سلمان ساوجی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۶۱
ای نسیم صبح بوی جانفزا میآوری رشیدالدین میبدی : ۲- سورة البقره
۴۰ - النوبة الثانیة
قوله تعالى: وَ یَسْئَلُونَکَ عَنِ الْمَحِیضِ مردى آمد بر رسول خدا نام وى ثابت بن الدحداح گفت یا رسول اللَّه! زنان را در حال حیض نزدیکى کنیم و پاسیم یا نه؟ که بگذاریم ایشان را در وقت حیض و نپاسیم؟ آیت آمد وَ یَسْئَلُونَکَ عَنِ الْمَحِیضِ قُلْ هُوَ أَذىً، فَاعْتَزِلُوا النِّساءَ فِی الْمَحِیضِ حیض و محیض یکى است، همچون کیل و مکیل و عیش و معیش. و معنى حیض رفتن خون است، یعنى آن دم معروف سیاه رنگ، بحرانى که از قعر رحم برآمد، کمینه آن یک شبانروزست و مهینه پانزده شبانروز، و غالب آن شش یا هفت روز است، و هر چه نه از قعر رحم بیامد و نه سیاه رنگ بود آن را دم استحاضه گویند. و احکام حیض در آن نرود. مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۵۹۹
بیمن به زبان من سخن میآید عنصرالمعالی : قابوسنامه
باب هشتم: اندر یاد کردن پندهای نوشروان عادل
اول گفت: تا روز و شب آینده است و رونده از گردش سالها شگفت مدار. جویای تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۶۵۰
صید خلق اهل ریا در گوشه گیری دیده اند ملا احمد نراقی : منتخب غزلیات و قطعات
شمارهٔ ۲۹
ساقیا امشب مرا زان آب رمّانی بده اثیر اخسیکتی : رباعیات
شمارهٔ ۵۷
نی گفت که پای در گلم بود بسی بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۷۴۰
زندگی محروم تکرارست و بس صائب تبریزی : متفرقات
شمارهٔ ۲۶۸
ز می هرگاه روی یار عالمسوز می گردد نظامی گنجوی : لیلی و مجنون
بخش ۳۰ - رفتن پدر مجنون به دیدن فرزند
دهقان فصیح پارسی زاد مهدی اخوان ثالث : آخر شاهنامه
میراث
پوستینی کهنه دارم من عنصری بلخی : قصاید
شمارهٔ ۵۴ - در صفت بهار و مدح سلطان محمود
بخار دریا بر اورمزد و فروردین رضیالدین آرتیمانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۹
تا از بر چشم آن جوان رفت فیض کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۷۴
عید است و هرکس از غلط غیری گرفته یار خود شاه نعمتالله ولی : مثنویات
شمارهٔ ۲۴
چیست انسان دیدهٔ بینا بود سراج قمری : قصاید
شمارهٔ ۵
گرفته ای زلب لعل، روی من در زر واعظ قزوینی : ابیات پراکنده
شمارهٔ ۵۹
هر لوح مزاری ز مقیمان دل خاک مشتاق اصفهانی : رباعیات
شمارهٔ ۱۶۹
پیدا چو گهر ز قطره آب شدیم نورعلیشاه : بخش اول
شمارهٔ ۱۷۴
باحضار ملک وضعی پری وش نورعلیشاه : بخش دوم
شمارهٔ ۵۷
نخستین دم که عالم آفریدند
غزل شمارهٔ ۳۶۱
ای نسیم صبح بوی جانفزا میآوری رشیدالدین میبدی : ۲- سورة البقره
۴۰ - النوبة الثانیة
قوله تعالى: وَ یَسْئَلُونَکَ عَنِ الْمَحِیضِ مردى آمد بر رسول خدا نام وى ثابت بن الدحداح گفت یا رسول اللَّه! زنان را در حال حیض نزدیکى کنیم و پاسیم یا نه؟ که بگذاریم ایشان را در وقت حیض و نپاسیم؟ آیت آمد وَ یَسْئَلُونَکَ عَنِ الْمَحِیضِ قُلْ هُوَ أَذىً، فَاعْتَزِلُوا النِّساءَ فِی الْمَحِیضِ حیض و محیض یکى است، همچون کیل و مکیل و عیش و معیش. و معنى حیض رفتن خون است، یعنى آن دم معروف سیاه رنگ، بحرانى که از قعر رحم برآمد، کمینه آن یک شبانروزست و مهینه پانزده شبانروز، و غالب آن شش یا هفت روز است، و هر چه نه از قعر رحم بیامد و نه سیاه رنگ بود آن را دم استحاضه گویند. و احکام حیض در آن نرود. مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۵۹۹
بیمن به زبان من سخن میآید عنصرالمعالی : قابوسنامه
باب هشتم: اندر یاد کردن پندهای نوشروان عادل
اول گفت: تا روز و شب آینده است و رونده از گردش سالها شگفت مدار. جویای تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۶۵۰
صید خلق اهل ریا در گوشه گیری دیده اند ملا احمد نراقی : منتخب غزلیات و قطعات
شمارهٔ ۲۹
ساقیا امشب مرا زان آب رمّانی بده اثیر اخسیکتی : رباعیات
شمارهٔ ۵۷
نی گفت که پای در گلم بود بسی بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۷۴۰
زندگی محروم تکرارست و بس صائب تبریزی : متفرقات
شمارهٔ ۲۶۸
ز می هرگاه روی یار عالمسوز می گردد نظامی گنجوی : لیلی و مجنون
بخش ۳۰ - رفتن پدر مجنون به دیدن فرزند
دهقان فصیح پارسی زاد مهدی اخوان ثالث : آخر شاهنامه
میراث
پوستینی کهنه دارم من عنصری بلخی : قصاید
شمارهٔ ۵۴ - در صفت بهار و مدح سلطان محمود
بخار دریا بر اورمزد و فروردین رضیالدین آرتیمانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۹
تا از بر چشم آن جوان رفت فیض کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۷۴
عید است و هرکس از غلط غیری گرفته یار خود شاه نعمتالله ولی : مثنویات
شمارهٔ ۲۴
چیست انسان دیدهٔ بینا بود سراج قمری : قصاید
شمارهٔ ۵
گرفته ای زلب لعل، روی من در زر واعظ قزوینی : ابیات پراکنده
شمارهٔ ۵۹
هر لوح مزاری ز مقیمان دل خاک مشتاق اصفهانی : رباعیات
شمارهٔ ۱۶۹
پیدا چو گهر ز قطره آب شدیم نورعلیشاه : بخش اول
شمارهٔ ۱۷۴
باحضار ملک وضعی پری وش نورعلیشاه : بخش دوم
شمارهٔ ۵۷
نخستین دم که عالم آفریدند
