شاه نعمت‌الله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۰۰
عاشقی از عاقلی خوشتر بود نصرالله منشی : باب الاسد و ابن آوی
بخش ۱۲
شگال جواب داد که: آشفتهٔ شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۵۴۱
کمتر بنفشه بوی کن ای غیرت بهار شاه نعمت‌الله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۲۲۱
هر دمی نقش خیالی می نگارد نور چشم نصرالله منشی : باب الحمامة المطوقة و الجرذ والغراب والسلحفاة والظبی
بخش ۱۶
چون موش از ادای این فصول بپرداخت باخه او را جوابهای با لطف داد , و استیحاش او را بموانست بدل گردانید و گفت: شاه نعمت‌الله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۲۸۸
ای دل به درخانهٔ جانانه گذر کن شاه نعمت‌الله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۷۸۴
بر هر دریکه رفتیم بر ما روان گشودند مشتاق اصفهانی : رباعیات
شمارهٔ ۲۱
هرکس که ز لطف تو ستمگر شاد است شاه نعمت‌الله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۹۰۱
شاهبازی درآمد از در باز فرخی یزدی : رباعیات
شمارهٔ ۱۸۴
نظار چو قفل جعبه را باز کنند عبید زاکانی : قصاید
قصیدهٔ شمارهٔ ۲۶ - در مدح شاه شیخ ابواسحاق و تهنیت وزارت رکن‌الدین عمیدالملک
شد ملک فارس باز به تایید کردگار ادیب صابر : مقطعات
شمارهٔ ۱۲۰
به مشغولی روزگار اندرون اسیری لاهیجی : رسائل
شرحی بر یک رباعی عرفانی
بِسْمِ ٱللّٰهِ ٱلرَّحْمَنِ ٱلرَّحِیمِ شاه نعمت‌الله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۱۲۴
من خلاف خدا کنم نکنم شاه نعمت‌الله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۴۰۳
در دو عالم جز یکی دانیم نه رضاقلی خان هدایت : روضهٔ دوم در ذکر فضلا و محقّقین حکما
بخش ۵۶ - صدر شیرازی
و هُوَ صدرالمتألهین و فخر المحقّقین، مولانا صدر الدین محمد بن ابراهیم بن یحیی، المعروف به ملاصدرا. ظهورش در زمان سلاطین صفویه، علوم عقلیه و نقلیه را در خدمت عظمای علماء و کبرای حکمای معاصرین خود تحصیل فرموده، مانند جناب سید سند، عارف مجرد مولانا میرابوالقاسم فندرسکی استرآبادی و جناب مولانا میرمحمد باقر مشهور به داماد و حضرت شیخ المشایخ بهاءالدّین محمد العاملی؛ و مولانا در حکمت الهی پایه‌اش از همگی درگذشت و مسلم عالم گشت. مولانا مرتضی المدعوّ به محسن کاشانی و مولانا عبدالرزاق لاهیجانی و غیرهم، در خدمت آن حضرت تلمذ کرده و از افاضل گردیده‌اند. غرض، او را درترک و تجرید و تحقیق وتوحید پایه‌ای بلند و رتبه‌ای ارجمند بوده و سالهاست که عدیل وی ظهور ننموده. تألیفات آن جناب مانند اسفار اربعه و شواهد ربوبیه و غیره بین الحکماء معروف و مشهور و رسالهٔ مدققانه‌اش موفور، مِنْجمله رسالهٔ فارسیه موسوم به سه امل در طریقهٔ سلوک و معارف از آن جناب به نظر رسیده، تحقیقات پسندیده دارد. تیمّناً این رباعی از او قلمی شد: قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۲۴۵
هر ذات مگو به ذات جاوید رسد جویای تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۳۱۴
محفل صهباپرستان بی نوای ساز نیست مشتاق اصفهانی : رباعیات
شمارهٔ ۱۳۷
امروز نکرده است اندیشه عشق صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۳۰۴
به شکر این که نه ای، ای صراحی از دوران
غزل شمارهٔ ۵۰۰
عاشقی از عاقلی خوشتر بود نصرالله منشی : باب الاسد و ابن آوی
بخش ۱۲
شگال جواب داد که: آشفتهٔ شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۵۴۱
کمتر بنفشه بوی کن ای غیرت بهار شاه نعمت‌الله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۲۲۱
هر دمی نقش خیالی می نگارد نور چشم نصرالله منشی : باب الحمامة المطوقة و الجرذ والغراب والسلحفاة والظبی
بخش ۱۶
چون موش از ادای این فصول بپرداخت باخه او را جوابهای با لطف داد , و استیحاش او را بموانست بدل گردانید و گفت: شاه نعمت‌الله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۲۸۸
ای دل به درخانهٔ جانانه گذر کن شاه نعمت‌الله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۷۸۴
بر هر دریکه رفتیم بر ما روان گشودند مشتاق اصفهانی : رباعیات
شمارهٔ ۲۱
هرکس که ز لطف تو ستمگر شاد است شاه نعمت‌الله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۹۰۱
شاهبازی درآمد از در باز فرخی یزدی : رباعیات
شمارهٔ ۱۸۴
نظار چو قفل جعبه را باز کنند عبید زاکانی : قصاید
قصیدهٔ شمارهٔ ۲۶ - در مدح شاه شیخ ابواسحاق و تهنیت وزارت رکن‌الدین عمیدالملک
شد ملک فارس باز به تایید کردگار ادیب صابر : مقطعات
شمارهٔ ۱۲۰
به مشغولی روزگار اندرون اسیری لاهیجی : رسائل
شرحی بر یک رباعی عرفانی
بِسْمِ ٱللّٰهِ ٱلرَّحْمَنِ ٱلرَّحِیمِ شاه نعمت‌الله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۱۲۴
من خلاف خدا کنم نکنم شاه نعمت‌الله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۴۰۳
در دو عالم جز یکی دانیم نه رضاقلی خان هدایت : روضهٔ دوم در ذکر فضلا و محقّقین حکما
بخش ۵۶ - صدر شیرازی
و هُوَ صدرالمتألهین و فخر المحقّقین، مولانا صدر الدین محمد بن ابراهیم بن یحیی، المعروف به ملاصدرا. ظهورش در زمان سلاطین صفویه، علوم عقلیه و نقلیه را در خدمت عظمای علماء و کبرای حکمای معاصرین خود تحصیل فرموده، مانند جناب سید سند، عارف مجرد مولانا میرابوالقاسم فندرسکی استرآبادی و جناب مولانا میرمحمد باقر مشهور به داماد و حضرت شیخ المشایخ بهاءالدّین محمد العاملی؛ و مولانا در حکمت الهی پایه‌اش از همگی درگذشت و مسلم عالم گشت. مولانا مرتضی المدعوّ به محسن کاشانی و مولانا عبدالرزاق لاهیجانی و غیرهم، در خدمت آن حضرت تلمذ کرده و از افاضل گردیده‌اند. غرض، او را درترک و تجرید و تحقیق وتوحید پایه‌ای بلند و رتبه‌ای ارجمند بوده و سالهاست که عدیل وی ظهور ننموده. تألیفات آن جناب مانند اسفار اربعه و شواهد ربوبیه و غیره بین الحکماء معروف و مشهور و رسالهٔ مدققانه‌اش موفور، مِنْجمله رسالهٔ فارسیه موسوم به سه امل در طریقهٔ سلوک و معارف از آن جناب به نظر رسیده، تحقیقات پسندیده دارد. تیمّناً این رباعی از او قلمی شد: قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۲۴۵
هر ذات مگو به ذات جاوید رسد جویای تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۳۱۴
محفل صهباپرستان بی نوای ساز نیست مشتاق اصفهانی : رباعیات
شمارهٔ ۱۳۷
امروز نکرده است اندیشه عشق صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۳۰۴
به شکر این که نه ای، ای صراحی از دوران
