ایرج میرزا : قطعه ها
شمارۀ ۳۵
ای راد خدیوِ عدل پرور بنگر
امیر معزی : غزلیات
شمارهٔ ۳۳
تا دلم بستدی ای ماه و ندادی دادم
جامی : خردنامه اسکندری
بخش ۷۶ - در بی وفایی این رباط دو در و بساط آی و گذر که آینده در وی به محنت زید و رونده از وی به حسرت رود
رباطیست گیتی دو در ساخته
مسعود سعد سلمان : قصاید
شمارهٔ ۲۳۷ - مدح محمد وزیر و شرح گرفتاری خویش
بیار آن مه دیده و مهر جان
جامی : دفتر سوم
بخش ۴ - پایه دعاگویی جناب خداوندگاری چنان بلند است که مادام که قلم بلند بالا پای بر قبه قصر قصه قیصر و کنگر ایوان داستان نوشیروان ننهاد سر او به آن نرسید لاجرم سر کرده و سر بر آن درآورده همواره این رقم می زند که سایه دولتش پاینده باد و آفتاب معدلتش تابنده
کاش نوشیروان کنون بودی
ترانه های کودکانه : بخش اول
پسر قشنگم
ای پسر قشنگ و مهربونم
نظام قاری : غزلیات
شمارهٔ ۴۱ - خواجه صدر الدین جوهری فرماید
دعوی حسن برخسار تومه کرد نکرد
ترانه های کودکانه : بخش اول
بازیچه های بچه ها
آی بادبادک!
جامی : دفتر سوم
بخش ۱۸ - در بیان آنکه شهوت که به وایه طبع و کام نفس گرفتاری است دون پایه دولت سلطنت و جهانداری است
دل شه چون هوا پرست بود
ایرانشان : کوش‌نامه
بخش ۵۷ - جنگ تن به تن شاه چین با کوش پیل دندان
چو از دور خسرو مر او را بدید
جامی : دفتر دوم
بخش ۲۱ - حاصل جواب عارف از سؤال پسر
سخن عارف ستوده سیر
جامی : دفتر اول
بخش ۴۱ - حکایت بر سبیل تمثیل
داشت پور سبکتگین دو غلام
ملا احمد نراقی : باب چهارم
صفت دوازدهم - کج خلقی
و آن نیز نزدیک به غلظت و بدخوئی است و ظاهر آن است که غلظت و درشتی از ثمرات کج خلقی باشد همچنان که انقباض روی و دلتنگی و بدکلامی نیز از آثار آن است و این صفت از نتایج قوه غضبیه است و این از جمله صفاتی است که آدمی را از خالق و خلق دور می کند، و از نظر مردم می افکند، و طبعها را از او متنفر می کند.
خیام : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۵۹
از کوزه‌گری کوزه خریدم باری
جهان ملک خاتون : رباعیات
شمارهٔ ۳۲۲
تا چند مرا بی سر و سامان داری
ترانه های کودکانه : بخش اول
رنگین‌کمون
وقتی بارون میاد خیس می‌شن آجرا
جامی : دفتر دوم
بخش ۶۰ - رسید معتمر بعد از چندگاه به سر قبر ایشان و بر آنجا درختی دیدن پر خطهای زرد و سرخ
بعد شش سال معتمر یا هفت
ترانه های کودکانه : بخش اول
هفت سین
سبزی بیار سیر بیار
جامی : دفتر سوم
بخش ۷ - عادل که از حرف عین چشم عالمی بر وی است و از دال و لام دل جهانیش در پی آن به که در همه چشم ها خود را نغز نماید و به همه دل ها نیکو درآید در نغز کاری پیشوایی باشد و در نیکوکرداری راهنمایی
اهل عالم نه پیرو خردند
جهان ملک خاتون : رباعیات
شمارهٔ ۳۲۰
دلدار نمی دهد مرا کام شبی