اهلی شیرازی : لغزها
لغز سوزن و رشعه
چیست آنمرغ مار هیبت کو نجم‌الدین رازی : باب سیم
فصل پانزدهم
قال الله تعالی «و اذوا اعدنا موسی اربعین لیله». جمال‌الدین عبدالرزاق : رباعیات
شمارهٔ ۹
ای کشته چو من هزار در پای غمت مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۶۵۰
خواهم که دلم با غم هم‌خو باشد جمال‌الدین عبدالرزاق : غزلیات
شمارهٔ ۴۱
ترسم که وعده های تو عمرم سرآورد ابن یمین فَرومَدی : قطعات
شمارهٔ ٣۴١
کسی بمدح و ثنای برادران عزیز کمال خجندی : غزلیات
شمارهٔ ۶۵
آنچه از خدای خواست دل بنده باز یافت واعظ قزوینی : غزلیات
شمارهٔ ۲۹۹
مرا از نعمت دیدار، دل سیری نمیداند صائب تبریزی : غزلیات ترکی
غزل شمارهٔ ۴
اولمادی خورشیددن داغلارد رنگین قاشلار ابن یمین فَرومَدی : رباعیات
شمارهٔ ۲۴۰
باد از رخ گل چو برقع نازکشاد آشفتهٔ شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۲۴۴
ای قافله سالار زلیلی خبری نیست ابن یمین فَرومَدی : غزلیات
شمارهٔ ۲۶۶
روی میتابد ز من آن سیمبر یعنی که چه فیض کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۷۴
ما مستانیم بی می و جام ابن یمین فَرومَدی : غزلیات
شمارهٔ ۱۱۲
چو روی آن پری پیکر گلی بیخارکی باشد امیرخسرو دهلوی : غزلیات (گزیدهٔ ناقص)
گزیدهٔ غزل ۵۱۲
شبها که گرد کوی تو گردم به یکقدم امیرشاهی سبزواری : غزلیات
شمارهٔ ۱۳۶
چشم تو خورد باده و من در خمار از آن کمال خجندی : غزلیات
شمارهٔ ۱۱۶
ترا به یک دو خط مصطلح فضولی چیست؟ مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۹۹
ای خان و مان بمانده و از شهر خود جدا محمد بن منور : فصل دوم - حکایاتی که بر زبان شیخ رفته
حکایت شمارهٔ ۳۱
هم درین وقت یک روز شیخ بوعبداللّه باکو در مجلس شیخ بی‌خویشتن نشسته بود خواجه وار و پای بکمر زده، شیخ را چشم بر وی افتاد و درآن میان با کسی خلقی خوب بکرد و سخنی نیکو بگفت، آنکس شیخ راگفت خدایت بهشت روزی گرداناد. شیخ گفت ما را بهشت نباید! ما را بهشت نباید! با مشتی لنک و لوک و درویش، در آنجا جز شلان و کوران و ضعیفان نباشند، ما را دوزخ باید کی جمشید و نمرود و فرعون و هامان در آنجا و خواجه در آنجا و اشارت ببو عبداللّه کرد و مادرآنجا، و اشارت بخود کرد. شیخ عبداللّه بشکست و با خویشتن رسید، دانست کی ترک ادب عظیم ازوی در وجود آمد و توبه کرد و پیش شیخ آمد و تصدیق کرد وبعد از آن دیگر چنان ننشست. آذر بیگدلی : رباعیات
شمارهٔ ۴۹
شاها بروادت بجهان داد زیاد
لغز سوزن و رشعه
چیست آنمرغ مار هیبت کو نجم‌الدین رازی : باب سیم
فصل پانزدهم
قال الله تعالی «و اذوا اعدنا موسی اربعین لیله». جمال‌الدین عبدالرزاق : رباعیات
شمارهٔ ۹
ای کشته چو من هزار در پای غمت مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۶۵۰
خواهم که دلم با غم هم‌خو باشد جمال‌الدین عبدالرزاق : غزلیات
شمارهٔ ۴۱
ترسم که وعده های تو عمرم سرآورد ابن یمین فَرومَدی : قطعات
شمارهٔ ٣۴١
کسی بمدح و ثنای برادران عزیز کمال خجندی : غزلیات
شمارهٔ ۶۵
آنچه از خدای خواست دل بنده باز یافت واعظ قزوینی : غزلیات
شمارهٔ ۲۹۹
مرا از نعمت دیدار، دل سیری نمیداند صائب تبریزی : غزلیات ترکی
غزل شمارهٔ ۴
اولمادی خورشیددن داغلارد رنگین قاشلار ابن یمین فَرومَدی : رباعیات
شمارهٔ ۲۴۰
باد از رخ گل چو برقع نازکشاد آشفتهٔ شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۲۴۴
ای قافله سالار زلیلی خبری نیست ابن یمین فَرومَدی : غزلیات
شمارهٔ ۲۶۶
روی میتابد ز من آن سیمبر یعنی که چه فیض کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۷۴
ما مستانیم بی می و جام ابن یمین فَرومَدی : غزلیات
شمارهٔ ۱۱۲
چو روی آن پری پیکر گلی بیخارکی باشد امیرخسرو دهلوی : غزلیات (گزیدهٔ ناقص)
گزیدهٔ غزل ۵۱۲
شبها که گرد کوی تو گردم به یکقدم امیرشاهی سبزواری : غزلیات
شمارهٔ ۱۳۶
چشم تو خورد باده و من در خمار از آن کمال خجندی : غزلیات
شمارهٔ ۱۱۶
ترا به یک دو خط مصطلح فضولی چیست؟ مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۹۹
ای خان و مان بمانده و از شهر خود جدا محمد بن منور : فصل دوم - حکایاتی که بر زبان شیخ رفته
حکایت شمارهٔ ۳۱
هم درین وقت یک روز شیخ بوعبداللّه باکو در مجلس شیخ بی‌خویشتن نشسته بود خواجه وار و پای بکمر زده، شیخ را چشم بر وی افتاد و درآن میان با کسی خلقی خوب بکرد و سخنی نیکو بگفت، آنکس شیخ راگفت خدایت بهشت روزی گرداناد. شیخ گفت ما را بهشت نباید! ما را بهشت نباید! با مشتی لنک و لوک و درویش، در آنجا جز شلان و کوران و ضعیفان نباشند، ما را دوزخ باید کی جمشید و نمرود و فرعون و هامان در آنجا و خواجه در آنجا و اشارت ببو عبداللّه کرد و مادرآنجا، و اشارت بخود کرد. شیخ عبداللّه بشکست و با خویشتن رسید، دانست کی ترک ادب عظیم ازوی در وجود آمد و توبه کرد و پیش شیخ آمد و تصدیق کرد وبعد از آن دیگر چنان ننشست. آذر بیگدلی : رباعیات
شمارهٔ ۴۹
شاها بروادت بجهان داد زیاد
