اثیر اخسیکتی : غزلیات
شمارهٔ ۶۳
باز مرا عشق کهن تازه شد انوری : مقطعات
شمارهٔ ۱۰۷ - از یکی اکابر رنجیده بود حسب حال خود و نکوهش او گوید
ز مردمان مشمر خویش را به هیات و شکل سعدی : قطعات
شمارهٔ ۱۳۷
نگین ختم رسالت پیمبر عربی حزین لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۸۷۶
دو خصم داده به هم دست و این فگار یکی نظامی گنجوی : هفت پیکر
بخش ۳۴ - اندرز گرفتن بهرام از شبان
شه چو تنگ آمدی ز تنگی کار فروغ فرخزاد : اسیر
خواب
شب به روی شیشه های تار حکیم نزاری : غزلیات
شمارهٔ ۷۱۵
آن موی بریده بر بنا گوش کمالالدین اسماعیل : قطعات
شمارهٔ ۱۳ - ایضا له
مخدوم بزرگ، صدر منعم سعدالدین وراوینی : باب هشتم
داستان خسرو با مرد زشتروی
شری گفت: شنیدم که وقتی خسرو را نشاطِ شکار برانگیخت، بدین اندیشه بصحرا بیرون شد؛ چشمش بر مردی زشتروی آمد، دمامتِ منظر و لقایِ منکر او را بفال فرّخ نداشت، بفرمود تا او را از پیشِ موکب دور کردند و بگشذت. مرد، اگرچ در صورت قبحی داشت، بجمالِ محاسنِ خصال هرچ آراستهتر بود، نقش از روی کار باز خواند. با خود گفت: خسرو درین پرگار عیبِ نقّاش کردست و ندانسته که رشته گران فطرت را در کارگاهِ تکوین بر تلوینِ یک سر سوزن خطا نباشد. من او را با سررشتهٔ راستی افکنم تا از موضعِ این غلط متنبّه شود و بداند که قرعهٔ آن فال بد بنامِ او گردیدست و حوالهٔ آن بمن افتاده. چون خسرو از شکارگاه باز آمد، شاهینِ همّت را پرواز داده و طایر و واقع گردون را معلّقزنان از اوجِ محلّقِ خویش در مخلبِ طلب آورده، کلبِ اکبر را بقلادهٔ تقلید وجرّهٔ تسخیر بر دبِّاصغر انداخته، پلنگِ دورنگ زمانه را بپالهنگِ قهر کشیده، آهوانِ شواردِ امانی را پوزبندِ حکم برنهاده، هر صیدِ امل که فربهتر از فتراکِ ادراک آویخته. طغرای مشهدی : ابیات برگزیده از غزلیات
شمارهٔ ۵۲
ما خزان پرورده عشقیم، عیب ما مکن سلیم تهرانی : رباعیات
شمارهٔ ۸۴
مهری به دلم چو نور در باصره ای ملا هادی سبزواری : رباعیات
وله ایضاً
ای ذات تو ز اغراض و صفات آمده پاک کلیم کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۰۵
حدیثت نامه را تعویذ جان شد شاه نعمتالله ولی : مفردات
شمارهٔ ۶۳
بی رنگ به نیرنگ ترا رنگی داد امیر معزی : رباعیات
شمارهٔ ۳۷
ای یار چو روزگار یار من و توست غروی اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۳۹
ای روی تو قبلۀ حاجاتم امیرشاهی سبزواری : غزلیات
شمارهٔ ۱۲۹
هر شب بدل حکایت خود در میان نهم صفایی جندقی : غزلیات
شمارهٔ ۳۸۰
نیست عشاق تو را در دو جهان دادرسی شهریار (سید محمدحسین بهجت تبریزی) : گزیدهٔ غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۳۶ - مکتب طبیعت
فریب رهزن دیو و پری تو چون نخوری قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۳۷۹
زردست اگرچه چهره عاشق زار
شمارهٔ ۶۳
باز مرا عشق کهن تازه شد انوری : مقطعات
شمارهٔ ۱۰۷ - از یکی اکابر رنجیده بود حسب حال خود و نکوهش او گوید
ز مردمان مشمر خویش را به هیات و شکل سعدی : قطعات
شمارهٔ ۱۳۷
نگین ختم رسالت پیمبر عربی حزین لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۸۷۶
دو خصم داده به هم دست و این فگار یکی نظامی گنجوی : هفت پیکر
بخش ۳۴ - اندرز گرفتن بهرام از شبان
شه چو تنگ آمدی ز تنگی کار فروغ فرخزاد : اسیر
خواب
شب به روی شیشه های تار حکیم نزاری : غزلیات
شمارهٔ ۷۱۵
آن موی بریده بر بنا گوش کمالالدین اسماعیل : قطعات
شمارهٔ ۱۳ - ایضا له
مخدوم بزرگ، صدر منعم سعدالدین وراوینی : باب هشتم
داستان خسرو با مرد زشتروی
شری گفت: شنیدم که وقتی خسرو را نشاطِ شکار برانگیخت، بدین اندیشه بصحرا بیرون شد؛ چشمش بر مردی زشتروی آمد، دمامتِ منظر و لقایِ منکر او را بفال فرّخ نداشت، بفرمود تا او را از پیشِ موکب دور کردند و بگشذت. مرد، اگرچ در صورت قبحی داشت، بجمالِ محاسنِ خصال هرچ آراستهتر بود، نقش از روی کار باز خواند. با خود گفت: خسرو درین پرگار عیبِ نقّاش کردست و ندانسته که رشته گران فطرت را در کارگاهِ تکوین بر تلوینِ یک سر سوزن خطا نباشد. من او را با سررشتهٔ راستی افکنم تا از موضعِ این غلط متنبّه شود و بداند که قرعهٔ آن فال بد بنامِ او گردیدست و حوالهٔ آن بمن افتاده. چون خسرو از شکارگاه باز آمد، شاهینِ همّت را پرواز داده و طایر و واقع گردون را معلّقزنان از اوجِ محلّقِ خویش در مخلبِ طلب آورده، کلبِ اکبر را بقلادهٔ تقلید وجرّهٔ تسخیر بر دبِّاصغر انداخته، پلنگِ دورنگ زمانه را بپالهنگِ قهر کشیده، آهوانِ شواردِ امانی را پوزبندِ حکم برنهاده، هر صیدِ امل که فربهتر از فتراکِ ادراک آویخته. طغرای مشهدی : ابیات برگزیده از غزلیات
شمارهٔ ۵۲
ما خزان پرورده عشقیم، عیب ما مکن سلیم تهرانی : رباعیات
شمارهٔ ۸۴
مهری به دلم چو نور در باصره ای ملا هادی سبزواری : رباعیات
وله ایضاً
ای ذات تو ز اغراض و صفات آمده پاک کلیم کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۰۵
حدیثت نامه را تعویذ جان شد شاه نعمتالله ولی : مفردات
شمارهٔ ۶۳
بی رنگ به نیرنگ ترا رنگی داد امیر معزی : رباعیات
شمارهٔ ۳۷
ای یار چو روزگار یار من و توست غروی اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۳۹
ای روی تو قبلۀ حاجاتم امیرشاهی سبزواری : غزلیات
شمارهٔ ۱۲۹
هر شب بدل حکایت خود در میان نهم صفایی جندقی : غزلیات
شمارهٔ ۳۸۰
نیست عشاق تو را در دو جهان دادرسی شهریار (سید محمدحسین بهجت تبریزی) : گزیدهٔ غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۳۶ - مکتب طبیعت
فریب رهزن دیو و پری تو چون نخوری قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۳۷۹
زردست اگرچه چهره عاشق زار
