حزین لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۵۳۵
ای صبا نکته ای از لعل شکربار بیار حافظ : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۳۷
ای قصه بهشت ز کویت حکایتی میرزا قلی میلی مشهدی : غزلیات
شمارهٔ ۱۵۴
... اهی چنین باشد کمال‌الدین اسماعیل : رباعیات
شمارهٔ ۴۷۲
شد بر دل من زلفک هندوی تو چیر مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۲۷۸
یار درآمد ز باغ بی‌خود و سرمست دوش نهج البلاغه : نامه ها
نامه اى ديگر به معاويه
<strong> و من كتاب له عليه‌السلام إليه أيضا </strong> أَمَّا بَعْدُ فَقَدْ أَتَتْنِي مِنْكَ مَوْعِظَةٌ مُوَصَّلَةٌ وَ رِسَالَةٌ مُحَبَّرَةٌ نَمَّقْتَهَا بِضَلاَلِكَ وَ أَمْضَيْتَهَا بِسُوءِ رَأْيِكَ فریدون مشیری : از خاموشی
بابرگ
حریق خزان بود! سیدای نسفی : غزلیات
شمارهٔ ۲۲۳
تکلم از دهانش گر ز تنگی دیر می ریزد ملا احمد نراقی : باب چهارم
فصل - حلم و کظم غیظ
بدان که ضد غضب، «حلم» است، که عبارت است از اطمینان نفس، به حیثی که قوه غضب به آسانی او را حرکت ندهد و مکاره روزگار او را به زودی مضطرب نگرداند . سحاب اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۱۴۸
دل کز اینگونه ز هجران تو خون خواهد شد طبیب اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۹
به همواری تهی کن از غم لیلی و شان دل را صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۹۳۷
زچشم بد خدا آن پاک دامن را نگه دارد عطار نیشابوری : عذر آوردن مرغان
حکایت غافلی که از ابلیس گله داشت
غافلی شد پیش آن صاحب چله احمد شاملو : هوای تازه
سرودِ مردی که تنها به راه می‌رود
۱ جهان ملک خاتون : غزلیات
شمارهٔ ۲۴۱
باز دل را به غم عشق تو خوش بازاریست مسعود سعد سلمان : قصاید
شمارهٔ ۲۸۶ - مدح سیف الدوله محمود
ز در درآمد دوش آن نگار من ناگاه عبدالقهّار عاصی : اشعار نو
گرسنگان
می‌رسد ایّامِ ناایّام سیف فرغانی : غزلیات
شمارهٔ ۵۳۶
اگر چو خسرو و خاقان سزای تاج و سریری بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۲۶
شوکت ‌شاهی‌ام از فیض‌ جنون ‌در قدم است اقبال لاهوری : جاویدنامه
شرق و غرب
غربیان را زیرکی ساز حیات