعلی یزدی در هندوستان به سر می‌برده. مدتی هم در کشمیر بوده. به خواهش جهانگیر از کشمیر به دهلی رفته. در سنهٔ ۱۰۳۵ در سرهند وفات یافته. دیوانش به نظر رسید. یک دو هزار بیت است. بعضی اشعار در مذمت اهل هند دارد. به هر صورت از آن جناب است: صغیر اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۲۵۸
گر نه برقع بر رخ آن مه جبین افتاده بود سنایی غزنوی : قصاید و قطعات
شمارهٔ ۱۴۸
روزگاریست که کان گهرند حافظ : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۵
شکفته شد گل حمرا و گشت بلبل مست رشیدالدین میبدی : ۶- سورة الانعام
۱۷ - النوبة الثانیة
قوله تعالى: وَ هُوَ الَّذِی أَنْشَأَ جَنَّاتٍ مَعْرُوشاتٍ الایة معنى انشاء آفریدن است بابتداء بىمثالى و معیارى، و اختراع آفریدن است بىسببى، و خلق آفریدن است بر تقدیر و ترتیب، و جنّات بستانها است که در آن درخت بود، و الجنة ما جنّ اى منع، و المنع على ضربین مانع فى الخلقة بحائط و نحوه، و مانع بالملک الخاص لصاحبه. عطار نیشابوری : داستان کبک
داستان کبک
کبک بس خرم خرامان در رسید اقبال لاهوری : ارمغان حجاز
نه از ساقی نه از پیمانه گفتم
نه از ساقی نه از پیمانه گفتم فریدون مشیری : تا صبح تابناک اهورایی
در میدان زندگی
در میدان زندگی اسیر شهرستانی : غزلیات ناتمام
شمارهٔ ۱۲۳
کشت جهان ز نشو و نما پاک مانده است سعدی : قطعات
شمارهٔ ۱۵
یکی از بخت کامران بینی
