فروغی بسطامی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۷۳
هر کس که به دل حسرت پیکان تو دارد خواجوی کرمانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۲۷
نوبت زدند و مرغ سحر بانگ صبح گفت ادیب الممالک : مقطعات
شمارهٔ ۲۳۰
خداوندا شنیدستم که چون یوسف به مصر اندر جامی : دفتر اول
بخش ۹۰ - اشارة حرفیة الی الالف
«الف » اسم پیشتر از «با» امیر معزی : قصاید
شمارهٔ ۲۵۴
از رایت منصور تو ای خسرو منصور مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۲۶۰
اندرآمد شاه شیرینان ترش سنایی غزنوی : قصاید و قطعات
شمارهٔ ۱۵۵ - در مدح بهرامشاه
خواجه غلط کرده است در چه؟ در ابروی او اقبال لاهوری : رموز بیخودی
در معنی اینکه در زمانه انحطاط تقلید از اجتهاد اولی تر است
عهد حاضر فتنه ها زیر سر است خواجوی کرمانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۴۶
سرو را پای به گل می‌رود از رفتارش امیر معزی : قصاید
شمارهٔ ۱۲۹
تا دلم عاشق آن لعل شکربار بود خواجه عبدالله انصاری : مناجات نامه
مناجات شمارهٔ ۱۵۸
الهی نزدیک نفسهای دوستانی، حاضر دل ذاکرانی، از نزدیک نشانت میدهند و بر تر از آنی در دورت میجویند و تو نزدیکتر از جانی، ندانم که در جانی یا جانرا جانی نه این و نه آنی، جان را زندگانی مییابد تو آنی. خدایا هر که نه کُشته ای خودی مُردار است و مغبون کسی است که نصیب او از دوستی گفتار است، او را که راه جان و دل بکار است او را با دوست چه کار است. فردوسی : داستان رستم و شغاد
بخش ۴
چو با خستگی چشمها برگشاد هجویری : بابٌ ذکر ائمّتهم مِنْ أتباعِ التّابعین
۴۷- ابوحمزۀ خراسانی، رضی اللّه عنه
و منهم: داعی عصر، و یگانهٔ دهر، ابوحمزهٔ خراسانی، رضی اللّه عنه ملا احمد نراقی : باب چهارم
اسرار وجوب زکاه
و چون تشدید در امر زکاه را دانستی، بدان که سر در واجب کردن زکاه، بلکه ترغیب به مطلق بذل کردن مال، سه چیز است: صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۸۰۷
فضای چرخ مقام نفس کشیدن نیست یغمای جندقی : مراثی و نوحه‌ها
شمارهٔ ۱۵
خود کجا آن جسم نغز آن جان پاک ای ذوالجناح آذر بیگدلی : رباعیات
شمارهٔ ۱۱
گر جز تو کسی دل مرا برد رواست سعدی : غزلیات
غزل ۹۳
یار من آن که لطف خداوند یار اوست انوری : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۴۴۲
با دل گفتم گرد بلا می‌پویی فصیحی هروی : غزلیات
شمارهٔ ۱۷
چون شعله ی پرتب است درون و برون ما
غزل شمارهٔ ۱۷۳
هر کس که به دل حسرت پیکان تو دارد خواجوی کرمانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۲۷
نوبت زدند و مرغ سحر بانگ صبح گفت ادیب الممالک : مقطعات
شمارهٔ ۲۳۰
خداوندا شنیدستم که چون یوسف به مصر اندر جامی : دفتر اول
بخش ۹۰ - اشارة حرفیة الی الالف
«الف » اسم پیشتر از «با» امیر معزی : قصاید
شمارهٔ ۲۵۴
از رایت منصور تو ای خسرو منصور مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۲۶۰
اندرآمد شاه شیرینان ترش سنایی غزنوی : قصاید و قطعات
شمارهٔ ۱۵۵ - در مدح بهرامشاه
خواجه غلط کرده است در چه؟ در ابروی او اقبال لاهوری : رموز بیخودی
در معنی اینکه در زمانه انحطاط تقلید از اجتهاد اولی تر است
عهد حاضر فتنه ها زیر سر است خواجوی کرمانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۴۶
سرو را پای به گل می‌رود از رفتارش امیر معزی : قصاید
شمارهٔ ۱۲۹
تا دلم عاشق آن لعل شکربار بود خواجه عبدالله انصاری : مناجات نامه
مناجات شمارهٔ ۱۵۸
الهی نزدیک نفسهای دوستانی، حاضر دل ذاکرانی، از نزدیک نشانت میدهند و بر تر از آنی در دورت میجویند و تو نزدیکتر از جانی، ندانم که در جانی یا جانرا جانی نه این و نه آنی، جان را زندگانی مییابد تو آنی. خدایا هر که نه کُشته ای خودی مُردار است و مغبون کسی است که نصیب او از دوستی گفتار است، او را که راه جان و دل بکار است او را با دوست چه کار است. فردوسی : داستان رستم و شغاد
بخش ۴
چو با خستگی چشمها برگشاد هجویری : بابٌ ذکر ائمّتهم مِنْ أتباعِ التّابعین
۴۷- ابوحمزۀ خراسانی، رضی اللّه عنه
و منهم: داعی عصر، و یگانهٔ دهر، ابوحمزهٔ خراسانی، رضی اللّه عنه ملا احمد نراقی : باب چهارم
اسرار وجوب زکاه
و چون تشدید در امر زکاه را دانستی، بدان که سر در واجب کردن زکاه، بلکه ترغیب به مطلق بذل کردن مال، سه چیز است: صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۸۰۷
فضای چرخ مقام نفس کشیدن نیست یغمای جندقی : مراثی و نوحه‌ها
شمارهٔ ۱۵
خود کجا آن جسم نغز آن جان پاک ای ذوالجناح آذر بیگدلی : رباعیات
شمارهٔ ۱۱
گر جز تو کسی دل مرا برد رواست سعدی : غزلیات
غزل ۹۳
یار من آن که لطف خداوند یار اوست انوری : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۴۴۲
با دل گفتم گرد بلا می‌پویی فصیحی هروی : غزلیات
شمارهٔ ۱۷
چون شعله ی پرتب است درون و برون ما
