مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۸۱
ای تن تو نمیری که چنان جان با تست مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۸۰
ای بی‌خبر از مغز شده غره بپوست صفایی جندقی : غزلیات
شمارهٔ ۸۵
غم بی تو مرا ز زندگانی است شاه نعمت‌الله ولی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۲۸۰
یارم ز سر ناز نقابی بسته رضاقلی خان هدایت : روضهٔ اول در نگارش احوال مشایخ و عارفین
بخش ۱۳۰ - کاهلی کابلی عَلَیهِ الرَّحْمَةُ
ابوالقاسم نجم الدین محمدش نام بود و در سن شباب کسب علوم در پیش مولانا عبدالرحمن جامی نمود. بنابر علو همت و سُموٌ فطرت به علوم رسمیه قناعت نکرده، روی به علم باطن آورد. به خدمت جمعی رسید و ارادت نگزید. به هندوستان رفت. به خدمت سید محمد هاشم شاه کرمانی الاصل دهلوی الموطن مشهور به شاه جهانگیر رسید و ارادت آن سید والامقام را گزید. از اماجد طریقهٔ سلسلهٔ نعمت اللهیّه محسوب و عارج معارج عالیه شد. وفاتش در سنهٔ ۹۸۸ در اگره هندوستان بود. این چند بیت از او نوشته شد: مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۷۹
ای بنده بدانکه خواجهٔ شرق اینست فرخی سیستانی : قصاید
شمارهٔ ۱۰۷ - در مدح محمد بن محمود بن ناصر الدین گوید
چه فسون ساختند و باز چه رنگ مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۷۸
ای آنکه درینجهان چو تو پاکی نیست ابوعلی عثمانی : باب دوم
بخش ۵۳ - ابومحمّد عبداللّه بن محمّد الْمُرْتَعِش
و از ایشان بود ابومحمّد عبداللّه بن محمّدالْمُرْتَعِش رَحْمَةُ اللّهِ عَلَیْهِ، نشابوری بود از محلّت حیره و گویند از مُلْقاباد بود و صحبت ابوحفص و ابوعثمان کرده بود و جنید را دیده بود کار او بزرگ بود و اندر مسجد شونیزیّه بنشستی، و وفاة او ببغداد بود اندر سنه ثمان و عشرین و ثلثمایه. ادیب الممالک : مقطعات
شمارهٔ ۴۸ - ادیب الممالک
در سفر دوم که بآذربایجان آمده بودم این قطعه را از تبریز به کردستان خدمت خداوندزاده آقای عبدالحسین خان امیر تومان که به سالارالملک ملقب است و ایالت کردستان به وی مفوض می باشد فرستادم و در آن بر سبیل مطایبه اشعاری است بر اینکه میرزاعلی اکبر وقایع نگار که خود را در این دولت بقلب صادق الملکی ملقب کرده اسم مرا که صادق است به تقلب فرا گرفته. مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۷۷
ای آمده بامداد شوریده و مست قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۳۶۰
کی عشق برون از دل پر خون آید؟ کمال‌الدین اسماعیل : قطعات
شمارهٔ ۴۸ - وله ایضا
فلک جنابا در تو کجا رسد سخنم مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۷۶
ای آب حیات قطره از آب رخت آشفتهٔ شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۱۰۴۸
زآن آب که چون آتش از مرد برد خامی مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۷۵
او پاک شده است و خام ار در حرم است مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۷۴
انصاف بده که عشق نیکوکار است فیاض لاهیجی : قطعات
شمارهٔ ۴ - خطاب به قاضی سعید قمی
ای جوهری که درته این هشت نُه بساط مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۷۳
اندر سر ما همت کاری دگر است ملک‌الشعرای بهار : غزلیات
شمارهٔ ۱۷
عشقت آتش به دل کس نزند تا دل ماست
رباعی شمارهٔ ۱۸۱
ای تن تو نمیری که چنان جان با تست مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۸۰
ای بی‌خبر از مغز شده غره بپوست صفایی جندقی : غزلیات
شمارهٔ ۸۵
غم بی تو مرا ز زندگانی است شاه نعمت‌الله ولی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۲۸۰
یارم ز سر ناز نقابی بسته رضاقلی خان هدایت : روضهٔ اول در نگارش احوال مشایخ و عارفین
بخش ۱۳۰ - کاهلی کابلی عَلَیهِ الرَّحْمَةُ
ابوالقاسم نجم الدین محمدش نام بود و در سن شباب کسب علوم در پیش مولانا عبدالرحمن جامی نمود. بنابر علو همت و سُموٌ فطرت به علوم رسمیه قناعت نکرده، روی به علم باطن آورد. به خدمت جمعی رسید و ارادت نگزید. به هندوستان رفت. به خدمت سید محمد هاشم شاه کرمانی الاصل دهلوی الموطن مشهور به شاه جهانگیر رسید و ارادت آن سید والامقام را گزید. از اماجد طریقهٔ سلسلهٔ نعمت اللهیّه محسوب و عارج معارج عالیه شد. وفاتش در سنهٔ ۹۸۸ در اگره هندوستان بود. این چند بیت از او نوشته شد: مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۷۹
ای بنده بدانکه خواجهٔ شرق اینست فرخی سیستانی : قصاید
شمارهٔ ۱۰۷ - در مدح محمد بن محمود بن ناصر الدین گوید
چه فسون ساختند و باز چه رنگ مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۷۸
ای آنکه درینجهان چو تو پاکی نیست ابوعلی عثمانی : باب دوم
بخش ۵۳ - ابومحمّد عبداللّه بن محمّد الْمُرْتَعِش
و از ایشان بود ابومحمّد عبداللّه بن محمّدالْمُرْتَعِش رَحْمَةُ اللّهِ عَلَیْهِ، نشابوری بود از محلّت حیره و گویند از مُلْقاباد بود و صحبت ابوحفص و ابوعثمان کرده بود و جنید را دیده بود کار او بزرگ بود و اندر مسجد شونیزیّه بنشستی، و وفاة او ببغداد بود اندر سنه ثمان و عشرین و ثلثمایه. ادیب الممالک : مقطعات
شمارهٔ ۴۸ - ادیب الممالک
در سفر دوم که بآذربایجان آمده بودم این قطعه را از تبریز به کردستان خدمت خداوندزاده آقای عبدالحسین خان امیر تومان که به سالارالملک ملقب است و ایالت کردستان به وی مفوض می باشد فرستادم و در آن بر سبیل مطایبه اشعاری است بر اینکه میرزاعلی اکبر وقایع نگار که خود را در این دولت بقلب صادق الملکی ملقب کرده اسم مرا که صادق است به تقلب فرا گرفته. مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۷۷
ای آمده بامداد شوریده و مست قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۳۶۰
کی عشق برون از دل پر خون آید؟ کمال‌الدین اسماعیل : قطعات
شمارهٔ ۴۸ - وله ایضا
فلک جنابا در تو کجا رسد سخنم مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۷۶
ای آب حیات قطره از آب رخت آشفتهٔ شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۱۰۴۸
زآن آب که چون آتش از مرد برد خامی مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۷۵
او پاک شده است و خام ار در حرم است مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۷۴
انصاف بده که عشق نیکوکار است فیاض لاهیجی : قطعات
شمارهٔ ۴ - خطاب به قاضی سعید قمی
ای جوهری که درته این هشت نُه بساط مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۷۳
اندر سر ما همت کاری دگر است ملک‌الشعرای بهار : غزلیات
شمارهٔ ۱۷
عشقت آتش به دل کس نزند تا دل ماست
