انوری : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۹۴
از شعلهٔ لاله جهان نور گرفت مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۶۵۶
نه آتش‌‌های ما را ترجمانی انوری : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۹۳
آن بت که دلم به زلف چون شست گرفت سنایی غزنوی : الباب الاوّل: در توحید باری تعالی
فی الحذر عن‌القدر
بندگان را که از قدر حذر است انوری : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۹۲
حامی جهان ز جور افلاک برفت امیرخسرو دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۱۶۴۸
بدینسان کز غمت بر خاک دارم هر زمان پهلو قاسم انوار : غزلیات
شمارهٔ ۳۲۹
هرکجا می گذرد دوست، فغان خواهد بود انوری : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۹۱
آن بت که به انصاف نکو بود برفت انوری : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۹۰
دلبر چو دلم به عشوه بربود برفت انوری : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۸۹
سلطان که جهان به عدل آراست برفت انوری : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۸۸
معشوق مرا عهد من از یاد برفت نجم‌الدین رازی : باب چهارم
فصل سیم
قال الله تعالی: «یا ایتها النفس المطمئنه ارجعی الی ربک راضیه مرضیه». انوری : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۸۷
عیشی که نمودم از جوانی همه رفت غزالی : رکن اول - در عبادات
بخش ۶۸ - تلاوت غافلان
بدان که هرکه قرآن آموخت درجه وی بزرگ است باید که حرکت قرآن نگاه دارد و خود را از کارهای ناشایست صیانت کند و در همه احوال خویش به ادب باشد و اگر نه، بیم آن بود که قرآن خصم وی باشد. انوری : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۸۶
سلطان که جهان جواد ازو بیش نیافت انوری : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۸۵
از گردش این هفت مخالف بر هفت آشفتهٔ شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۱۲۳
گمان مبر که مرا با تو ماجرائی هست حمیدالدین بلخی : سفرنامهٔ منظوم
پایان کتاب
مجلس او چو خلد باقی باد بابافغانی : قصاید
شمارهٔ ۱۶ - در منقبت سلطان علی بن موسی الرضا علیه التحیة والثناء
ای کعبه را ز وقفه ی عید تو افتخار اهلی شیرازی : ساقینامهٔ رباعی
شمارهٔ ۶
ساقی قدحی که هست عالم ظلمات