صغیر اصفهانی : مثنویات
شمارهٔ ۱۱۴ - قطعه
شنیدم که کوری به خاک زمین قدسی مشهدی : غزلیات
شمارهٔ ۶۶
گشته پنهان از نظر آن‌کس که صیاد من است امیرعلیشیر نوایی : رباعیات
شمارهٔ ۳۹
در روز جدایی غم دلسوز وداع صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تک‌بیت شمارهٔ ۱۳۸۲
نالهٔ ناقوس دارد هر سر مو بر تنم ظهیرالدین فاریابی : رباعیات
شمارهٔ ۹
رازی که به گل نسیم سنبل گفته ست صائب تبریزی : متفرقات
شمارهٔ ۴۲۴
گردنکشی مکن که ضعیفان به آه سرد مولوی : دفتر پنجم
بخش ۱۲۹ - مثل شیطان بر در رحمان
حاش لله ایش شاء الله کان ادیب صابر : قصاید
شمارهٔ ۵۹
گر نبودی ماه را بر آسمان هر مه محاق ظهیرالدین فاریابی : رباعیات
شمارهٔ ۴۰
چون لشکر شه روی به راه آوردند کمال خجندی : غزلیات
شمارهٔ ۳۸۱
چشمش را عقل و مبه و جان زد فیاض لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۵۱
بستم ز چارگوشة عالم نگاه را خیالی بخارایی : غزلیات
شمارهٔ ۲۵۴
هرگز به جهان چیزی جز یار نمی ماند سعیدا : غزلیات
شمارهٔ ۵۶۲
دوست به دشمن به کربلا تو نمودی ابن یمین فَرومَدی : قصاید
شمارهٔ ۵ - وله ایضاً در مدح علاءالدین محمد
مدتی گردون ز غیرت داشت سرگردان مرا مسعود سعد سلمان : رباعیات
شمارهٔ ۱۶۲
چاه ز نخ تو ای دلارام پسر رشیدالدین میبدی : ۱۰۸- سورة الکوثر- مکیة
النوبة الثالثة
قوله تعالى: بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ بسم اللَّه کلمة سماعها یوجب للقلوب شفاءها، و للارواح ضیاءها، و للاسرار سناءها و علاءها، و بالحقّ بقاءها، عزّ لسان ذکرها و اعزّ منه جنان صحبها، و اعزّ منه سرّ عرفها و استأنس بها. شادى مؤمنان درین جهان از سماع نام و کلام اوست، انس دوستان در آن جهان بلقاء و سلام اوست. هذا سماعک من العبد القارئ فکیف سماعک من الفرد البارئ؟ هذا سماعک من العبد فی دار الهلک، فکیف سماعک من الملک فی دار الملک؟ هذا سماعک و انت فی الخطر، فکیف سماعک و انت فی النّظر؟ هذا سماعک و انت مقهور مأسور، فکیف سماعک و انت فی دار النّور و السّرور من الشّراب الطّهور؟ مخمور فی مشاهدة الملک الغفور! اى عجبا، امروز در سراى فنا، در بحر خطا، میان موج بلا، از سماع نام دوست چندین راحت و لذّت مىیابى فردا در سراى بقا، در محلّ رضا، بوقت لقا، چون نام دوست از دوست شنوى لذّت و راحت گویى چند خواهى یافت؟! آن روز بنده در روضه رضا نشسته، بر تخت بخت تکیه زده، خلعت رفعت پوشیده، بر بساط نشاط آرامیده، از حوض کوثر شربت یافته شربتى از شیر سفیدتر، از عسل شیرینتر، از مشک بویاتر. آذر بیگدلی : رباعیات
شمارهٔ ۵۱
دیدم گلکی بصد دهان میخندد اهلی شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۳۸۹
شمع روی تو نه افروخته چشم من ازوست قطران تبریزی : رباعیات
شمارهٔ ۸۸
ما شاخ هوای تو ز دل برکندیم جویای تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۱۵۶
از تف آه من بسان حباب
شمارهٔ ۱۱۴ - قطعه
شنیدم که کوری به خاک زمین قدسی مشهدی : غزلیات
شمارهٔ ۶۶
گشته پنهان از نظر آن‌کس که صیاد من است امیرعلیشیر نوایی : رباعیات
شمارهٔ ۳۹
در روز جدایی غم دلسوز وداع صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تک‌بیت شمارهٔ ۱۳۸۲
نالهٔ ناقوس دارد هر سر مو بر تنم ظهیرالدین فاریابی : رباعیات
شمارهٔ ۹
رازی که به گل نسیم سنبل گفته ست صائب تبریزی : متفرقات
شمارهٔ ۴۲۴
گردنکشی مکن که ضعیفان به آه سرد مولوی : دفتر پنجم
بخش ۱۲۹ - مثل شیطان بر در رحمان
حاش لله ایش شاء الله کان ادیب صابر : قصاید
شمارهٔ ۵۹
گر نبودی ماه را بر آسمان هر مه محاق ظهیرالدین فاریابی : رباعیات
شمارهٔ ۴۰
چون لشکر شه روی به راه آوردند کمال خجندی : غزلیات
شمارهٔ ۳۸۱
چشمش را عقل و مبه و جان زد فیاض لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۵۱
بستم ز چارگوشة عالم نگاه را خیالی بخارایی : غزلیات
شمارهٔ ۲۵۴
هرگز به جهان چیزی جز یار نمی ماند سعیدا : غزلیات
شمارهٔ ۵۶۲
دوست به دشمن به کربلا تو نمودی ابن یمین فَرومَدی : قصاید
شمارهٔ ۵ - وله ایضاً در مدح علاءالدین محمد
مدتی گردون ز غیرت داشت سرگردان مرا مسعود سعد سلمان : رباعیات
شمارهٔ ۱۶۲
چاه ز نخ تو ای دلارام پسر رشیدالدین میبدی : ۱۰۸- سورة الکوثر- مکیة
النوبة الثالثة
قوله تعالى: بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ بسم اللَّه کلمة سماعها یوجب للقلوب شفاءها، و للارواح ضیاءها، و للاسرار سناءها و علاءها، و بالحقّ بقاءها، عزّ لسان ذکرها و اعزّ منه جنان صحبها، و اعزّ منه سرّ عرفها و استأنس بها. شادى مؤمنان درین جهان از سماع نام و کلام اوست، انس دوستان در آن جهان بلقاء و سلام اوست. هذا سماعک من العبد القارئ فکیف سماعک من الفرد البارئ؟ هذا سماعک من العبد فی دار الهلک، فکیف سماعک من الملک فی دار الملک؟ هذا سماعک و انت فی الخطر، فکیف سماعک و انت فی النّظر؟ هذا سماعک و انت مقهور مأسور، فکیف سماعک و انت فی دار النّور و السّرور من الشّراب الطّهور؟ مخمور فی مشاهدة الملک الغفور! اى عجبا، امروز در سراى فنا، در بحر خطا، میان موج بلا، از سماع نام دوست چندین راحت و لذّت مىیابى فردا در سراى بقا، در محلّ رضا، بوقت لقا، چون نام دوست از دوست شنوى لذّت و راحت گویى چند خواهى یافت؟! آن روز بنده در روضه رضا نشسته، بر تخت بخت تکیه زده، خلعت رفعت پوشیده، بر بساط نشاط آرامیده، از حوض کوثر شربت یافته شربتى از شیر سفیدتر، از عسل شیرینتر، از مشک بویاتر. آذر بیگدلی : رباعیات
شمارهٔ ۵۱
دیدم گلکی بصد دهان میخندد اهلی شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۳۸۹
شمع روی تو نه افروخته چشم من ازوست قطران تبریزی : رباعیات
شمارهٔ ۸۸
ما شاخ هوای تو ز دل برکندیم جویای تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۱۵۶
از تف آه من بسان حباب
