بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۱۳۶
به این عجزم چه ز خاک حیاپرورد برخیزد پروین اعتصامی : مثنویات، تمثیلات و مقطعات
طفل یتیم
کودکی کوزه‌ای شکست و گریست صائب تبریزی : متفرقات
شمارهٔ ۱۲۸
اندیشه ز مستی نکند هر که شرابی است بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۱۳۵
تو شمشیر حقی هر کس ز غفلت با تو بستیزد بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۱۳۴
دل مپرسید چرا سوخته یا می‌سوزد بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۱۳۳
آنکه ما را به جفا سوخته یا می‌سوزد صائب تبریزی : متفرقات
شمارهٔ ۴۳۱
از دیده حیرت زده چون آب نریزد؟ ناصرخسرو : قصاید
قصیدهٔ شمارهٔ ۲۵۵
آن جنگی مرد شایگانی بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۱۳۲
جام غرور کدام رنگ توان زد ملا احمد نراقی : باب چهارم
فصل - آیات و اخباری که دلالت می کنند بر اینکه خدا بندگان خود را دوست دارد
بدان که شواهد کتاب و سنت، صریح در این است که خداوند سبحان بندگان خود را دوست دارد و آن دو نوع است: یکی دوستی عام که او را نسبت به جمیع مخلوقات از حیثیت اینکه همه از آثار آن ذات مقدس اند و یکی دوستی خاص، همچنان که از آیات و اخبار مستفاد می شود که خدا را نسبت به بعضی از بندگان نظر خاص و محبت مخصوصی است که با دیگران آن نظر و محبت را نمی دارد و این معنی محبت، نه میل قلبی است به موافق ملایم همچنان که در محبت به بندگان، زیرا این در حق خدا غیر متصور است بلکه مراد، تحقق آثار محبت است. بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۱۳۱
روزی ‌که قضا سر خط آفاق رقم زد بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۱۳۰
زبان به‌کام خموشی‌ کشد بیانش و لرزد بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۱۲۹
حدیث عشق شودناله ترجمانش و لرزد میرزا حبیب خراسانی : غزلیات
شمارهٔ ۷۳
این نفس بداندیش بفرمان شدنی نیست بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۱۲۷
چو دندان ریخت نعمت حرص را مأیوس می‌سازد بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۱۲۶
نفس ‌با یک‌ جهان وحشت به‌ خاک‌ و آب می‌سازد بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۱۲۵
چنین‌گر طیع‌بیدر‌ت‌به‌خورد و خواب‌می‌سازد فردوسی : فریدون
بخش ۴
سوی خانه رفتند هر سه چوباد بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۱۲۳
نه هستی از نفسهایم شمار ناله می‌گیرد بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۱۲۲
غنا مفت هوس‌گر نام آسودن نمی‌گیرد