نشاط اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۱۴
آب گو بگذر ز سر این خانه را اوحدالدین کرمانی : الباب التاسع: فی السفر و الوداع
شمارهٔ ۹
رویی نه که از هوای او بگریزم فرخی یزدی : غزلیات
شمارهٔ ۱
گلرنگ شد درو دشت، از اشکباری ما واعظ قزوینی : ابیات پراکنده
شمارهٔ ۱۳۶
خانه تن، چو بسیل اجل از هم ریزد شاه نعمت‌الله ولی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۸۸
بی اسم کسی درک مسما نکند قدسی مشهدی : مطالع و متفرقات
شمارهٔ ۴۲
جز دود محبت که بود نور چراغم رهی معیری : غزلها - جلد سوم
شراب بوسه
شکسته جلوه گلبرگ از بر و دوشت واعظ قزوینی : ابیات پراکنده
شمارهٔ ۸۲
بسکه در خانه غیرش نتوانم دیدن ظهیرالدین فاریابی : رباعیات
شمارهٔ ۱۲
بس دل که ز تو خون شده در برمانده ست امیرخسرو دهلوی : غزلیات (گزیدهٔ ناقص)
گزیدهٔ غزل ۹۵
مرا داغ تو بر جان یادگار است اوحدالدین کرمانی : الباب الاول: فی التوحید و التقدیس و الذکر و نعت النبوة
شمارهٔ ۱۶
آنجا که سراپردهٔ اجلال جلال نظام قاری : قصاید
شمارهٔ ۳ - آغاز داستان
بهار آمد و کتان بجنک مویئنه جویای تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۵۷۹
غنچه تا بگشود لب، خونین دلم آمد بیاد اثیر اخسیکتی : قطعات
شمارهٔ ۳۰
ای بجائی که پیش صورت تو اوحدالدین کرمانی : الباب التاسع: فی السفر و الوداع
شمارهٔ ۴۳
سبحان الله چه سخت کاری غم تو فضولی : رباعیات
شمارهٔ ۴۱
چون لاله پریرم آتشی در دل بود رضاقلی خان هدایت : روضهٔ دوم در ذکر فضلا و محقّقین حکما
بخش ۳ - افضل کاشی نَوَّر اللّه مَرقده
وهُوَ افضل الدین محمد القاشانی، حکیمی است بلندپایه و فاضلی است گرانمایه. خواجه نصیرالدین محمد طوسی علیه الرحمه با وی معاصر و این قطعه به جهت وی گفته است: مجیرالدین بیلقانی : ملمعات
شمارهٔ ۹
یا صبیح الوجه قدحان الصباح انوری : مقطعات
شمارهٔ ۱۷۳ - در نصیحت
در جهان با مردمان دانی که چون باید گذاشت ملک‌الشعرای بهار : رباعیات
شمارهٔ ۳۱ - این رباعی را از منفای خود «بجنورد» گفته است
ای مرکزیان گر گل و ریحان خواهید
شمارهٔ ۱۴
آب گو بگذر ز سر این خانه را اوحدالدین کرمانی : الباب التاسع: فی السفر و الوداع
شمارهٔ ۹
رویی نه که از هوای او بگریزم فرخی یزدی : غزلیات
شمارهٔ ۱
گلرنگ شد درو دشت، از اشکباری ما واعظ قزوینی : ابیات پراکنده
شمارهٔ ۱۳۶
خانه تن، چو بسیل اجل از هم ریزد شاه نعمت‌الله ولی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۸۸
بی اسم کسی درک مسما نکند قدسی مشهدی : مطالع و متفرقات
شمارهٔ ۴۲
جز دود محبت که بود نور چراغم رهی معیری : غزلها - جلد سوم
شراب بوسه
شکسته جلوه گلبرگ از بر و دوشت واعظ قزوینی : ابیات پراکنده
شمارهٔ ۸۲
بسکه در خانه غیرش نتوانم دیدن ظهیرالدین فاریابی : رباعیات
شمارهٔ ۱۲
بس دل که ز تو خون شده در برمانده ست امیرخسرو دهلوی : غزلیات (گزیدهٔ ناقص)
گزیدهٔ غزل ۹۵
مرا داغ تو بر جان یادگار است اوحدالدین کرمانی : الباب الاول: فی التوحید و التقدیس و الذکر و نعت النبوة
شمارهٔ ۱۶
آنجا که سراپردهٔ اجلال جلال نظام قاری : قصاید
شمارهٔ ۳ - آغاز داستان
بهار آمد و کتان بجنک مویئنه جویای تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۵۷۹
غنچه تا بگشود لب، خونین دلم آمد بیاد اثیر اخسیکتی : قطعات
شمارهٔ ۳۰
ای بجائی که پیش صورت تو اوحدالدین کرمانی : الباب التاسع: فی السفر و الوداع
شمارهٔ ۴۳
سبحان الله چه سخت کاری غم تو فضولی : رباعیات
شمارهٔ ۴۱
چون لاله پریرم آتشی در دل بود رضاقلی خان هدایت : روضهٔ دوم در ذکر فضلا و محقّقین حکما
بخش ۳ - افضل کاشی نَوَّر اللّه مَرقده
وهُوَ افضل الدین محمد القاشانی، حکیمی است بلندپایه و فاضلی است گرانمایه. خواجه نصیرالدین محمد طوسی علیه الرحمه با وی معاصر و این قطعه به جهت وی گفته است: مجیرالدین بیلقانی : ملمعات
شمارهٔ ۹
یا صبیح الوجه قدحان الصباح انوری : مقطعات
شمارهٔ ۱۷۳ - در نصیحت
در جهان با مردمان دانی که چون باید گذاشت ملک‌الشعرای بهار : رباعیات
شمارهٔ ۳۱ - این رباعی را از منفای خود «بجنورد» گفته است
ای مرکزیان گر گل و ریحان خواهید
