نظامی گنجوی : شرف نامه
بخش ۱۴ - پادشاهی اسکندر به جای پدر
بیا ساقی از خود رهائیم ده
حسین خوارزمی : غزلیات، قصاید و قطعات
شمارهٔ ۲۶۵
جان و جهان فدایت ای آنکه به ز جانی
سیدای نسفی : رباعیات
شمارهٔ ۱۶ - اسبیات
اسپی که به آب و علفش پروردم
قطران تبریزی : رباعیات
شمارهٔ ۱۰۶
تا بنده آن رخان تابنده شدم
حسین خوارزمی : غزلیات، قصاید و قطعات
شمارهٔ ۷۸
دلم هوای چنان سرو نازنین دارد
عطار نیشابوری : بخش دوازدهم
(۹) حکایت ماه و شوق او با آفتاب
قمر گفتا که من در عشق خورشید
امیرخسرو دهلوی : غزلیات (گزیدهٔ ناقص)
گزیدهٔ غزل ۳۲۷
نگار من عمل زلف خود مرا فرمای
قصاب کاشانی : ترکیبات
شمارهٔ ۶ - کوی وفا
عزیزا هیچ می‌دانی چه‌ها با جان ما کردی
کمال‌الدین اسماعیل : رباعیات
شمارهٔ ۱۲
عید آمد و درد برقرارست مرا
اوحدالدین کرمانی : الباب الثامن: فی الخصال المذمومة و ما یتولد منها
شمارهٔ ۱۰۲
ای از غم دلبری که بیدادم ازوست
قصاب کاشانی : غزلیات
شمارهٔ ۲۴۰
در هر دو جهان عاقل و فرزانه نباشم
نجم‌الدین رازی : رباعیات
شمارهٔ ۷۷
در دام میا که مرغ این دانه نه ای
ملک‌الشعرای بهار : قصاید
شمارهٔ ۹۶ - سپید رود
هنگام فرودین که رساند ز ما درود
فیاض لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۶۵۶
اثر ندیده دل از حرف مهربانی تو
جلال عضد : غزلیّات
شمارهٔ ۲۳۴
چرا گل می کند بیداد چندین؟
کلیم کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۰۱
همین نه در سفر آشفته تر ز سیلابم
جمال‌الدین عبدالرزاق : قصاید
شمارهٔ ۴۳ - در مدح بدرالین عمر
رخ خوب تو ناموس قمر برد
غالب دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۳۱۵
در بستن تمثال تو حیرت رقمستی
حزین لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۵۲
بلا شد گوشهٔ چشم ترحم بی گناهان را
اهلی شیرازی : صنف اول که تاج است و پیش بر است
برگ یازدهم دو تاج است
ای کز ستم غم تو دلها بر هند