کسایی مروزی : دیوان اشعار
صبح و نبید
صبح آمد و علامت مصقول بر کشید ابن یمین فَرومَدی : اشعار عربی
شمارهٔ ۴۵ - ایضاً
تحنیت ان یحیی ولم تر حاسدا جهان ملک خاتون : غزلیات
شمارهٔ ۱۰۰۹
همی پرسی که چونی در فراقم جهان ملک خاتون : غزلیات
شمارهٔ ۶۹۲
نشستم تا مگر ماهی برآید جهان ملک خاتون : غزلیات
شمارهٔ ۸۵۱
مژده ای دادم صبا کامد گل خوش بو به باغ جهان ملک خاتون : غزلیات
شمارهٔ ۱۱۹۴
ای دو دیده چون کنم درمان ندارد درد تو جهان ملک خاتون : غزلیات
شمارهٔ ۶۹۱
مگر روزی شب هجران سرآید جهان ملک خاتون : غزلیات
شمارهٔ ۴۳۷
تو نظر کن که بت من چه جمالی دارد جهان ملک خاتون : غزلیات
شمارهٔ ۷۳۰
در حسرت آن چهره و روییم دگر بار جهان ملک خاتون : غزلیات
شمارهٔ ۶۷۶
امید بود که یار از سر وفا نرود جهان ملک خاتون : غزلیات
شمارهٔ ۶۹۰
نه دلبری که دلم زو دمی بیاساید جهان ملک خاتون : غزلیات
شمارهٔ ۶۹۵
وقت آنست که دلبر ز جفا باز آید شاه نعمت‌الله ولی : مفردات
شمارهٔ ۱۸۷
قطره‌ای بود باز بحری شد وحشی بافقی : غزلیات
غزل ۲۵۸
به سودای تو مشغولم ز غوغای جهان فارغ صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۸۹۹
گه درون خرقه گاهی درکفن می جویمش قاسم انوار : غزلیات
شمارهٔ ۲۳۵
ابر سودای تو آن لحظه که توفان بارد جهان ملک خاتون : غزلیات
شمارهٔ ۷۴۶
ای دل مجروح مهجور پریشان روزگار جهان ملک خاتون : غزلیات
شمارهٔ ۲۴۹
دل به عشق یار دادم چاره چیست جهان ملک خاتون : غزلیات
شمارهٔ ۷۸۹
فغان و داد ازین روزگار سفله نواز جهان ملک خاتون : غزلیات
شمارهٔ ۱۳۱۱
که را طاقت بود بر درد دوری