جویای تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۳۱۹
تا کام خواهش از می بی غش گرفته است جویای تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۵۸۵
دلم را گریه بر مژگان آتش بار می آرد جویای تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۴۱۹
دل که در او سوز عشق راه ندارد جویای تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۲۳۷
دل که از بالای چشمت در گناه افتاده است فرخی یزدی : رباعیات
شمارهٔ ۶۶
آنکس که ز راه جور شد شادان کیست جویای تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۲۶۱
کوکب به فلک زآتش پنهان که جسته است؟ جویای تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۲۶۴
سوختن شمع شبستان زمن آموخته است جویای تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۴۰
می تپد دل بسکه در هجر گل آن رو مرا جویای تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۳۱۱
بر آفتاب عارض او خال مشکبوست جویای تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۳۶۰
مه است روی تو یا آفتاب ازین دو کدام است جویای تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۳۶۱
عالم از جوش بهاران چه بسامان شده است جویای تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۲۰۱
بسکه رنگین جلوه از لخت دل شیدای ماست جویای تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۲۵۲
دور از تو هر لبی که می ناب خورده است کمال خجندی : غزلیات
شمارهٔ ۵۶۲
بار غروری به حسن خویش ندارد ملک‌الشعرای بهار : قصاید
شمارهٔ ۸۲ - آمال شاعر
فروردین آمد، سپس بهمن و اسفند ابن یمین فَرومَدی : رباعیات
شمارهٔ ۶۰۸
در عالم تحقیق کسی یابد راه جامی : خردنامه اسکندری
بخش ۱۱ - خردنامهٔ فیثاغورس
چنین است در سفرهای قدیم مفاتیح الجنان : زیارات مطلقه امیرالمومنین (ع)
زیارت هفتم امیرالمومنین (ع)
زیارتی است که سید ابن طاووس در کتاب «مصباح الزائر» نقل کرده، به این صورت که: «باب السّلام» -یعنی درگاه روضه مقدّسه امیرمؤمنان که ضریح مقدّس از آنجا دیده می شود- را قصد کن؛ پس «سی وچهار» مرتبه «اللّهُ أَکْبَر» بگو، آنگاه زیارت را به این کیفیت ادامه بده: جویای تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۵۲۷
به معشوقی سزاوار است حسنی گو ادا دارد جویای تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۶۱۱
بسکه گوهر بر کنارم چشم خون بالا فشاند
شمارهٔ ۳۱۹
تا کام خواهش از می بی غش گرفته است جویای تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۵۸۵
دلم را گریه بر مژگان آتش بار می آرد جویای تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۴۱۹
دل که در او سوز عشق راه ندارد جویای تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۲۳۷
دل که از بالای چشمت در گناه افتاده است فرخی یزدی : رباعیات
شمارهٔ ۶۶
آنکس که ز راه جور شد شادان کیست جویای تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۲۶۱
کوکب به فلک زآتش پنهان که جسته است؟ جویای تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۲۶۴
سوختن شمع شبستان زمن آموخته است جویای تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۴۰
می تپد دل بسکه در هجر گل آن رو مرا جویای تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۳۱۱
بر آفتاب عارض او خال مشکبوست جویای تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۳۶۰
مه است روی تو یا آفتاب ازین دو کدام است جویای تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۳۶۱
عالم از جوش بهاران چه بسامان شده است جویای تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۲۰۱
بسکه رنگین جلوه از لخت دل شیدای ماست جویای تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۲۵۲
دور از تو هر لبی که می ناب خورده است کمال خجندی : غزلیات
شمارهٔ ۵۶۲
بار غروری به حسن خویش ندارد ملک‌الشعرای بهار : قصاید
شمارهٔ ۸۲ - آمال شاعر
فروردین آمد، سپس بهمن و اسفند ابن یمین فَرومَدی : رباعیات
شمارهٔ ۶۰۸
در عالم تحقیق کسی یابد راه جامی : خردنامه اسکندری
بخش ۱۱ - خردنامهٔ فیثاغورس
چنین است در سفرهای قدیم مفاتیح الجنان : زیارات مطلقه امیرالمومنین (ع)
زیارت هفتم امیرالمومنین (ع)
زیارتی است که سید ابن طاووس در کتاب «مصباح الزائر» نقل کرده، به این صورت که: «باب السّلام» -یعنی درگاه روضه مقدّسه امیرمؤمنان که ضریح مقدّس از آنجا دیده می شود- را قصد کن؛ پس «سی وچهار» مرتبه «اللّهُ أَکْبَر» بگو، آنگاه زیارت را به این کیفیت ادامه بده: جویای تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۵۲۷
به معشوقی سزاوار است حسنی گو ادا دارد جویای تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۶۱۱
بسکه گوهر بر کنارم چشم خون بالا فشاند
