قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۵۷۴
ای دوست چرا در دل دیوانه نه ای قدسی مشهدی : غزلیات
شمارهٔ ۶
اگرچه خدمت مسجد نشد حواله ما جویای تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۱۰۵۷
عقدهٔ دل واکند زلف گرهگیر کسی خواجه عبدالله انصاری : مناجات نامه
مناجات شمارهٔ ۶۴
الهی هر کس را آتش در دل است و این بیچاره آتش بر جان، از آنست که هر کس را سر و سامانی است و این درویش را نه سر و نه سامان. مجیرالدین بیلقانی : شکوائیه
شمارهٔ ۲۵
آنچه موی از جور با ما می کند سنایی غزنوی : قصاید
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۴۲
تا کی از یاران وصیت تخت و افسر داشتن ابن یمین فَرومَدی : رباعیات
شمارهٔ ۵۸۴
ایخنده زنان بر مه انور رخ تو لبیبی : ابیات پراکنده در لغت نامه اسدی و مجمع الفرس سروری و فرهنگ جهانگیری و رشیدی
شمارهٔ ۷۵ - به شاهد لغت ماژ، بمعنی عشرت و سور کردن
درین محنت سرای شادی و غم صامت بروجردی : اشعار مصیبت
شمارهٔ ۱۱ - در مدح شهاب ثاقب علی بن ابیطالب(ع)
جهان فرتوت باز چمید زی فرهی عطار نیشابوری : بخش دوازدهم
الحكایة و التمثیل
سائلی جویندهٔ راه کمال طغرای مشهدی : ابیات برگزیده از غزلیات
شمارهٔ ۱۵۷
بیا که بی سرزلف تو موج باده ناب فخرالدین عراقی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۳۹
ای دوست بیا، که بی تو آرامم نیست ملکالشعرای بهار : مستزادها
شام ایران روز باد
عیدنوروزاست هر روزی به ما نوروز باد صفای اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۱۰۷
کفر آئین منست ار عشق را تمکین کنم ملکالشعرای بهار : مستزادها
ای مردم ایران!
ای مردم ایران همگی تند زبانید خاقانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۰۰
ای دل آن زنار نگسستی هنوز بابافغانی : غزلیات
شمارهٔ ۵۰۴
ز دورت بینم و پوشم نر از غیرت دیده غالب دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۲۹
خوش وقت اسیری که برآمد هوس ما کمال خجندی : مقطعات
شمارهٔ ۱۰۰
عمارت چرا میکند چیم آقا خواجه عبدالله انصاری : مناجات نامه
مناجات شمارهٔ ۱۵۱
الهی گرفتار آن دردم که داروی آنی، بندهٔ آن ثنایم که توت سزاوار آنی، من در تو چه دانم ؟ تو دانی. تو آنی که خود گفتی و چنانکه خود گفتی آنی، تو آنی که مصطفی(ص) گفت من ثنای تو را نتوانم شمرد و آن گونه که تو بر نفس خوییش ثنا گفتی.
شمارهٔ ۵۷۴
ای دوست چرا در دل دیوانه نه ای قدسی مشهدی : غزلیات
شمارهٔ ۶
اگرچه خدمت مسجد نشد حواله ما جویای تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۱۰۵۷
عقدهٔ دل واکند زلف گرهگیر کسی خواجه عبدالله انصاری : مناجات نامه
مناجات شمارهٔ ۶۴
الهی هر کس را آتش در دل است و این بیچاره آتش بر جان، از آنست که هر کس را سر و سامانی است و این درویش را نه سر و نه سامان. مجیرالدین بیلقانی : شکوائیه
شمارهٔ ۲۵
آنچه موی از جور با ما می کند سنایی غزنوی : قصاید
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۴۲
تا کی از یاران وصیت تخت و افسر داشتن ابن یمین فَرومَدی : رباعیات
شمارهٔ ۵۸۴
ایخنده زنان بر مه انور رخ تو لبیبی : ابیات پراکنده در لغت نامه اسدی و مجمع الفرس سروری و فرهنگ جهانگیری و رشیدی
شمارهٔ ۷۵ - به شاهد لغت ماژ، بمعنی عشرت و سور کردن
درین محنت سرای شادی و غم صامت بروجردی : اشعار مصیبت
شمارهٔ ۱۱ - در مدح شهاب ثاقب علی بن ابیطالب(ع)
جهان فرتوت باز چمید زی فرهی عطار نیشابوری : بخش دوازدهم
الحكایة و التمثیل
سائلی جویندهٔ راه کمال طغرای مشهدی : ابیات برگزیده از غزلیات
شمارهٔ ۱۵۷
بیا که بی سرزلف تو موج باده ناب فخرالدین عراقی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۳۹
ای دوست بیا، که بی تو آرامم نیست ملکالشعرای بهار : مستزادها
شام ایران روز باد
عیدنوروزاست هر روزی به ما نوروز باد صفای اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۱۰۷
کفر آئین منست ار عشق را تمکین کنم ملکالشعرای بهار : مستزادها
ای مردم ایران!
ای مردم ایران همگی تند زبانید خاقانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۰۰
ای دل آن زنار نگسستی هنوز بابافغانی : غزلیات
شمارهٔ ۵۰۴
ز دورت بینم و پوشم نر از غیرت دیده غالب دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۲۹
خوش وقت اسیری که برآمد هوس ما کمال خجندی : مقطعات
شمارهٔ ۱۰۰
عمارت چرا میکند چیم آقا خواجه عبدالله انصاری : مناجات نامه
مناجات شمارهٔ ۱۵۱
الهی گرفتار آن دردم که داروی آنی، بندهٔ آن ثنایم که توت سزاوار آنی، من در تو چه دانم ؟ تو دانی. تو آنی که خود گفتی و چنانکه خود گفتی آنی، تو آنی که مصطفی(ص) گفت من ثنای تو را نتوانم شمرد و آن گونه که تو بر نفس خوییش ثنا گفتی.
