عطار نیشابوری : پندنامه
در بیان علامات شقی
هست ظاهر سه علامت در شقی کلیم کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۸۱
دل که لبریز الم شد ز نوا می افتد محتشم کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۰۸
دم جاندان آن بت بر سرم با تیغ کین آمد نصرالله منشی : باب الاسد و الثور
بخش ۴۲
و تو ای دمنه در عجز رای و خبث ضمیر و غلبه حرص و ضعف تدبیر منزلتی که زبان از تقریر آن قاصر است و عقل در تصویر آن حیران. و فایده مکر و حیلت تو مخدوم را این بود که می‌بینی و آخر وبال و تبعت آن بتو رسد. و تو چون گل دو رویی که هر کرا همت وصلت تو باشد دستهاش بخار گردد و از وفای تو تمتعی نباید، و دو زبانی چون مار، لکن مار را بر تو مزیت است، که از هر دو زبان تو زهری می‌زاید. نجم‌الدین رازی : باب سیم
فصل یازدهم
قال الله تعالی: «فان اتبعتنی فلا تسالنی عن شی حتی احدث لک منه ذکرا». کلیم کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۲۶
چون وقت شد که کشت امیدم برآورد فروغی بسطامی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۰۸
شبها به بزم مدعی ای بی مروت جا مکن حکیم نزاری : غزلیات
شمارهٔ ۳۱۰
مشتاق دوست را ره مقصد دراز نیست خیالی بخارایی : غزلیات
شمارهٔ ۳۷۲
مرا در بزم رندان جرعه نوشی خواجوی کرمانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۴۷
خطر بادیهٔ عشق تو بیش از پیشست مهستی گنجوی : رباعیات
رباعی شمارۀ ۱۳۳
تا ظن نبری کز پی جان می‌گریم عطار نیشابوری : نزهت الاحباب
بردن صبا نامۀ گل به پیش بلبل و نیاز بلبل بحضرت گل
چون صبا بشنید آن گفتار او کلیم کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۸۱
کامی ز روزگار ستمگر گرفته ایم فیض کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۷۹
یاد آن روز که از زلف گره وا می‌کرد سیدای نسفی : غزلیات
شمارهٔ ۳۶
تیره بختی گفت در گوش خطش راز مرا بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۸۸۵
تا نمی‌گردد تب و تاب نفس ها برطرف عطار نیشابوری : وصلت نامه
و منه فی المناجات
من ترا بینم ترا دانم ترا حزین لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۸۵۳
خصم آسودگیم، ای غم جانان مددی محتشم کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۸۹
آن چه هر شب بگذرد از چرخ فریاد منست طغرای مشهدی : ابیات برگزیده از غزلیات
شمارهٔ ۷۲۲
در دیار غم به غیر از کودکان اشک ما