صائب تبریزی : قصاید
شمارهٔ ۲۴ - در مدح شاه عباس دوم
شد از بهار دل افروز، عالم امکان مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۱۱
همچو گل سرخ برو دست دست غالب دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۱۱
من آن نیم که دگر می توان فریفت مرا اهلی شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۴۲۲
سفید موی و سیه نامه از گنه تا چند؟ اهلی شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۶۹۸
کسی از خار خار جان مجنون کی خبر دارد حزین لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۷۱۰
دل آگه سر راهش ز پاس راز گرداندم سحاب اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۱۲۶
چو زلف بر مه رویش نقاب میگردد مشتاق اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۱۵۸
عاشق ز دل و جان چه خبر داشته باشد نجمالدین رازی : باب سیم
فصل سیم
قال الله تعالی: «اولئک الذین هدی الله فبهد یهم اقتده» سنایی غزنوی : قصاید
قصیدهٔ شمارهٔ ۳۵ - در ستایش شعر خویش گوید
اگر ذاتی تواند بود کز هستی توان دارد واعظ قزوینی : ماده تاریخ
شمارهٔ ۱۵ - تاریخ انجام ساختمان کتابخانه یی
زین خانه ز بس برون شدن مشکل گشت مشتاق اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۱۰۳
ز خیلی کجا چون تو شاهی برآید سیدای نسفی : مسمطات
شمارهٔ ۴۷
به میدان آمدی و گوی و چوگان باختی رفتی شاه نعمتالله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۵۴
مه ز برج شرف چو طالع شد خواجه نصیرالدین طوسی : مقالت سیم در سیاست مدن
فصل ششم
چون مردم مدنی بالطبع است و تمام سعادت او به نزدیک اصدقای اوست و دیگر شرکای او در نوع، و هر که تمامی او با غیر او بود بتنهایی کامل نتواند شد، پس کامل و سعید کسی بود که در اکتساب اصدقا غایت جهد بذل کند و خیراتی که بدو تعلق گرفته باشد ایشان را شامل گرداند، تا به معاونت ایشان آنچه بانفراد حاصل نتواند کرد حاصل کند، و در مدت عمر به وجود ایشان تمتع و التذاذ یابد، تمتعی حقیقی و التذاذی الهی چنانکه گفتیم نه لذت حیوانی، الا آنکه این قوم بس عزیز الوجودند و اصحاب لذت حیوانی و بهیمی کثیرالوجود، و در معاشرت ایشان اقتصاری اندک اولی، چه این طایفه به منزلت نمک و توابل باشند که هر چند در طعام بدیشان احتیاج بود اما به جای غذا نایستد. جویای تبریزی : مناقب
شمارهٔ ۱۶ - در منقبت حضرت امام حسین (ع)
ز همتم نبود احتیاج با گوهر آشفتهٔ شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۴۶۵
مطرب این نغمه که بر ساز طرب میبندد ابوعلی عثمانی : باب ۴ تا ۵۲
باب بیست و پنجم - در رضا
قالَ اللّهُ تَعالی رَضِیَ اللّهُ عَنْهُمْ ورَضُوا عَنْهُ. سوزنی سمرقندی : رباعیات
شمارهٔ ۵۰
ای همچو محمد و حسن با تمیز سیف فرغانی : قصاید و قطعات
شمارهٔ ۷۰
نصیحت می کنم بشنو بر آن باش
شمارهٔ ۲۴ - در مدح شاه عباس دوم
شد از بهار دل افروز، عالم امکان مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۱۱
همچو گل سرخ برو دست دست غالب دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۱۱
من آن نیم که دگر می توان فریفت مرا اهلی شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۴۲۲
سفید موی و سیه نامه از گنه تا چند؟ اهلی شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۶۹۸
کسی از خار خار جان مجنون کی خبر دارد حزین لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۷۱۰
دل آگه سر راهش ز پاس راز گرداندم سحاب اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۱۲۶
چو زلف بر مه رویش نقاب میگردد مشتاق اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۱۵۸
عاشق ز دل و جان چه خبر داشته باشد نجمالدین رازی : باب سیم
فصل سیم
قال الله تعالی: «اولئک الذین هدی الله فبهد یهم اقتده» سنایی غزنوی : قصاید
قصیدهٔ شمارهٔ ۳۵ - در ستایش شعر خویش گوید
اگر ذاتی تواند بود کز هستی توان دارد واعظ قزوینی : ماده تاریخ
شمارهٔ ۱۵ - تاریخ انجام ساختمان کتابخانه یی
زین خانه ز بس برون شدن مشکل گشت مشتاق اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۱۰۳
ز خیلی کجا چون تو شاهی برآید سیدای نسفی : مسمطات
شمارهٔ ۴۷
به میدان آمدی و گوی و چوگان باختی رفتی شاه نعمتالله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۵۴
مه ز برج شرف چو طالع شد خواجه نصیرالدین طوسی : مقالت سیم در سیاست مدن
فصل ششم
چون مردم مدنی بالطبع است و تمام سعادت او به نزدیک اصدقای اوست و دیگر شرکای او در نوع، و هر که تمامی او با غیر او بود بتنهایی کامل نتواند شد، پس کامل و سعید کسی بود که در اکتساب اصدقا غایت جهد بذل کند و خیراتی که بدو تعلق گرفته باشد ایشان را شامل گرداند، تا به معاونت ایشان آنچه بانفراد حاصل نتواند کرد حاصل کند، و در مدت عمر به وجود ایشان تمتع و التذاذ یابد، تمتعی حقیقی و التذاذی الهی چنانکه گفتیم نه لذت حیوانی، الا آنکه این قوم بس عزیز الوجودند و اصحاب لذت حیوانی و بهیمی کثیرالوجود، و در معاشرت ایشان اقتصاری اندک اولی، چه این طایفه به منزلت نمک و توابل باشند که هر چند در طعام بدیشان احتیاج بود اما به جای غذا نایستد. جویای تبریزی : مناقب
شمارهٔ ۱۶ - در منقبت حضرت امام حسین (ع)
ز همتم نبود احتیاج با گوهر آشفتهٔ شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۴۶۵
مطرب این نغمه که بر ساز طرب میبندد ابوعلی عثمانی : باب ۴ تا ۵۲
باب بیست و پنجم - در رضا
قالَ اللّهُ تَعالی رَضِیَ اللّهُ عَنْهُمْ ورَضُوا عَنْهُ. سوزنی سمرقندی : رباعیات
شمارهٔ ۵۰
ای همچو محمد و حسن با تمیز سیف فرغانی : قصاید و قطعات
شمارهٔ ۷۰
نصیحت می کنم بشنو بر آن باش
