سیف فرغانی : غزلیات
شمارهٔ ۵۳۶
اگر چو خسرو و خاقان سزای تاج و سریری بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۲۶
شوکت شاهی‌ام از فیض جنون در قدم است اقبال لاهوری : جاویدنامه
شرق و غرب
غربیان را زیرکی ساز حیات سعدی : باب دوم در اخلاق درویشان
حکایت شمارهٔ ۳۷
فقیهی پدر را گفت هیچ ازین سخنان رنگین دلاویز متکلمان در من اثر نمی‌کند به حکم آن که نمی‌بینم مر ایشان را فعلی موافق گفتار خواجوی کرمانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۶۸
نقاش که او صورت ارژنگ نگارد ملک‌الشعرای بهار : قصاید
شمارهٔ ۱۶۲ - من کیستم
ز بس در زمانه خمش زیستم جهان ملک خاتون : غزلیات
شمارهٔ ۸۷۵
چو بودی گر وفا بودی در آن دل رشیدالدین میبدی : ۲۶- سورة الشعرا- مکیة
۵ - النوبة الثالثة
قوله: وَ إِنَّهُ لَتَنْزِیلُ رَبِّ الْعالَمِینَ، این آیت هر چند بر عقب قصص انبیا است اما بقصص تعلّق ندارد که بمفتتح سورت تعلّق دارد آنجا که گفت: وَ ما یَأْتِیهِمْ مِنْ ذِکْرٍ مِنَ الرَّحْمنِ مُحْدَثٍ إِلَّا کانُوا عَنْهُ مُعْرِضِینَ، فذلک الذّکر الّذى اعرض الکافرون عنه تنزیل ربّ العالمین. یا محمد این قرآن که کافران از پذیرفتن آن روى گردانیدند گفتند که اساطیر الاوّلین، نه چنانست که ایشان گفتند، بجلال عزّت ما و بعظمت و کبریاء ما که این قرآن کلام ما است، صفت و علم ما است فرستاده از نزدیک ما. قدسی مشهدی : غزلیات
شمارهٔ ۱۲۴
بیگانه‌ای اگر نه به جانانه آشناست سیدای نسفی : غزلیات
شمارهٔ ۱۷۸
مرغ بی بال و پری دیدم دلم آمد به یاد ادیب صابر : رباعیات
شمارهٔ ۵۵
ای خواب شبم برده به زلف شب رنگ محتشم کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۴۶
یک دم ای سرو ز غمهای تو آزاد که بود فیض کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۵۹
عاشق و معشوق را راهی بود از دل بدل سعیدا : غزلیات
شمارهٔ ۳۶۸
مژده آمد که تو را کام روا شد امروز سیدای نسفی : غزلیات
شمارهٔ ۱۳۲
بر سر بالینم آن گل آمد و خندید و رفت فروغی بسطامی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۹۷
در سینه دلت مایل هر شعلهٔ آهی است سهراب سپهری : آوار آفتاب
در سفر آن سوها
ایوان تهی است ، و باغ از یاد مسافر سرشار. کمال خجندی : غزلیات
شمارهٔ ۷۱
آن شوخ که رفت از بر ما باز کجا رفت اهلی شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۱۲۶۶
ای ز ملاحت آتشی بر جگر ملک زده کمال خجندی : غزلیات
شمارهٔ ۶۷۹
مرا گویند عاشق گرد و بیدل
شمارهٔ ۵۳۶
اگر چو خسرو و خاقان سزای تاج و سریری بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۲۶
شوکت شاهی‌ام از فیض جنون در قدم است اقبال لاهوری : جاویدنامه
شرق و غرب
غربیان را زیرکی ساز حیات سعدی : باب دوم در اخلاق درویشان
حکایت شمارهٔ ۳۷
فقیهی پدر را گفت هیچ ازین سخنان رنگین دلاویز متکلمان در من اثر نمی‌کند به حکم آن که نمی‌بینم مر ایشان را فعلی موافق گفتار خواجوی کرمانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۶۸
نقاش که او صورت ارژنگ نگارد ملک‌الشعرای بهار : قصاید
شمارهٔ ۱۶۲ - من کیستم
ز بس در زمانه خمش زیستم جهان ملک خاتون : غزلیات
شمارهٔ ۸۷۵
چو بودی گر وفا بودی در آن دل رشیدالدین میبدی : ۲۶- سورة الشعرا- مکیة
۵ - النوبة الثالثة
قوله: وَ إِنَّهُ لَتَنْزِیلُ رَبِّ الْعالَمِینَ، این آیت هر چند بر عقب قصص انبیا است اما بقصص تعلّق ندارد که بمفتتح سورت تعلّق دارد آنجا که گفت: وَ ما یَأْتِیهِمْ مِنْ ذِکْرٍ مِنَ الرَّحْمنِ مُحْدَثٍ إِلَّا کانُوا عَنْهُ مُعْرِضِینَ، فذلک الذّکر الّذى اعرض الکافرون عنه تنزیل ربّ العالمین. یا محمد این قرآن که کافران از پذیرفتن آن روى گردانیدند گفتند که اساطیر الاوّلین، نه چنانست که ایشان گفتند، بجلال عزّت ما و بعظمت و کبریاء ما که این قرآن کلام ما است، صفت و علم ما است فرستاده از نزدیک ما. قدسی مشهدی : غزلیات
شمارهٔ ۱۲۴
بیگانه‌ای اگر نه به جانانه آشناست سیدای نسفی : غزلیات
شمارهٔ ۱۷۸
مرغ بی بال و پری دیدم دلم آمد به یاد ادیب صابر : رباعیات
شمارهٔ ۵۵
ای خواب شبم برده به زلف شب رنگ محتشم کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۴۶
یک دم ای سرو ز غمهای تو آزاد که بود فیض کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۵۹
عاشق و معشوق را راهی بود از دل بدل سعیدا : غزلیات
شمارهٔ ۳۶۸
مژده آمد که تو را کام روا شد امروز سیدای نسفی : غزلیات
شمارهٔ ۱۳۲
بر سر بالینم آن گل آمد و خندید و رفت فروغی بسطامی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۹۷
در سینه دلت مایل هر شعلهٔ آهی است سهراب سپهری : آوار آفتاب
در سفر آن سوها
ایوان تهی است ، و باغ از یاد مسافر سرشار. کمال خجندی : غزلیات
شمارهٔ ۷۱
آن شوخ که رفت از بر ما باز کجا رفت اهلی شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۱۲۶۶
ای ز ملاحت آتشی بر جگر ملک زده کمال خجندی : غزلیات
شمارهٔ ۶۷۹
مرا گویند عاشق گرد و بیدل
