صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۹۴۳
چسان دل رانگه دارد کسی از چشم قتالش ؟ ملک‌الشعرای بهار : قصاید
شمارهٔ ۱۲ - شکوه و تفاخر
کند از جا عاقبت سیلاب چشم تر مرا خاقانی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۲۳۴
بی‌آنکه بدی بجای آن مه کردم عطار نیشابوری : باب سی و چهارم: در صفتِ آمدن معشوق
شمارهٔ ۱۱
دوش آمد و گفت: مرغِ دل عاجز نیست نهج البلاغه : حکمت ها
پرهیز از گناه در خلوت
<strong> وَ قَالَ عليه‌السلام </strong> اِتَّقُوا مَعَاصِيَ اَللَّهِ فِي اَلْخَلَوَاتِ فَإِنَّ اَلشَّاهِدَ هُوَ اَلْحَاكِمُ حزین لاهیجی : غزلیات ناتمام
شمارهٔ ۱۴۱
ز افسانه کی به شب، مژهٔ ما به هم رسد؟ فیض کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۷۸۴
از سرّ وحدت دم زدم هذا جنون العاشقین مولوی : دفتر اول
بخش ۱۷۲ - گفتن امیر المؤمنین علی کرم الله وجهه با قرین خود کی چون خدو انداختی در روی من نفس من جنبید و اخلاص عمل نماند مانع کشتن تو آن شد
گفت امیرالمؤمنین با آن جوان صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۴۶۸
ما ز اهل عالمیم اما ز عالم فارغیم خاقانی : قطعات
شمارهٔ ۱۵۹
هر که در قوم بردگ است امامش خوانند حزین لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۱۲۹
غزل جا مانده اینجا از حزین دلفگار ما مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۴۵۵
ای خواجه سلام علیک، من عزم سفر دارم عطار نیشابوری : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۱۹
غیرت آمد بر دلم زد دور باش اهلی شیرازی : رباعیات
شمارهٔ ۹۵
هر سوخته پخته کی بود در ره دوست میرزا حبیب خراسانی : غزلیات
شمارهٔ ۳۵۲
رفته از ما و تو منی و توئی عطار نیشابوری : پرسش مرغان
حکایت پادشاهی که بسیار صاحب جمال بود
پادشاهی بود بس صاحب جمال ملک‌الشعرای بهار : قصاید
شمارهٔ ۹ - جواب بهار به ادیب الممالک فراهانی
ایزدت خر خلق کرد ای کودن شاعرنما ملک‌الشعرای بهار : قصاید
شمارهٔ ۸ - نفس انسان
ز دانایی بنالد مرد دانا مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۳۸۵
بس جهد می‌کردم که من آیینهٔ نیکی شوم فخرالدین اسعد گرگانی : ویس و رامین
نامه اول در صفت آرزومندى و درد جدایى
اگر چرخ فلک باشد حریرم