اهلی شیرازی : ساقینامهٔ رباعی
شمارهٔ ۱۴
ساقی قدحی که شمع دل درنگرفت صامت بروجردی : قصاید
شمارهٔ ۲۷ - در نعمت فخر کائنات و خلاصه موجودات
تو بهار است و رسد بر شامه از گلشن شمیم طغرای مشهدی : ابیات برگزیده از غزلیات
شمارهٔ ۴۸۶
هرجا که بیفتد به زمین سایه زلفت اثیر اخسیکتی : قطعات
شمارهٔ ۵۹
صلحی رود میان تموز و خزان چنانک صفایی جندقی : غزلیات
شمارهٔ ۱۵۸
دل ازجراحت تیغم نه آن قدر سوزد صفی علیشاه : بحرالحقایق
بخش ۳۷۸ - مبادی النهایات
دگر باشد مبادی النهایات رضیالدین آرتیمانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۶
نمیاید چو از دل بر زبان درد ادیب الممالک : شورشنامه
بخش ۱۹ - گفتگوی بانوی یگانه هنگام وداع با خانه
پس آنگه در ایوان خود بنگریست ادیب الممالک : شورشنامه
بخش ۲۴ - رفتن بانو از حصار برای زینهار بخانه حاجی میرزا باقر جاور سیانی
پس آنگه یکی توسنی تند خواست ادیب الممالک : مفردات
شمارهٔ ۲۸
من موصوله ام و از لب لعلت جانا شاه نعمتالله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۷۳۱
دردی است در این دل که به درمان نتوان داد صفایی جندقی : غزلیات
شمارهٔ ۹۲
از جان و سر دریغ ندارم به پای دوست ابوعلی عثمانی : باب سوم
بخش ۲۶ - نَفْس
و از آن جمله نَفْس است. نفس اندر لغت وجود چیزی بود و نزدیک این قوم مراد از اطلاق نفس نه وجودست و نه قالب کی نهاده اند بلکه مراد بنفس آنست کی معلول بود از اوصاف بنده و نکوهیده بود از افعال و اخلاق او، پس معلولات از اوصاف بنده بر دو گونه بود یکی کسب او بود چون معصیت و مخالفت دوم خویهای دنی که اندر نفس خویش نکوهیده است چون بنده معالجت کند و مجاهدت نماید آن اخلاق دنی و نکوهیده از وی دور شود در مستمرّ عادت. اسیری لاهیجی : ملحقات
شمارهٔ ۳۹
اسیری از سگان نوربخش است ایرج میرزا : مثنوی ها
پسرِ بی هنر
داشت عباس قلی خان پسری ایرج میرزا : قطعه ها
در هجو نصرت الدوله
شاه زاده ضیافَتی کردی محمد کوسج : برزونامه (بخش کهن)
بخش ۲ - در حق خواجه صحابه
محمد رسولش به هر دو سرای ادیب الممالک : مقطعات
شمارهٔ ۱۸۹
ای مسیحای زمان ای که به اعجاز سخن شاه نعمتالله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۱۶۹
جان و دل ایثار جانان کرده ایم صامت بروجردی : قصاید
شمارهٔ ۲۵ - در مدح قمر بنیهاشم حضرت عباس(ع)
جهان را دایه دان و خلایق جمله طفلانش
شمارهٔ ۱۴
ساقی قدحی که شمع دل درنگرفت صامت بروجردی : قصاید
شمارهٔ ۲۷ - در نعمت فخر کائنات و خلاصه موجودات
تو بهار است و رسد بر شامه از گلشن شمیم طغرای مشهدی : ابیات برگزیده از غزلیات
شمارهٔ ۴۸۶
هرجا که بیفتد به زمین سایه زلفت اثیر اخسیکتی : قطعات
شمارهٔ ۵۹
صلحی رود میان تموز و خزان چنانک صفایی جندقی : غزلیات
شمارهٔ ۱۵۸
دل ازجراحت تیغم نه آن قدر سوزد صفی علیشاه : بحرالحقایق
بخش ۳۷۸ - مبادی النهایات
دگر باشد مبادی النهایات رضیالدین آرتیمانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۶
نمیاید چو از دل بر زبان درد ادیب الممالک : شورشنامه
بخش ۱۹ - گفتگوی بانوی یگانه هنگام وداع با خانه
پس آنگه در ایوان خود بنگریست ادیب الممالک : شورشنامه
بخش ۲۴ - رفتن بانو از حصار برای زینهار بخانه حاجی میرزا باقر جاور سیانی
پس آنگه یکی توسنی تند خواست ادیب الممالک : مفردات
شمارهٔ ۲۸
من موصوله ام و از لب لعلت جانا شاه نعمتالله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۷۳۱
دردی است در این دل که به درمان نتوان داد صفایی جندقی : غزلیات
شمارهٔ ۹۲
از جان و سر دریغ ندارم به پای دوست ابوعلی عثمانی : باب سوم
بخش ۲۶ - نَفْس
و از آن جمله نَفْس است. نفس اندر لغت وجود چیزی بود و نزدیک این قوم مراد از اطلاق نفس نه وجودست و نه قالب کی نهاده اند بلکه مراد بنفس آنست کی معلول بود از اوصاف بنده و نکوهیده بود از افعال و اخلاق او، پس معلولات از اوصاف بنده بر دو گونه بود یکی کسب او بود چون معصیت و مخالفت دوم خویهای دنی که اندر نفس خویش نکوهیده است چون بنده معالجت کند و مجاهدت نماید آن اخلاق دنی و نکوهیده از وی دور شود در مستمرّ عادت. اسیری لاهیجی : ملحقات
شمارهٔ ۳۹
اسیری از سگان نوربخش است ایرج میرزا : مثنوی ها
پسرِ بی هنر
داشت عباس قلی خان پسری ایرج میرزا : قطعه ها
در هجو نصرت الدوله
شاه زاده ضیافَتی کردی محمد کوسج : برزونامه (بخش کهن)
بخش ۲ - در حق خواجه صحابه
محمد رسولش به هر دو سرای ادیب الممالک : مقطعات
شمارهٔ ۱۸۹
ای مسیحای زمان ای که به اعجاز سخن شاه نعمتالله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۱۶۹
جان و دل ایثار جانان کرده ایم صامت بروجردی : قصاید
شمارهٔ ۲۵ - در مدح قمر بنیهاشم حضرت عباس(ع)
جهان را دایه دان و خلایق جمله طفلانش
