مولوی : دفتر پنجم
بخش ۳۱ - در بیان آنک عقل و روح در آب و گل محبوس‌اند هم‌چون هاروت و ماروت در چاه بابل
همچو هاروت و چو ماروت آن دو پاک صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۰۸۷
هر که چون بلبل درین گلشن اسیر رنگ و بوست بابافغانی : غزلیات
شمارهٔ ۳۶۵
ای فتنه ی جمالت روی چو ماه یوسف مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۱۱۲
آنکس که به آب دیده‌اش میجویم عرفی شیرازی : غزلها
غزل شمارهٔ ۷۵
ما تشنه لب و چشمه ی حیوان نفس ماست لبیبی : ابیات پراکنده در لغت نامه اسدی و مجمع الفرس سروری و فرهنگ جهانگیری و رشیدی
شمارهٔ ۹۵ - به شاهد لغت سنه، بمعنی لعنت و نفرین و هم به شاهد لغت فریه، بمعنی نفرین
ای فرومایه و در کون هل و بی شرم و خبیث قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۱۷۱
تا کی گویی فلانی این گوهر سفت امیرخسرو دهلوی : غزلیات (گزیدهٔ ناقص)
گزیدهٔ غزل ۳۲۵
حسن اخلاق از خردمندان توان کردن طلب عین‌القضات همدانی : لوایح
فصل ۹۶
اگر کار باختیار عاشق بود اتحاد بود و جمع زیرا که او را احتراق در پرتو انوار جمال خوشتر از بقا بود در تفرقه و دوئی و اگر باختیار معشوق بود فراق بود و هجر زیرا که او را از کمال جلال پروای یگانگی نبود با کس لَاحْتَرقَتُ سُبُحاتُ وَجْهِهِ عبارت از آنست غیرت میگوید: امیرخسرو دهلوی : غزلیات (گزیدهٔ ناقص)
گزیدهٔ غزل ۱۱
رفتند رفیقان دل صد پاره ببردند ابن یمین فَرومَدی : قطعات
شمارهٔ ٣۴
ایخدیوی که عهد دولت تو جویای تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۶۷۷
گر از بحرین چشمم ابر نیسان مایه ور می شد ادیب الممالک : مقطعات
شمارهٔ ۳۷ - در وجه تسمیه بورانی
شنیده ام که ز کشک و کدو برانی را مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۰۴۸
خداوند خداوندان اسرار رشیدالدین میبدی : ۲- سورة البقره
۲۷ - النوبة الاولى
قوله تعالى: إِنَّ الصَّفا وَ الْمَرْوَةَ مِنْ شَعائِرِ اللَّهِ صفا و مروه از نشانهاى ملت اللَّه است، فَمَنْ حَجَّ الْبَیْتَ هر که قصد و آهنگ خانه کند أَوِ اعْتَمَرَ یا بزیارت خانه شود، فَلا جُناحَ عَلَیْهِ برو تنگى نیست، أَنْ یَطَّوَّفَ بِهِما که طواف کند میان آن هر دو، وَ مَنْ تَطَوَّعَ خَیْراً و هر که از طوع و خواست دل خویش کارى کند فَإِنَّ اللَّهَ شاکِرٌ عَلِیمٌ اللَّه سپاس دارست و پاداش ده بکردار خلق، دانا مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۷۲۸
دشمن خویشیم و یار آن که ما را می‌کشد مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۵۰۷
آن یار که عقلها شکارش میشد ابن یمین فَرومَدی : اشعار عربی
شمارهٔ ١٢ - ترجمه
در بذل طعام کوش و افشای سلام وحدت کرمانشاهی : غزلیات
غزل شماره 18
بر آنکه مرید می و معشوقه و جام است امیرعلیشیر نوایی : غزلیات
شمارهٔ ۲۷۸ - مخترع
ای شب غم چند در هجران یارم میکشی
بخش ۳۱ - در بیان آنک عقل و روح در آب و گل محبوس‌اند هم‌چون هاروت و ماروت در چاه بابل
همچو هاروت و چو ماروت آن دو پاک صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۰۸۷
هر که چون بلبل درین گلشن اسیر رنگ و بوست بابافغانی : غزلیات
شمارهٔ ۳۶۵
ای فتنه ی جمالت روی چو ماه یوسف مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۱۱۲
آنکس که به آب دیده‌اش میجویم عرفی شیرازی : غزلها
غزل شمارهٔ ۷۵
ما تشنه لب و چشمه ی حیوان نفس ماست لبیبی : ابیات پراکنده در لغت نامه اسدی و مجمع الفرس سروری و فرهنگ جهانگیری و رشیدی
شمارهٔ ۹۵ - به شاهد لغت سنه، بمعنی لعنت و نفرین و هم به شاهد لغت فریه، بمعنی نفرین
ای فرومایه و در کون هل و بی شرم و خبیث قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۱۷۱
تا کی گویی فلانی این گوهر سفت امیرخسرو دهلوی : غزلیات (گزیدهٔ ناقص)
گزیدهٔ غزل ۳۲۵
حسن اخلاق از خردمندان توان کردن طلب عین‌القضات همدانی : لوایح
فصل ۹۶
اگر کار باختیار عاشق بود اتحاد بود و جمع زیرا که او را احتراق در پرتو انوار جمال خوشتر از بقا بود در تفرقه و دوئی و اگر باختیار معشوق بود فراق بود و هجر زیرا که او را از کمال جلال پروای یگانگی نبود با کس لَاحْتَرقَتُ سُبُحاتُ وَجْهِهِ عبارت از آنست غیرت میگوید: امیرخسرو دهلوی : غزلیات (گزیدهٔ ناقص)
گزیدهٔ غزل ۱۱
رفتند رفیقان دل صد پاره ببردند ابن یمین فَرومَدی : قطعات
شمارهٔ ٣۴
ایخدیوی که عهد دولت تو جویای تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۶۷۷
گر از بحرین چشمم ابر نیسان مایه ور می شد ادیب الممالک : مقطعات
شمارهٔ ۳۷ - در وجه تسمیه بورانی
شنیده ام که ز کشک و کدو برانی را مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۰۴۸
خداوند خداوندان اسرار رشیدالدین میبدی : ۲- سورة البقره
۲۷ - النوبة الاولى
قوله تعالى: إِنَّ الصَّفا وَ الْمَرْوَةَ مِنْ شَعائِرِ اللَّهِ صفا و مروه از نشانهاى ملت اللَّه است، فَمَنْ حَجَّ الْبَیْتَ هر که قصد و آهنگ خانه کند أَوِ اعْتَمَرَ یا بزیارت خانه شود، فَلا جُناحَ عَلَیْهِ برو تنگى نیست، أَنْ یَطَّوَّفَ بِهِما که طواف کند میان آن هر دو، وَ مَنْ تَطَوَّعَ خَیْراً و هر که از طوع و خواست دل خویش کارى کند فَإِنَّ اللَّهَ شاکِرٌ عَلِیمٌ اللَّه سپاس دارست و پاداش ده بکردار خلق، دانا مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۷۲۸
دشمن خویشیم و یار آن که ما را می‌کشد مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۵۰۷
آن یار که عقلها شکارش میشد ابن یمین فَرومَدی : اشعار عربی
شمارهٔ ١٢ - ترجمه
در بذل طعام کوش و افشای سلام وحدت کرمانشاهی : غزلیات
غزل شماره 18
بر آنکه مرید می و معشوقه و جام است امیرعلیشیر نوایی : غزلیات
شمارهٔ ۲۷۸ - مخترع
ای شب غم چند در هجران یارم میکشی
