عطار نیشابوری : پندنامه
در بیان بی وفای جهان
در جهان دانی که گردد معتبر
خاقانی : قطعات
شمارهٔ ۲۰۲ - در تحسر مرگ رشید فرزند خود
ای خواجه حساب عمر برگیر
ادیب صابر : مقطعات
شمارهٔ ۸۰
چو شمشیرم اندر نیام هنر
نصرالله منشی : باب الاسد و الثور
بخش ۷
کلیله گفت: پادشاه بر اطلاق اهل فضل و مروت را بکمال کرامات مخصوص نگرداند، لکن اقبال بر نزدیکان خود فرماید که در خدمت او منازل موروث دارند و بوسایل مقبول متحرم باشند، چون شاخ رز که بر درخت نیکوتر و بارورتر نرود و بدانچه نزدیک تر باشد درآویزد.
سیف فرغانی : غزلیات (گزیدهٔ ناقص)
غزل شمارهٔ ۹
ای پستهٔ دهانت شیرین و انگبین لب
خاقانی : قطعات
شمارهٔ ۲۰۱ - در مذمت کیمیاگری و صنعت اکسیر
علم دین کیمیاست خاقانی
اوحدالدین کرمانی : الباب العاشر: البهاریات
شمارهٔ ۵۰
سالک چو مدام از خودی خود خیزد
میرداماد : رباعیات
شمارهٔ ۲۷۲
ای یاد تو سرمایه بیهوشی من
کمال‌الدین اسماعیل : قطعات
شمارهٔ ۲۶۴ - وله ایضا
گشت یکباره حضرت خواجه
نیر تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۲۱
هر شکاری شود از جنگل شهباز گرفت
خاقانی : قطعات
شمارهٔ ۲۰۰
عیسی دورانم و این کور شد دجال من
عطار نیشابوری : باب چهل و پنجم: در معانیی كه تعلق به گل دارد
شمارهٔ ۱۳
گل بین که گلابِ ابر میدارد دوست
عبید زاکانی : عشاق‌نامه
بخش ۲۵ - در صفت حال
دلا تا چند از این صورت پرستی
میرداماد : رباعیات
شمارهٔ ۲۸۷
این پند نگاهدار هموار ای تن
خاقانی : قطعات
شمارهٔ ۱۹۹
مهترا بلبل انسی پس از این
جویای تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۵۷۰
زچشمم جز سرشک لعل گون بیرون نمی آید
میرداماد : رباعیات
شمارهٔ ۳۰۸
ای صبح خجل ز روی فرخنده تو
نشاط اصفهانی : رباعیات
شمارهٔ ۲۴
در هجر تو گر دمی بکامم باشد
اوحدالدین کرمانی : الباب الاول: فی التوحید و التقدیس و الذکر و نعت النبوة
شمارهٔ ۲۵۳ - الرجاء
بی ذل کسی به پادشایی نرسد
خاقانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۶
می‌خور که جهان حریف جوی است