وحیدالزمان قزوینی : شهرآشوب کوچک
بخش ۳۱ - صفت شمشیرگر
سیّاف که خنده اش چو قند است
صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۲۶
آنچنان عشق تو بدخوی برآورد مرا
خاقانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۶۳
ما دل به دست مهر تو زان باز داده‌ایم
سیدای نسفی : شهر آشوب
شمارهٔ ۱۵۷ - نی نواز
نی نواز امرد بود در نی نوازی اوستاد
سعیدا : غزلیات
شمارهٔ ۱۱۵
در مبند بر رویم سجده گاه من این است
مشتاق اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۱۲۲
نشاط‌انگیز آفاقست اگر صاحبدمی خندد
ابن یمین فَرومَدی : غزلیات
شمارهٔ ۱۴۲
نرگس مست تو گر دست بدستان نبرد
الهامی کرمانشاهی : خیابان اول
بخش ۷۹ - ورود امام علیه السلام به مکه ی معظمه زاده الله شرفا
کنون راز بشنو ز شاه امم
ادیب الممالک : شورشنامه
بخش ۲۲ - گریستن اهالی مشکو در فراق بانو
همه اهل مشکو ز جا خواستند
انوری : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۴۶
عدل تو چو سایه بر ممالک پوشد
ایرانشان : کوش‌نامه
بخش ۲۴ - اسب چهرگان
سرِ ماه پیش گروهی رسید
حکیم نزاری : غزلیات
شمارهٔ ۱۰۴۷
ماییم و نیم جان و جهانی و نیم‌جو
محمود شبستری : کنز الحقایق
در صفت حضرت مهدی
ببین چون بهترین مهتران اوست
امیرخسرو دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۱۸۲۳
ای مه، بدین چابک روی، از آسمان کیستی
بلند اقبال : غزلیات
شمارهٔ ۳۸۰
آتشی عشق زد به خرمن من
بابافغانی : غزلیات
شمارهٔ ۶۴
گل گل رخت ز دیده ی نمناک من شکفت
مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۸۳۸
صفت خدای داری، چو به سینه‌یی درآیی
خواجوی کرمانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۷۷۲
هرکه شد با ساکنان عالم علوی قرین
مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۶۶۸
من به سوی باغ و گلشن می‌روم
میرداماد : رباعیات
شمارهٔ ۲۲۵
این چرخ کدوئیست کهن باده منم