حزین لاهیجی : غزلیات ناتمام
شمارهٔ ۱۴۱
ز افسانه کی به شب، مژهٔ ما به هم رسد؟ فیض کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۷۸۴
از سرّ وحدت دم زدم هذا جنون العاشقین مولوی : دفتر اول
بخش ۱۷۲ - گفتن امیر المؤمنین علی کرم الله وجهه با قرین خود کی چون خدو انداختی در روی من نفس من جنبید و اخلاص عمل نماند مانع کشتن تو آن شد
گفت امیرالمؤمنین با آن جوان صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۴۶۸
ما ز اهل عالمیم اما ز عالم فارغیم خاقانی : قطعات
شمارهٔ ۱۵۹
هر که در قوم بردگ است امامش خوانند حزین لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۱۲۹
غزل جا مانده اینجا از حزین دلفگار ما مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۴۵۵
ای خواجه سلام علیک، من عزم سفر دارم عطار نیشابوری : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۱۹
غیرت آمد بر دلم زد دور باش اهلی شیرازی : رباعیات
شمارهٔ ۹۵
هر سوخته پخته کی بود در ره دوست میرزا حبیب خراسانی : غزلیات
شمارهٔ ۳۵۲
رفته از ما و تو منی و توئی عطار نیشابوری : پرسش مرغان
حکایت پادشاهی که بسیار صاحب جمال بود
پادشاهی بود بس صاحب جمال ملکالشعرای بهار : قصاید
شمارهٔ ۹ - جواب بهار به ادیب الممالک فراهانی
ایزدت خر خلق کرد ای کودن شاعرنما ملکالشعرای بهار : قصاید
شمارهٔ ۸ - نفس انسان
ز دانایی بنالد مرد دانا مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۳۸۵
بس جهد میکردم که من آیینهٔ نیکی شوم فخرالدین اسعد گرگانی : ویس و رامین
نامه اول در صفت آرزومندى و درد جدایى
اگر چرخ فلک باشد حریرم مولوی : دفتر چهارم
بخش ۱۱۸ - حکایت آن پادشاهزاده کی پادشاهی حقیقی بوی روی نمود یوم یفرالمرء من اخیه و امه و ابیه نقد وقت او شد پادشاهی این خاک تودهٔ کودک طبعان کی قلعه گیری نام کنند آن کودک کی چیره آید بر سر خاک توده برآید و لاف زندگی قلعه مراست کودکان دیگر بر وی رشک برند کی التراب ربیع الصبیان آن پادشاهزاده چو از قید رنگها برست گفت من این خاکهای رنگین را همان خاک دون میگویم زر و اطلس و اکسون نمیگویم من ازین اکسون رستم یکسون رفتم و آتیناه الحکم صبیا ارشاد حق را مرور سالها حاجت نیست در قدرت کن فیکون هیچ کس سخن قابلیت نگوید
پادشاهی داشت یک برنا پسر رودکی : ابیات به جا مانده از مثنوی بحر خفیف
پاره ۲۶
ریش و سبلت همی خضاب کنی ملکالشعرای بهار : قصاید
شمارهٔ ۶ - غوکنامه
بس کن از این مکابره ای غوک ژاژخا ترانه های کودکانه : بخش اول
بلبل جمجمک برگ خزون
یه شب که برف نشسته بود رو درخت قاسم انوار : مقطعات
شمارهٔ ۱۴
مرا گفتی که : قول پیر تسلیم
شمارهٔ ۱۴۱
ز افسانه کی به شب، مژهٔ ما به هم رسد؟ فیض کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۷۸۴
از سرّ وحدت دم زدم هذا جنون العاشقین مولوی : دفتر اول
بخش ۱۷۲ - گفتن امیر المؤمنین علی کرم الله وجهه با قرین خود کی چون خدو انداختی در روی من نفس من جنبید و اخلاص عمل نماند مانع کشتن تو آن شد
گفت امیرالمؤمنین با آن جوان صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۴۶۸
ما ز اهل عالمیم اما ز عالم فارغیم خاقانی : قطعات
شمارهٔ ۱۵۹
هر که در قوم بردگ است امامش خوانند حزین لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۱۲۹
غزل جا مانده اینجا از حزین دلفگار ما مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۴۵۵
ای خواجه سلام علیک، من عزم سفر دارم عطار نیشابوری : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۱۹
غیرت آمد بر دلم زد دور باش اهلی شیرازی : رباعیات
شمارهٔ ۹۵
هر سوخته پخته کی بود در ره دوست میرزا حبیب خراسانی : غزلیات
شمارهٔ ۳۵۲
رفته از ما و تو منی و توئی عطار نیشابوری : پرسش مرغان
حکایت پادشاهی که بسیار صاحب جمال بود
پادشاهی بود بس صاحب جمال ملکالشعرای بهار : قصاید
شمارهٔ ۹ - جواب بهار به ادیب الممالک فراهانی
ایزدت خر خلق کرد ای کودن شاعرنما ملکالشعرای بهار : قصاید
شمارهٔ ۸ - نفس انسان
ز دانایی بنالد مرد دانا مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۳۸۵
بس جهد میکردم که من آیینهٔ نیکی شوم فخرالدین اسعد گرگانی : ویس و رامین
نامه اول در صفت آرزومندى و درد جدایى
اگر چرخ فلک باشد حریرم مولوی : دفتر چهارم
بخش ۱۱۸ - حکایت آن پادشاهزاده کی پادشاهی حقیقی بوی روی نمود یوم یفرالمرء من اخیه و امه و ابیه نقد وقت او شد پادشاهی این خاک تودهٔ کودک طبعان کی قلعه گیری نام کنند آن کودک کی چیره آید بر سر خاک توده برآید و لاف زندگی قلعه مراست کودکان دیگر بر وی رشک برند کی التراب ربیع الصبیان آن پادشاهزاده چو از قید رنگها برست گفت من این خاکهای رنگین را همان خاک دون میگویم زر و اطلس و اکسون نمیگویم من ازین اکسون رستم یکسون رفتم و آتیناه الحکم صبیا ارشاد حق را مرور سالها حاجت نیست در قدرت کن فیکون هیچ کس سخن قابلیت نگوید
پادشاهی داشت یک برنا پسر رودکی : ابیات به جا مانده از مثنوی بحر خفیف
پاره ۲۶
ریش و سبلت همی خضاب کنی ملکالشعرای بهار : قصاید
شمارهٔ ۶ - غوکنامه
بس کن از این مکابره ای غوک ژاژخا ترانه های کودکانه : بخش اول
بلبل جمجمک برگ خزون
یه شب که برف نشسته بود رو درخت قاسم انوار : مقطعات
شمارهٔ ۱۴
مرا گفتی که : قول پیر تسلیم
