ملا احمد نراقی : مثنوی طاقدیس
بخش ۲۴۰ - شهادت حضرت علی اصغر در میدان بر روی دست حضرت
هان بیارید آن یکی فرزند من غالب دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۱۶۸
ننگ فرهادم به فرسنگ از وفا دور افگند ابن یمین فَرومَدی : اشعار عربی
شمارهٔ ۵۶ - ترجمه
آنکس بود عزیزتر اندر جهان که او سلمان ساوجی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۷۹
بی دوست من از باغ ارم یاد نیارم رودکی : ابیات پراکنده
شمارهٔ ۳۱
فاخته گون شد هوا ز گردش خورشید شاه نعمتالله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۷۴۸
سیدم روح اعظمش خوانند رشیدالدین میبدی : ۵- سورة المائدة- مدنیة
۱۴ - النوبة الثانیة
قوله تعالى: اعْلَمُوا بدان که معنى علم دانش است، و محل آن دل است، و اقسام آن سه است: علم استدلالى، و علم تعلیمى، و علم لدنىّ. اما استدلالى ثمره عقل است، و عاقبت تجربه، و ولایت تمییز، که آدمیان بآن مکرّماند، و الیه الاشارة بقوله: وَ لَقَدْ کَرَّمْنا بَنِی آدَمَ، و علم تعلیمى آنست که خلق از حق شنیدند در تنزیل، و از مصطفى شنیدند در بلاغ، و از استادان آموختند بتلقین، که دانایان در دو گیتى بدان عزیزند بر تفاوت و درجات، و الیه الاشارة بقوله: «وَ الَّذِینَ أُوتُوا الْعِلْمَ دَرَجاتٍ». و علم لدنى علم حقیقت است، و علم حقیقت یافت است، و این علم عارفان و صدیقان است على الخصوص، و هو المشار الیه بقوله: «وَ عَلَّمْناهُ مِنْ لَدُنَّا عِلْماً». و گفتهاند که انواع علم دهاند: اوّل علم توحید، دوم علم فقه، سیوم علم وعظ، چهارم علم تعبیر، پنجم علم طب، ششم علم نجوم، هفتم علم کلام، هشتم علم معاش، نهم علم حکمت، دهم علم حقیقت. صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۸۰۹
زمین چو ریگ روان است بر جناح سفر عطار نیشابوری : غزلیات
غزل شمارهٔ ۷۵
سر عشقت مشکلی بس مشکل است امیرخسرو دهلوی : غزلیات (گزیدهٔ ناقص)
گزیدهٔ غزل ۱۵۵
تقدیر که یک چند مرا از تو جدا داشت حزین لاهیجی : رباعیات
شمارهٔ ۱۳۲
از رهگذر دوست، صبایی نرسید فیض کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۲۱
چه میشود که مقیم در جناب تو باشم بلند اقبال : غزلیات
شمارهٔ ۲۶۳
رخ یک طرف دو طره جانانه یک طرف شاه نعمتالله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۵
خرم آن دل که شود محرم اسرار شما جیحون یزدی : مسمطات
شمارهٔ ۲۴ - در تهنیت عید صیام
ای خم ابروی تو بزلف مجعد سلمان ساوجی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۲۲
ای بس که شکست و باز بستم توبه جلال عضد : قطعات
شمارهٔ ۹
تشنه گشتم به راه کعبه شبی یغمای جندقی : بخش دوم
شمارهٔ ۴۲ - از قول سیف الله میرزا به میرزا مهدی وزیر اسدالله میرزا نگاشته
بر طرف باغی با یغما از جنس دو پا فراغی داشتیم و از ارواح مکرم پرسش و سراغی. نام تو بر زبان آمد غم بر کران زیست، و رامش در میان تاخت، فرد: یغمای جندقی : مراثی و نوحهها
شمارهٔ ۳۸
ای تشنه لبان را سر و سردار حسینم رهی معیری : چند قطعه
فتنه آذربایجان
فغان که آتش کین آشیان ما را سوخت
بخش ۲۴۰ - شهادت حضرت علی اصغر در میدان بر روی دست حضرت
هان بیارید آن یکی فرزند من غالب دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۱۶۸
ننگ فرهادم به فرسنگ از وفا دور افگند ابن یمین فَرومَدی : اشعار عربی
شمارهٔ ۵۶ - ترجمه
آنکس بود عزیزتر اندر جهان که او سلمان ساوجی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۷۹
بی دوست من از باغ ارم یاد نیارم رودکی : ابیات پراکنده
شمارهٔ ۳۱
فاخته گون شد هوا ز گردش خورشید شاه نعمتالله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۷۴۸
سیدم روح اعظمش خوانند رشیدالدین میبدی : ۵- سورة المائدة- مدنیة
۱۴ - النوبة الثانیة
قوله تعالى: اعْلَمُوا بدان که معنى علم دانش است، و محل آن دل است، و اقسام آن سه است: علم استدلالى، و علم تعلیمى، و علم لدنىّ. اما استدلالى ثمره عقل است، و عاقبت تجربه، و ولایت تمییز، که آدمیان بآن مکرّماند، و الیه الاشارة بقوله: وَ لَقَدْ کَرَّمْنا بَنِی آدَمَ، و علم تعلیمى آنست که خلق از حق شنیدند در تنزیل، و از مصطفى شنیدند در بلاغ، و از استادان آموختند بتلقین، که دانایان در دو گیتى بدان عزیزند بر تفاوت و درجات، و الیه الاشارة بقوله: «وَ الَّذِینَ أُوتُوا الْعِلْمَ دَرَجاتٍ». و علم لدنى علم حقیقت است، و علم حقیقت یافت است، و این علم عارفان و صدیقان است على الخصوص، و هو المشار الیه بقوله: «وَ عَلَّمْناهُ مِنْ لَدُنَّا عِلْماً». و گفتهاند که انواع علم دهاند: اوّل علم توحید، دوم علم فقه، سیوم علم وعظ، چهارم علم تعبیر، پنجم علم طب، ششم علم نجوم، هفتم علم کلام، هشتم علم معاش، نهم علم حکمت، دهم علم حقیقت. صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۸۰۹
زمین چو ریگ روان است بر جناح سفر عطار نیشابوری : غزلیات
غزل شمارهٔ ۷۵
سر عشقت مشکلی بس مشکل است امیرخسرو دهلوی : غزلیات (گزیدهٔ ناقص)
گزیدهٔ غزل ۱۵۵
تقدیر که یک چند مرا از تو جدا داشت حزین لاهیجی : رباعیات
شمارهٔ ۱۳۲
از رهگذر دوست، صبایی نرسید فیض کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۲۱
چه میشود که مقیم در جناب تو باشم بلند اقبال : غزلیات
شمارهٔ ۲۶۳
رخ یک طرف دو طره جانانه یک طرف شاه نعمتالله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۵
خرم آن دل که شود محرم اسرار شما جیحون یزدی : مسمطات
شمارهٔ ۲۴ - در تهنیت عید صیام
ای خم ابروی تو بزلف مجعد سلمان ساوجی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۲۲
ای بس که شکست و باز بستم توبه جلال عضد : قطعات
شمارهٔ ۹
تشنه گشتم به راه کعبه شبی یغمای جندقی : بخش دوم
شمارهٔ ۴۲ - از قول سیف الله میرزا به میرزا مهدی وزیر اسدالله میرزا نگاشته
بر طرف باغی با یغما از جنس دو پا فراغی داشتیم و از ارواح مکرم پرسش و سراغی. نام تو بر زبان آمد غم بر کران زیست، و رامش در میان تاخت، فرد: یغمای جندقی : مراثی و نوحهها
شمارهٔ ۳۸
ای تشنه لبان را سر و سردار حسینم رهی معیری : چند قطعه
فتنه آذربایجان
فغان که آتش کین آشیان ما را سوخت
