اوحدالدین کرمانی : الباب الثانی: فی الشرعیّات و ما یتعلق بها
شمارهٔ ۶۶ - الطریقة
چون آمده ای درین بیابان حاصل جویای تبریزی : مناقب
شمارهٔ ۳۲ - تجدید مطلع
چون فتد سودای طوفش در سر روحانیان عرفی شیرازی : غزلها
غزل شمارهٔ ۶۵
خاموشی من قفل نهان خانه ی عشق است ابوسعید ابوالخیر : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۴۴۴
گر دست تضرع به دعا بردارم بابافغانی : مفردات
شمارهٔ ۸
تو در خوابی و من گرد سرت در ناله و زاری کمال خجندی : غزلیات
شمارهٔ ۲۷۱
وعل بنان خانه براندازم آرزوست خیالی بخارایی : رباعیات
شمارهٔ ۶
آنی که کمال پادشاهی داری خیالی بخارایی : رباعیات
شمارهٔ ۱
تا چشم تو بر کمین دلها بنشست صفایی جندقی : رباعیات انابیه
شمارهٔ ۳۹
گر مرد ثواب اگر ز اهل گنه است سنایی غزنوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۴۹
خنده گریند همی لاف زنان بر در تو مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۹۳
ای ساقی اگر سعادتی هست تراست امیرخسرو دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۱۲۵۲
سواره آمدی و صید خود کردی دل و تن هم حسینی غوری هروی : کنز الرموز
بخش ۲۴ - در بیان قبض و بسط میفرماید
در محبت چون زدی گام نخست مهستی گنجوی : رباعیات
رباعی شمارۀ ۱۳۹
از ضعف تن آنچنان توانم رفتن قاآنی شیرازی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۸
یارکی هست مرا به لطافت ملکو صفای اصفهانی : قصاید
شمارهٔ ۱۰ - وله ایضا
بگل سوری ماند رخ آن ترک پسر کلیم کاشانی : رباعیات
شمارهٔ ۲۰
ای آنکه دلت زر از غیب آگاهست طغرل احراری : غزلیات
شمارهٔ ۶۵
چند روزی در جهان ای عمر مهمانی بس است سلطان ولد : ولدنامه
بخش ۱۴۶ - بیان آنکه مرغ بپر پرد و آدمی بهمت. هر کرا همت عالی نباشد همچون مرغی است بی پر و بال و هر کرا همت عالی باشد دلیل است که پر و بالش قوی است، که الطیر یطیر بجناحیه فی الجهات و الادمی یطیر بجناح همته عن الجهات فی فضاء الذات و الصفات، و در تقریر آنکه اوصاف اولیا جهت آن گفته میشود تا مستمعان در طلب ایشان کوشند. زیرا که نزدیکترین راه بخدا صحبت اولیاست. آنچه از صحبت ایشان بروزی حاصل شود در سالها بجهد خود میسر نگردد و محال است که تا آسمان و زمین باقی است وجود ایشان نباشد. و خود عالم برای وجود ایشان آفریده شده است چنانکه میفرماید که لولاک لما خلقت الافلاک
پر و بال است همت انسان ابن یمین فَرومَدی : رباعیات
شمارهٔ ۲۱
خاتون جهان جهانملک خاتون را
شمارهٔ ۶۶ - الطریقة
چون آمده ای درین بیابان حاصل جویای تبریزی : مناقب
شمارهٔ ۳۲ - تجدید مطلع
چون فتد سودای طوفش در سر روحانیان عرفی شیرازی : غزلها
غزل شمارهٔ ۶۵
خاموشی من قفل نهان خانه ی عشق است ابوسعید ابوالخیر : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۴۴۴
گر دست تضرع به دعا بردارم بابافغانی : مفردات
شمارهٔ ۸
تو در خوابی و من گرد سرت در ناله و زاری کمال خجندی : غزلیات
شمارهٔ ۲۷۱
وعل بنان خانه براندازم آرزوست خیالی بخارایی : رباعیات
شمارهٔ ۶
آنی که کمال پادشاهی داری خیالی بخارایی : رباعیات
شمارهٔ ۱
تا چشم تو بر کمین دلها بنشست صفایی جندقی : رباعیات انابیه
شمارهٔ ۳۹
گر مرد ثواب اگر ز اهل گنه است سنایی غزنوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۴۹
خنده گریند همی لاف زنان بر در تو مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۹۳
ای ساقی اگر سعادتی هست تراست امیرخسرو دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۱۲۵۲
سواره آمدی و صید خود کردی دل و تن هم حسینی غوری هروی : کنز الرموز
بخش ۲۴ - در بیان قبض و بسط میفرماید
در محبت چون زدی گام نخست مهستی گنجوی : رباعیات
رباعی شمارۀ ۱۳۹
از ضعف تن آنچنان توانم رفتن قاآنی شیرازی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۸
یارکی هست مرا به لطافت ملکو صفای اصفهانی : قصاید
شمارهٔ ۱۰ - وله ایضا
بگل سوری ماند رخ آن ترک پسر کلیم کاشانی : رباعیات
شمارهٔ ۲۰
ای آنکه دلت زر از غیب آگاهست طغرل احراری : غزلیات
شمارهٔ ۶۵
چند روزی در جهان ای عمر مهمانی بس است سلطان ولد : ولدنامه
بخش ۱۴۶ - بیان آنکه مرغ بپر پرد و آدمی بهمت. هر کرا همت عالی نباشد همچون مرغی است بی پر و بال و هر کرا همت عالی باشد دلیل است که پر و بالش قوی است، که الطیر یطیر بجناحیه فی الجهات و الادمی یطیر بجناح همته عن الجهات فی فضاء الذات و الصفات، و در تقریر آنکه اوصاف اولیا جهت آن گفته میشود تا مستمعان در طلب ایشان کوشند. زیرا که نزدیکترین راه بخدا صحبت اولیاست. آنچه از صحبت ایشان بروزی حاصل شود در سالها بجهد خود میسر نگردد و محال است که تا آسمان و زمین باقی است وجود ایشان نباشد. و خود عالم برای وجود ایشان آفریده شده است چنانکه میفرماید که لولاک لما خلقت الافلاک
پر و بال است همت انسان ابن یمین فَرومَدی : رباعیات
شمارهٔ ۲۱
خاتون جهان جهانملک خاتون را
