اهلی شیرازی : رباعیات
شمارهٔ ۴۶۶
از بسکه زناکسان پریشان شده ام بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۸۱۷
تا ز حسن وگلستان تماشا رنگ داشت میرزا حبیب خراسانی : غزلیات
شمارهٔ ۲۷۵
یک نیمه دل را به جمال تو سپردیم غزالی : رکن چهارم - رکن منجیات
بخش ۳۶ - پیدا کردن سوء خاتمت
بدان که بیشتر خایفان از خاتمت ترسیده اند، برای آن که دل آدمی گردان است و وقت مرگ وقتی عظیم است. و نتوان دانست که دل بر چه قرار گیرد در آن وقت تا یکی از عارفان می گوید، «اگر کسی را پنجاه سال به توحید بدانسته باشم، چون چندان از من غایب شد که از پس دیواری شد، گواهی ندهم وی را به توحید که حال دل گردان است. ندانم به چه گردد؟» و دیگری می گوید، «اگر گویند که شهادت بر در سرای دوست تر داری یا مرگ بر مسلمانی بر در حجره؟ گویم مرگ بر در حجره که ندانم تا به در سرای اسلام ماند یا نه». و ابوالدردا سوگند خوردی که هیچ کس ایمن نباشد از آن که ایمان وی به وقت مرگ بازستانند. و سهل تستری می گوید، «صدیقان در هر نفسی از سوء خاتمت می ترسند».و سفیان رضی الله عنه به وقت مرگ جزع می کرد و می گریست. گفتند، «مگری که عفو خدای تعالی از گناه تو عظیم تر است». گفت،«اگر دانمی که بر توحید بمیرم باک ندارم، اگر چند کوهها گناه دارمی». و یکی از بزرگان وصیت کرد و چیزی که داشت کسی را دید و گفت، «نشان آن که بر توحید بمیرم فلان چیز است. اگر آن نشان بینید بدین مال شکر و مغز بادام بخر و بر کودکان شهر افشان و بگوی که این عرس فلان است که به سلامت بجست و اگر این نبینی مردمان را بگوی تا بر من نماز نکنند و غره نشوند به من. تا پس از مرگ باری مرایی نباشم». شاه نعمتالله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۱۹
هر زمان عشقی ز نو پیدا شود سوزنی سمرقندی : قصاید
شمارهٔ ۸۳ - در مدح سعدالدوله
سعد دولت را بسعدالدوله بازآمد نیاز میرداماد : رباعیات
شمارهٔ ۲۷۷
ای گلخن غم کرده سرای دل من ایرانشان : کوشنامه
بخش ۳۴۵ - لشکر کشی کاووس به مازندران
بدان ره کشیدش فزونی و آز ایرانشان : کوشنامه
بخش ۳۴۴ - فریب دادن کوش، کاووس شاه را
همی تاخت تا پیش کاووس شاه جهان ملک خاتون : رباعیات
شمارهٔ ۱۲۰
دل داد به دست باد پیغامی چند نهج البلاغه : خطبه ها
پیمانه ها و ترازوها
<strong> و من خطبة له عليهالسلام في ذكر المكاييل و الموازين </strong> واعظ قزوینی : مقطعات
شمارهٔ ۴ - بث الشکوی
گیتی است دهان مار و دروی جهان ملک خاتون : غزلیات
شمارهٔ ۷۲۴
به صد امید درآمد دلم به کوی امید ملا احمد نراقی : مثنوی طاقدیس
بخش ۱۴۴ - رجوع به باقی داستان حضرت خلیل الرحمن
حق تعالی گفت با روح الامین مجیرالدین بیلقانی : شکوائیه
شمارهٔ ۳۰
در دستبرد نظم، ز دوران گزینه ام غالب دهلوی : رباعیات
شمارهٔ ۹۱
شرطست به دهر در مظفر گشتن اثیر اخسیکتی : رباعیات
شمارهٔ ۱۳
چون دایره ی لب تو، در هم پیوست جمالالدین عبدالرزاق : غزلیات
شمارهٔ ۷۴
بوئی از بوستان همی آید ایرانشان : کوشنامه
بخش ۲۰۱ - نامه فرستادن نستوه به نزد کوش پیل دندان
یکی نامه فرمود نزدیک کوش ایرانشان : کوشنامه
بخش ۳۴۰ - گریختن کوش به خاوران
سراسیمه لشکر همی تاخت کوش
شمارهٔ ۴۶۶
از بسکه زناکسان پریشان شده ام بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۸۱۷
تا ز حسن وگلستان تماشا رنگ داشت میرزا حبیب خراسانی : غزلیات
شمارهٔ ۲۷۵
یک نیمه دل را به جمال تو سپردیم غزالی : رکن چهارم - رکن منجیات
بخش ۳۶ - پیدا کردن سوء خاتمت
بدان که بیشتر خایفان از خاتمت ترسیده اند، برای آن که دل آدمی گردان است و وقت مرگ وقتی عظیم است. و نتوان دانست که دل بر چه قرار گیرد در آن وقت تا یکی از عارفان می گوید، «اگر کسی را پنجاه سال به توحید بدانسته باشم، چون چندان از من غایب شد که از پس دیواری شد، گواهی ندهم وی را به توحید که حال دل گردان است. ندانم به چه گردد؟» و دیگری می گوید، «اگر گویند که شهادت بر در سرای دوست تر داری یا مرگ بر مسلمانی بر در حجره؟ گویم مرگ بر در حجره که ندانم تا به در سرای اسلام ماند یا نه». و ابوالدردا سوگند خوردی که هیچ کس ایمن نباشد از آن که ایمان وی به وقت مرگ بازستانند. و سهل تستری می گوید، «صدیقان در هر نفسی از سوء خاتمت می ترسند».و سفیان رضی الله عنه به وقت مرگ جزع می کرد و می گریست. گفتند، «مگری که عفو خدای تعالی از گناه تو عظیم تر است». گفت،«اگر دانمی که بر توحید بمیرم باک ندارم، اگر چند کوهها گناه دارمی». و یکی از بزرگان وصیت کرد و چیزی که داشت کسی را دید و گفت، «نشان آن که بر توحید بمیرم فلان چیز است. اگر آن نشان بینید بدین مال شکر و مغز بادام بخر و بر کودکان شهر افشان و بگوی که این عرس فلان است که به سلامت بجست و اگر این نبینی مردمان را بگوی تا بر من نماز نکنند و غره نشوند به من. تا پس از مرگ باری مرایی نباشم». شاه نعمتالله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۱۹
هر زمان عشقی ز نو پیدا شود سوزنی سمرقندی : قصاید
شمارهٔ ۸۳ - در مدح سعدالدوله
سعد دولت را بسعدالدوله بازآمد نیاز میرداماد : رباعیات
شمارهٔ ۲۷۷
ای گلخن غم کرده سرای دل من ایرانشان : کوشنامه
بخش ۳۴۵ - لشکر کشی کاووس به مازندران
بدان ره کشیدش فزونی و آز ایرانشان : کوشنامه
بخش ۳۴۴ - فریب دادن کوش، کاووس شاه را
همی تاخت تا پیش کاووس شاه جهان ملک خاتون : رباعیات
شمارهٔ ۱۲۰
دل داد به دست باد پیغامی چند نهج البلاغه : خطبه ها
پیمانه ها و ترازوها
<strong> و من خطبة له عليهالسلام في ذكر المكاييل و الموازين </strong> واعظ قزوینی : مقطعات
شمارهٔ ۴ - بث الشکوی
گیتی است دهان مار و دروی جهان ملک خاتون : غزلیات
شمارهٔ ۷۲۴
به صد امید درآمد دلم به کوی امید ملا احمد نراقی : مثنوی طاقدیس
بخش ۱۴۴ - رجوع به باقی داستان حضرت خلیل الرحمن
حق تعالی گفت با روح الامین مجیرالدین بیلقانی : شکوائیه
شمارهٔ ۳۰
در دستبرد نظم، ز دوران گزینه ام غالب دهلوی : رباعیات
شمارهٔ ۹۱
شرطست به دهر در مظفر گشتن اثیر اخسیکتی : رباعیات
شمارهٔ ۱۳
چون دایره ی لب تو، در هم پیوست جمالالدین عبدالرزاق : غزلیات
شمارهٔ ۷۴
بوئی از بوستان همی آید ایرانشان : کوشنامه
بخش ۲۰۱ - نامه فرستادن نستوه به نزد کوش پیل دندان
یکی نامه فرمود نزدیک کوش ایرانشان : کوشنامه
بخش ۳۴۰ - گریختن کوش به خاوران
سراسیمه لشکر همی تاخت کوش
