کمال خجندی : غزلیات
شمارهٔ ۵۶۲
بار غروری به حسن خویش ندارد
غزالی : رکن سوم - رکن مهلکات
بخش ۸ - فصل (راههای رسیدن به خلق نیکو)
بدان که ریاضت کاری دشوار است و جان کندن است، ولیکن اگر طبیب استاد بود، و راه فرا داوری لطیف داند، دشوار آسانتر گردد. و لطیف طبیب آن است که مرید را به اول درجه به حقیقت حق نخواند که طاقت آن ندارد که اگر کودک را گویند به دبیرستان شو تا به درجه ریاست رسی، او خود ریاست نداند که چه باشد، بدان کار چون رغبت کند؟ ولیکن باید گفت برو تا شبانگاه چوگان و گوی به تو دهم تا بازی کنی، بدان تا کودک به حرص این بشود و چون بزرگتر شود وی را ترغیب کنی به جامه نیکو زینت تا دست از بازی ندارد. و چون بزرگتر شود وی را به ریاست و خواجگی وعده دهند و گویند جامه دیبا کار زنان باشد. و چون بزرگتر شود گویند خواجگی و ریاست اصلی ندارد که همه به مرگ تباه شود، آنگاه وی را به پادشاهی جاوید دعوت کنند.
ابن یمین فَرومَدی : غزلیات
شمارهٔ ۲۱۵
صبح از سر صفا بجهان در دمید دم
مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۹۸۶
صنما به چشم شوخت، که به چشم اشارتی کن
ایرانشان : کوش‌نامه
بخش ۲۸۷ - نامه ی فریدون به کوش و خواندن وی برای رزم مهراج و دارای چین
وزآن پس بدو گفت کای شهریار
مسعود سعد سلمان : قصاید
شمارهٔ ۱۴۵ - هم در تمحید سلطان محمود
بهست قامت و دیدار آن بت کشمیر
فضولی : غزلیات
شمارهٔ ۱۱۲
هر کرا هست دلی سیمبری خواهد داشت
اهلی شیرازی : رباعیات
شمارهٔ ۲۴۵
گر سینه ما چاک ز نظاره بود
نیر تبریزی : سایر اشعار
شمارهٔ ۲۸
ای برازنده ببالای تو تشریف خدائی
ابن یمین فَرومَدی : قطعات
شمارهٔ ٢٠٢
الهی مرا چون سرای سپنج
امیرخسرو دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۱۴۱۵
نی پای آن که از سر کویت سفر کنم
اهلی شیرازی : رباعیات
شمارهٔ ۳۱۳
گر رخش هوای دل اسیرت نبود
نهج البلاغه : خطبه ها
آموزش جنگ و تشویق یاران به جهاد
<strong> و من كلام له عليه‌السلام في حث أصحابه على القتال </strong>
قاسم انوار : غزلیات
شمارهٔ ۲۵۹
ارنی و لن ترانی راز و نیاز باشد
امیر معزی : قصاید
شمارهٔ ۴۲
اگرچه ناموران را تفاخر از هنرست
شمس مغربی : غزلیات
شمارهٔ ۱۰۵
او چون فکند خویش تو خود را میفکنش
عطار نیشابوری : باب چهل و چهارم: در قلندریات و خمریات
شمارهٔ ۱
ما رندان را حلقه به گوش آمدهایم
حزین لاهیجی : غزلیات ناتمام
شمارهٔ ۲۳۴
گرفتار تو را در دور خط، شد کام جان خوشتر
مسعود سعد سلمان : غزلیات
شمارهٔ ۱۵ - از زبان پادشاه
ای لعبت و بت و صنم و حور و شاه من
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۱۷۵
اونوختْ که مرهْ شه خنه دوستْ انداته