کمال خجندی : غزلیات
شمارهٔ ۴۸۰
گدای کوی ترا پادشاه میخوانند اوحدالدین کرمانی : الباب الاول: فی التوحید و التقدیس و الذکر و نعت النبوة
شمارهٔ ۷۷
چون معترفم بدانچ سرمستی هست سعدی : باب دوم در اخلاق درویشان
حکایت شمارهٔ ۲۷
وقتی در سفر حجاز طایفه ای جوانان صاحب دل هم دم من بودند و هم قدم وقت‌ها زمزمه ای بکردندی و بیتی محققانه بگفتندی و عابدی در سبیل منکر حال درویشان بود و بی خبر از درد ایشان تا برسیدیم به خیل بنی هلال کودکی سیاه از حیّ عرب بدر آمد و آوازی بر آورد که مرغ از هوا در آورد اشتر عابد را دیدم که به رقص اندر آمد و عابد را بینداخت و برفت. گفتم ای شیخ در حیوانی اثر کرد ترا همچنان تفاوت نمی‌کند جامی : دفتر دوم
بخش ۴۳ - مناجات
ای فروغ جمال تو خوبان کمال خجندی : غزلیات
شمارهٔ ۴۷۹
کمترین کاری مراکز دیدۂ گریان فتاد عطار نیشابوری : باب سی و پنجم: در صفت روی و زلف معشوق
شمارهٔ ۲
بی موی تونیست موی کس موئی راست سعدی : قطعات
شمارهٔ ۴۸
ای بلند اختر خدایت عمر جاویدان دهاد کمال خجندی : غزلیات
شمارهٔ ۴۷۸
کسی که درد تو خواهد دلش دوا چه کند فردوسی : پادشاهی بهمن اسفندیار صد و دوازده سال بود
بخش ۲
چو آمد به نزدیکی هیرمند قطران تبریزی : رباعیات
شمارهٔ ۱۰۶
تا بنده آن رخان تابنده شدم کمال خجندی : غزلیات
شمارهٔ ۴۷۷
کدام ناز و تنعم به ذوق آن برسد صائب تبریزی : متفرقات
شمارهٔ ۴۵۴
غم مرا در جان بی حاصل نمی گیرد قرار عطار نیشابوری : فی‌وصف حاله
حکایت ابوسعید مهنه با قایمی که شوخ بر بازوی او می‌آورد
بوسعید مهنه در حمام بود کمال خجندی : غزلیات
شمارهٔ ۴۷۶
قلم صحیفة شوق ار هزار باره نویسد فریدون مشیری : گناه دریا
نغمه ها
دل از سنگ باید که از درد عشق، ننالد خدایا دلم سنگ نیست کمال خجندی : غزلیات
شمارهٔ ۴۷۵
قدح بدور لیت پر ز خون دلی دارد سعدی : غزلیات
غزل ۱۵۴
جان من! جان من فدای تو باد کمال خجندی : غزلیات
شمارهٔ ۴۷۴
فرح به سینه پر غصه بی تو چون آید کمال خجندی : غزلیات
شمارهٔ ۴۷۳
غنچه از رشک دهان نو دهان گرد آورد سعدی : باب نهم در توبه و راه صواب
مثل
پلیدی کند گربه بر جای پاک
شمارهٔ ۴۸۰
گدای کوی ترا پادشاه میخوانند اوحدالدین کرمانی : الباب الاول: فی التوحید و التقدیس و الذکر و نعت النبوة
شمارهٔ ۷۷
چون معترفم بدانچ سرمستی هست سعدی : باب دوم در اخلاق درویشان
حکایت شمارهٔ ۲۷
وقتی در سفر حجاز طایفه ای جوانان صاحب دل هم دم من بودند و هم قدم وقت‌ها زمزمه ای بکردندی و بیتی محققانه بگفتندی و عابدی در سبیل منکر حال درویشان بود و بی خبر از درد ایشان تا برسیدیم به خیل بنی هلال کودکی سیاه از حیّ عرب بدر آمد و آوازی بر آورد که مرغ از هوا در آورد اشتر عابد را دیدم که به رقص اندر آمد و عابد را بینداخت و برفت. گفتم ای شیخ در حیوانی اثر کرد ترا همچنان تفاوت نمی‌کند جامی : دفتر دوم
بخش ۴۳ - مناجات
ای فروغ جمال تو خوبان کمال خجندی : غزلیات
شمارهٔ ۴۷۹
کمترین کاری مراکز دیدۂ گریان فتاد عطار نیشابوری : باب سی و پنجم: در صفت روی و زلف معشوق
شمارهٔ ۲
بی موی تونیست موی کس موئی راست سعدی : قطعات
شمارهٔ ۴۸
ای بلند اختر خدایت عمر جاویدان دهاد کمال خجندی : غزلیات
شمارهٔ ۴۷۸
کسی که درد تو خواهد دلش دوا چه کند فردوسی : پادشاهی بهمن اسفندیار صد و دوازده سال بود
بخش ۲
چو آمد به نزدیکی هیرمند قطران تبریزی : رباعیات
شمارهٔ ۱۰۶
تا بنده آن رخان تابنده شدم کمال خجندی : غزلیات
شمارهٔ ۴۷۷
کدام ناز و تنعم به ذوق آن برسد صائب تبریزی : متفرقات
شمارهٔ ۴۵۴
غم مرا در جان بی حاصل نمی گیرد قرار عطار نیشابوری : فی‌وصف حاله
حکایت ابوسعید مهنه با قایمی که شوخ بر بازوی او می‌آورد
بوسعید مهنه در حمام بود کمال خجندی : غزلیات
شمارهٔ ۴۷۶
قلم صحیفة شوق ار هزار باره نویسد فریدون مشیری : گناه دریا
نغمه ها
دل از سنگ باید که از درد عشق، ننالد خدایا دلم سنگ نیست کمال خجندی : غزلیات
شمارهٔ ۴۷۵
قدح بدور لیت پر ز خون دلی دارد سعدی : غزلیات
غزل ۱۵۴
جان من! جان من فدای تو باد کمال خجندی : غزلیات
شمارهٔ ۴۷۴
فرح به سینه پر غصه بی تو چون آید کمال خجندی : غزلیات
شمارهٔ ۴۷۳
غنچه از رشک دهان نو دهان گرد آورد سعدی : باب نهم در توبه و راه صواب
مثل
پلیدی کند گربه بر جای پاک
