ادیب الممالک : فرهنگ پارسی
شمارهٔ ۱۱ - بند یازدهم - هفت خط جام جمشیدی و جز آن
رخ برافروخت همچو آیینه سلطان ولد : ولدنامه
بخش ۸۳ - در بیان اناالحق گفتن منصور حلاج رحمة اللّه علیه در حالت مستی و فتوی دادن مفتیان آن عصر بقتل او تافتنه نشود و خلق از دین بدر نیایند و پند دادن دوستان او را که از این سخن باز آی و توبه کن که تا ترا نکشند و اصرار کردن او در سخن و در تقریر آن که قالب آدمی همچون مهمانخانه‌ای است که دایما خلق غیبی در آن میآیند و میروند، الاخانۀ مرده و منجمد چه خبر و آگاهی دارد که در او چه مهمانان نزول میکنند مگر در خانه زنده باشد که ازمهمانان آگاه شود
نشنیدی حکایت منصور کمال‌الدین اسماعیل : رباعیات
شمارهٔ ۲۱۲
ذوقیست لب ترا که جان دریابد یغمای جندقی : بخش اول
شمارهٔ ۷۹ - به میرزا احمد صفائی نگاشته
فرزانه فرزند من پاس بار خداوندت از گزند گردون نگهبان و چیر دستی های اختر با جان خردمندت افسانه مشت و سندان باد، برادرت ناگزر کارها به تو باز خواهد ماند و خویش از در پس نگری و پیش بینی راه سمنان خواهد سپرد. جویای تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۹۳
گرم دارد شیخ ما با خویشتن هنگامه را سیدای نسفی : شهر آشوب
شمارهٔ ۱۶۰ - نداف
دلبر نداف آمد خانه ام را دید و رفت سلطان ولد : ولدنامه
بخش ۷۹ - در تفسیر این آیت که فمنکم کافر و منکم مؤمن هم کفر و ایمان در تو مضمر است، و هم زمینی و هم آسمانی تا آخر الامر کدام صفت غالب شود که الحکم للغالب
در تو جمع است کفرو هم ایمان سلطان ولد : ولدنامه
بخش ۱۳۶ - در بیان آنکه اولیا را جهت آن ابدال میخوانند که از حال و خلق اول مبدل شده‌اند و خلق حق گرفته‌اند که تخلقوا باخلاق اللّه. و در تقریر آنکه منصور که در عشق مرتبۀ اول داشت چون خلق او را فهم نکردند، عاشقان دیگر را که بالای اویند چگونه توانند فهم کردن و بمرتبۀ معشوقان خود کجا رسند
اولیا را از آن سبب ابدال انوری : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۳۴۷
زرق است جهان تو زرق کن از هر فن طبیب اصفهانی : قطعات
شمارهٔ ۶
عیب مکن جان من گرمی بازار نیست سید حسن غزنوی : رباعیات
شمارهٔ ۷۰
هر دم خسرو هزار دل شاد کند وفایی شوشتری : غزلیات
شمارهٔ ۹
تا که ابروی ترا، با مژگان ساخته‌اند ابن یمین فَرومَدی : رباعیات
شمارهٔ ۵۸۶
ایدل کم این دیر کهن گیر و برو ادیب صابر : مقطعات
شمارهٔ ۱۱۷
گر تو را نسبت است و دانش نیست سیدای نسفی : شهر آشوب
شمارهٔ ۱۸ - قناد
مه قناد می ریزد شکر از لعل خندانش شاه نعمت‌الله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۹۴
ای آب حباب آب دریاب حکیم نزاری : دستورنامه
بخش ۴۸ - در مناجات و خاتمت
الاهی چو از نیّتم آگهی فرخی یزدی : رباعیات
شمارهٔ ۳۷۳
امروز اگر خطا سراپا نکنی یغمای جندقی : بخش اول
شمارهٔ ۱۴۴ - به دو تن از دوستان نگاشته
فدای هر دو، روز آدینه است، به کیش دیرینه رخت به جائی آوردم، بیت: مجیرالدین بیلقانی : قطعات
شمارهٔ ۴۸
چو گیتی بگسترد فرض جلالت
شمارهٔ ۱۱ - بند یازدهم - هفت خط جام جمشیدی و جز آن
رخ برافروخت همچو آیینه سلطان ولد : ولدنامه
بخش ۸۳ - در بیان اناالحق گفتن منصور حلاج رحمة اللّه علیه در حالت مستی و فتوی دادن مفتیان آن عصر بقتل او تافتنه نشود و خلق از دین بدر نیایند و پند دادن دوستان او را که از این سخن باز آی و توبه کن که تا ترا نکشند و اصرار کردن او در سخن و در تقریر آن که قالب آدمی همچون مهمانخانه‌ای است که دایما خلق غیبی در آن میآیند و میروند، الاخانۀ مرده و منجمد چه خبر و آگاهی دارد که در او چه مهمانان نزول میکنند مگر در خانه زنده باشد که ازمهمانان آگاه شود
نشنیدی حکایت منصور کمال‌الدین اسماعیل : رباعیات
شمارهٔ ۲۱۲
ذوقیست لب ترا که جان دریابد یغمای جندقی : بخش اول
شمارهٔ ۷۹ - به میرزا احمد صفائی نگاشته
فرزانه فرزند من پاس بار خداوندت از گزند گردون نگهبان و چیر دستی های اختر با جان خردمندت افسانه مشت و سندان باد، برادرت ناگزر کارها به تو باز خواهد ماند و خویش از در پس نگری و پیش بینی راه سمنان خواهد سپرد. جویای تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۹۳
گرم دارد شیخ ما با خویشتن هنگامه را سیدای نسفی : شهر آشوب
شمارهٔ ۱۶۰ - نداف
دلبر نداف آمد خانه ام را دید و رفت سلطان ولد : ولدنامه
بخش ۷۹ - در تفسیر این آیت که فمنکم کافر و منکم مؤمن هم کفر و ایمان در تو مضمر است، و هم زمینی و هم آسمانی تا آخر الامر کدام صفت غالب شود که الحکم للغالب
در تو جمع است کفرو هم ایمان سلطان ولد : ولدنامه
بخش ۱۳۶ - در بیان آنکه اولیا را جهت آن ابدال میخوانند که از حال و خلق اول مبدل شده‌اند و خلق حق گرفته‌اند که تخلقوا باخلاق اللّه. و در تقریر آنکه منصور که در عشق مرتبۀ اول داشت چون خلق او را فهم نکردند، عاشقان دیگر را که بالای اویند چگونه توانند فهم کردن و بمرتبۀ معشوقان خود کجا رسند
اولیا را از آن سبب ابدال انوری : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۳۴۷
زرق است جهان تو زرق کن از هر فن طبیب اصفهانی : قطعات
شمارهٔ ۶
عیب مکن جان من گرمی بازار نیست سید حسن غزنوی : رباعیات
شمارهٔ ۷۰
هر دم خسرو هزار دل شاد کند وفایی شوشتری : غزلیات
شمارهٔ ۹
تا که ابروی ترا، با مژگان ساخته‌اند ابن یمین فَرومَدی : رباعیات
شمارهٔ ۵۸۶
ایدل کم این دیر کهن گیر و برو ادیب صابر : مقطعات
شمارهٔ ۱۱۷
گر تو را نسبت است و دانش نیست سیدای نسفی : شهر آشوب
شمارهٔ ۱۸ - قناد
مه قناد می ریزد شکر از لعل خندانش شاه نعمت‌الله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۹۴
ای آب حباب آب دریاب حکیم نزاری : دستورنامه
بخش ۴۸ - در مناجات و خاتمت
الاهی چو از نیّتم آگهی فرخی یزدی : رباعیات
شمارهٔ ۳۷۳
امروز اگر خطا سراپا نکنی یغمای جندقی : بخش اول
شمارهٔ ۱۴۴ - به دو تن از دوستان نگاشته
فدای هر دو، روز آدینه است، به کیش دیرینه رخت به جائی آوردم، بیت: مجیرالدین بیلقانی : قطعات
شمارهٔ ۴۸
چو گیتی بگسترد فرض جلالت
