عرفی شیرازی : غزلها
غزل شمارهٔ ۵۸
هر گاه که از مهر به کین میل تو بیش است حکیم نزاری : غزلیات
شمارهٔ ۱۰۰۹
جانِ من و عقلِ من و هوشِ من طغرل احراری : غزلیات
شمارهٔ ۱۹
اگر هوشم کند چون شانه در زلفش شبیخون را عرفی شیرازی : غزلها
غزل شمارهٔ ۲۰
به جز ریش بلا مرهم مبادا ریسه ریشان را شاه نعمت‌الله ولی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۸۹
در جام جهان نما نظر کن به جمال اثیر اخسیکتی : ترکیبات
شمارهٔ ۲ - مدح سلطان مظفرالدین قزل ارسلان
ای بنده ی لب تو لب آبدار می ملک‌الشعرای بهار : رباعیات
شمارهٔ ۲۲ - تاریخ وفات مرحوم سید محمد طباطبایی
تا حجهٔ دین محمد از خاک برفت عرفی شیرازی : غزلها
غزل شمارهٔ ۸
گرفتم آن که در خواب کردم پاسبانش را ابن یمین فَرومَدی : قطعات
شمارهٔ ٢٢٨
ایخرد مند اگر شراب خوری غزالی : رکن چهارم - رکن منجیات
بخش ۱۵ - پیدا کردن آن که صبر یک نیمه ایمان چراست
و روزه یک نیمه صبر چراست؟ افسر کرمانی : غزلیات
شمارهٔ ۱۱۹
وه چه خوش است گلشن و باد خوش بهاریش قاآنی شیرازی : قصاید
قصیدهٔ شمارهٔ ۳۱۲ - در مدح شاهنشاه ماضی محمدشاه غازی طاب‌ا‌لله ثراه گوید
شد عید و مه روزه سفرکرد به اکراه مهستی گنجوی : رباعیات
رباعی شمارۀ ۱۱۹
ای فتنهٔ خاص ای بلای دل عام غزالی : رکن چهارم - رکن منجیات
بخش ۴۶ - فصل (درویش صابر فاضلتر یا توانگر شاکر)
بدان که خلاف کرده اند که درویش صابر فاضلتر یا توانگر شاکر و درست آن است که درویش صابر فاضلتر از توانگر شاکر و این اخبار جمله دلیل آن است. اما اگر خواهی که سر کار بدانی حقیقت آن است که هرچه تو را از ذکر محبت حق تعالی مانع است آن مذموم بود. کس باشد که مانع وی درویشی بود و کس باشد که مانع وی توانگری بود. و تفصیل این آن است که در مقدار کفایت بودن از نابودن اولیتر، چه این قدر از دنیا چاره نیست و زاد راه آخرت است. یغمای جندقی : غزلیات
شمارهٔ ۱۸
گیتی سروته مهر چه پنهان چه پدیدار قاآنی شیرازی : قصاید
قصیدهٔ شمارهٔ ۳۱۰ - در مدح شهنشاه ماضی محمدشاه غازی طاب ثراه گوید
روز آدینه شدم بر در خلوتگه شاه ادیب الممالک : در تقریظ شاهنامه و مثنویات و قطعات دیگر
شمارهٔ ۴ - در ۱۳۲۱ در وصف شاهنامه فردوسی هنگام طبع
به نام ایزد این نغز و زیبانگار میرزا قلی میلی مشهدی : غزلیات
شمارهٔ ۲۶
دلا رسیده به جایی کمند ناله ما عطار نیشابوری : باب چهل و هفتم: در معانیی كه تعلق به شمع دارد
شمارهٔ ۸۶
ای شمع! چو تو هیچ کس آشفته ندید صغیر اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۸۸
ای بشر چیست بغیر از تو که ان آن تو نیست
غزل شمارهٔ ۵۸
هر گاه که از مهر به کین میل تو بیش است حکیم نزاری : غزلیات
شمارهٔ ۱۰۰۹
جانِ من و عقلِ من و هوشِ من طغرل احراری : غزلیات
شمارهٔ ۱۹
اگر هوشم کند چون شانه در زلفش شبیخون را عرفی شیرازی : غزلها
غزل شمارهٔ ۲۰
به جز ریش بلا مرهم مبادا ریسه ریشان را شاه نعمت‌الله ولی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۸۹
در جام جهان نما نظر کن به جمال اثیر اخسیکتی : ترکیبات
شمارهٔ ۲ - مدح سلطان مظفرالدین قزل ارسلان
ای بنده ی لب تو لب آبدار می ملک‌الشعرای بهار : رباعیات
شمارهٔ ۲۲ - تاریخ وفات مرحوم سید محمد طباطبایی
تا حجهٔ دین محمد از خاک برفت عرفی شیرازی : غزلها
غزل شمارهٔ ۸
گرفتم آن که در خواب کردم پاسبانش را ابن یمین فَرومَدی : قطعات
شمارهٔ ٢٢٨
ایخرد مند اگر شراب خوری غزالی : رکن چهارم - رکن منجیات
بخش ۱۵ - پیدا کردن آن که صبر یک نیمه ایمان چراست
و روزه یک نیمه صبر چراست؟ افسر کرمانی : غزلیات
شمارهٔ ۱۱۹
وه چه خوش است گلشن و باد خوش بهاریش قاآنی شیرازی : قصاید
قصیدهٔ شمارهٔ ۳۱۲ - در مدح شاهنشاه ماضی محمدشاه غازی طاب‌ا‌لله ثراه گوید
شد عید و مه روزه سفرکرد به اکراه مهستی گنجوی : رباعیات
رباعی شمارۀ ۱۱۹
ای فتنهٔ خاص ای بلای دل عام غزالی : رکن چهارم - رکن منجیات
بخش ۴۶ - فصل (درویش صابر فاضلتر یا توانگر شاکر)
بدان که خلاف کرده اند که درویش صابر فاضلتر یا توانگر شاکر و درست آن است که درویش صابر فاضلتر از توانگر شاکر و این اخبار جمله دلیل آن است. اما اگر خواهی که سر کار بدانی حقیقت آن است که هرچه تو را از ذکر محبت حق تعالی مانع است آن مذموم بود. کس باشد که مانع وی درویشی بود و کس باشد که مانع وی توانگری بود. و تفصیل این آن است که در مقدار کفایت بودن از نابودن اولیتر، چه این قدر از دنیا چاره نیست و زاد راه آخرت است. یغمای جندقی : غزلیات
شمارهٔ ۱۸
گیتی سروته مهر چه پنهان چه پدیدار قاآنی شیرازی : قصاید
قصیدهٔ شمارهٔ ۳۱۰ - در مدح شهنشاه ماضی محمدشاه غازی طاب ثراه گوید
روز آدینه شدم بر در خلوتگه شاه ادیب الممالک : در تقریظ شاهنامه و مثنویات و قطعات دیگر
شمارهٔ ۴ - در ۱۳۲۱ در وصف شاهنامه فردوسی هنگام طبع
به نام ایزد این نغز و زیبانگار میرزا قلی میلی مشهدی : غزلیات
شمارهٔ ۲۶
دلا رسیده به جایی کمند ناله ما عطار نیشابوری : باب چهل و هفتم: در معانیی كه تعلق به شمع دارد
شمارهٔ ۸۶
ای شمع! چو تو هیچ کس آشفته ندید صغیر اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۸۸
ای بشر چیست بغیر از تو که ان آن تو نیست
