جهان ملک خاتون : غزلیات
شمارهٔ ۱۲۳۴
ماهتابی هست و ابرش دست پیرامن زده جهان ملک خاتون : غزلیات
شمارهٔ ۱۲۷۱
دردا که نیست روز غمت را نهایتی جهان ملک خاتون : غزلیات
شمارهٔ ۶۳۳
مرا در عشق تو دیوانه خوانند جهان ملک خاتون : غزلیات
شمارهٔ ۱۱۷۷
صبح وصال کی دمد زین شب لاجورد من جهان ملک خاتون : غزلیات
شمارهٔ ۱۷۵
ما را به قد سرو تو ای دوست نیازست ملا احمد نراقی : مثنوی طاقدیس
بخش ۱۶۶ - صیادی که با رفیق خود از پی صید رفتند
روستایی مست قمصر نام او عثمان مختاری : شهریارنامه
بخش ۲ - کشته شدن نیو بدست کنازنگ گوید
زمین را به خون لعل گون ساختند جهان ملک خاتون : غزلیات
شمارهٔ ۶۰۴
عاشقان گل رخسار تو بستان طلبند ابن یمین فَرومَدی : اشعار عربی
شمارهٔ ۶ - ترجمه
در شهر خویش هرکه مذلت همیکشد جهان ملک خاتون : غزلیات
شمارهٔ ۱۰۴۳
گفته بودی از لبت درمان کنم جهان ملک خاتون : غزلیات
شمارهٔ ۱۱۱۰
چو با مهر رخ او آشناییم جهان ملک خاتون : غزلیات
شمارهٔ ۱۰۱
آن سرو راستی مگر از بوستان ماست جهان ملک خاتون : غزلیات
شمارهٔ ۱۱۴۶
باد نوروزی برآمد خیمه بر گلزار زن جهان ملک خاتون : غزلیات
شمارهٔ ۳۸۹
بر دست پیچ آن سر زلفین پیچ پیچ جهان ملک خاتون : غزلیات
شمارهٔ ۱۱۷۵
ای عارض زیبای تو نازک تر از برگ سمن جهان ملک خاتون : غزلیات
شمارهٔ ۴۸۹
ای مسلمانان فغان کان یار من یاری نکرد جهان ملک خاتون : غزلیات
شمارهٔ ۵۴۸
مرا جز شور تو در سر چه باشد جهان ملک خاتون : غزلیات
شمارهٔ ۱۰۹۵
صبا رسید و رسانید بوی یار قدیم جهان ملک خاتون : غزلیات
شمارهٔ ۶۰۳
این جور و جفای چرخ تا چند جهان ملک خاتون : غزلیات
شمارهٔ ۳۵۳
دل فدای لبان چون نوشت