ظهیرالدین فاریابی : رباعیات
شمارهٔ ۸۳
ای دوست نبودیم و نیم خوش بی تو
قطران تبریزی : مقطعات
شمارهٔ ۲
دلا تا کی همی جوئی منی را
خاقانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۱
پای گریز نیست که گردون کمان‌کش است
میرداماد : رباعیات
شمارهٔ ۴۹
چوگان شده قامتم سرم گوی خوش است
سعیدا : رباعیات
شمارهٔ ۳
آتش گشتم در جگر انداخت مرا
ایرج میرزا : قطعه ها
ماده تاریخ مهمانی شاه در باغ امیرنظام
خسرو تاج بخش ناصر دین
لبیبی : ابیات پراکنده در لغت نامه اسدی و مجمع الفرس سروری و فرهنگ جهانگیری و رشیدی
شمارهٔ ۱۰۷ - به شاهد لغت فرسنگسار، به معنی سنگچین که بر سر راه‌ها برای نشان راه کنند، میلی که برای نشان فرسنگ ساخته باشند و آن را دروازه هزار گام نیز گویند
نیابی در جهان بی مهر یاری
میرداماد : رباعیات
شمارهٔ ۳۲۹
ای دیده ز اشک بی متاعم نکنی
رفیق اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۱۸۰
صبر کردم بر جفای او، غلط کردم، غلط
واعظ قزوینی : ابیات پراکنده
شمارهٔ ۱۶۸
این بساطی که فرو چیده یی از ساده دلی
فضولی : رباعیات
شمارهٔ ۱۰
تا گشت دل زار ز دلدار جدا
فیض کاشانی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۴
دیدم دیدم که معرفت توحید است
امیرخسرو دهلوی : غزلیات (گزیدهٔ ناقص)
گزیدهٔ غزل ۴۹۲
دردیده چه کار آید این اشک چو بارانم
یغمای جندقی : رباعیات
شمارهٔ ۱۱۲
دنیا نکند ریع به کسب من و تو
ادیب صابر : قصاید
شمارهٔ ۴۵
زهی در غمزه چون هاروت ساحر
ادیب صابر : قصاید
شمارهٔ ۶۷
بستد ز من آن پسته دهن دل به دو بادام
امیرخسرو دهلوی : غزلیات (گزیدهٔ ناقص)
گزیدهٔ غزل ۴۶۲
دوش می‌رفت وآه می‌کردم
قائم مقام فراهانی : نامه‌های فارسی
شمارهٔ ۱۱۸ - به یکی از امیرزادگان نبشته
قربانت شوم: پروانه مبارکه رسید و جا داشت که سواد مداد آن را به جای مردمک در چشم ها جا دهم و نقد جان را نثار سطور مشک بار نمایم.
ظهیرالدین فاریابی : رباعیات
شمارهٔ ۴۴
دل گرچه هلاک جان و تن می خواهد
فضولی : رباعیات
شمارهٔ ۲
ای معرفتت وسیله خلقت ما