فریدون مشیری : تشنه طوفان
نوای بی نوایی
مرا می ‌خواستی، تا شاعری را، ببینی روز و شب دیوانهٔ خویش مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۹۰۷
گر جان داری بیار جان باز آخر آشفتهٔ شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۱۱۲۷
ایکه سر تا قدم آمیخته از مهر وفائی نورعلیشاه : بخش دوم
شمارهٔ ۲۰
ای صبح وصال ما ز رویت فلکی شروانی : رباعیات
شمارهٔ ۴
تا خاطر من دست چپ از راست شناخت سعدی : قصاید
قصیدهٔ شمارهٔ ۲ - در ستایش علاء الدین عطاملک جوینی صاحب دیوان
اگر مطالعه خواهد کسی بهشت برین را مسعود سعد سلمان : قصاید
شمارهٔ ۵۳ - باز هم ثنای او
شاها بنای ملک به تو استوار باد مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۹۰۶
فرمود خدا به وحی کای پیغمبر شاه نعمت‌الله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۰۶۱
پادشاهی می کنم تا بنده ام رضاقلی خان هدایت : روضهٔ اول در نگارش احوال مشایخ و عارفین
بخش ۱۹ - آذری طوسی قُدِّسَ سِرُّه
نام آن جناب شیخ نورالدین حمزه. پدرش عبدالملک بیهقی الطوسی است. مدتی با سربداران اسفراین در نظم مملکت کوشید و اما چشم از زخارف دنیوی پوشید. جناب شیخ، عارفی است کامل و شیخی است واصل، فاضلی است مجرد و کاملی است موحد. ارادت به شیخ محیی الدین طوسی داده. قدم در وادی سلوک نهاده. فیض صحبت شاه نعمت اللّه کرمانی را دریافت و خرقه از دست او پوشید و در بین سیاحت به صحبت بسیاری از اکابر رسید. دو نوبت به مکه مشرف گردید. شداید سفر بر نفس خود گماشت و به جانب هند لوای سفر افراشت. سلطان احمد گلبرگه یک لک روپیه که صد هزار درهم باشد به او داد که سلطان را تعظیم کند، قبول ننمود. به ایران مراجعت فرمود. مدت سی سال در، بر رخِ بیگانگان بست و بر سجادهٔ طاعت نشست. هشتاد و دو سال عمر کرد. تصانیف دارد رسالهٔ جواهر الاسرار و سعی الصفا و طغرای همایون و عجایب الغرایب از آن جناب است. مزار وی در اسفراین واقع است. غرض، از اشعار آن جناب این ابیات نوشته شد. مِنْقصایده: فردوسی : پادشاهی دارای داراب چهارده سال بود
بخش ۶
سکندر چو از کارش آگاه شد امام سجاد علیه‌السلام : با ترجمه حسین انصاریان
دعای 29 ) دعا به وقت تنگی رزق و روزی
وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ إِذَا قُتِّرَ عَلَيْهِ الرِّزْقُ مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۹۰۵
طبعم چو حیات یافت از جلوهٔ فکر طبیب اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۱۳۱
ز بیدادت ننالد چون دل من؟ اهلی شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۱۲۸۹
خواهم شبی گوش رضا بر حال زار من نهی واعظ قزوینی : قصاید
شمارهٔ ۱۹ - در ناپایداری روزگار و بی اعتباری دنیا و منقبت سالاردین صاحب الامر، واپسین موج بحر زخار امامت حجت خدا قائم آل محمد«ع »
نیست در اقلیم هستی ای دل محنت قرین مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۹۰۴
سیلاب گرفت گرد ویرانهٔ عمر مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۴۷۹
پیش از آن که از عدم کرد وجودها سری مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۶۰
نشرنا فی ربیع الوصل بالورد مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۹۰۳
ساقی گفتم ترا می ساده بیار