انوری : مقطعات
شمارهٔ ۲۲۶ - شراب خواهد
ای کریمی که از نوال کفت مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۴۱۲
چو مست روی توام ای حکیم فرزانه ادیب صابر : قصاید
شمارهٔ ۷۱
بهشت گشت به اردیبهشت و فروردین عرفی شیرازی : رباعیها
رباعی شمارهٔ ۴۰
شیراز که دریای معانی گذر است جامی : دفتر سوم
بخش ۴۱ - حکایت نظام الملک و منجم موصلی
بود در دولت نظام الملک سعدی : باب هشتم در آداب صحبت
بخش ۴۷
خردمندی را که در زمره اجلاف سخن ببندد شگفت مدار که آواز بربط با غلبه دهل بر نیاید و بوی عنبر از گند سیر فرو ماند انوری : مقطعات
شمارهٔ ۲۲۵ - طلب ادرار و راتبه از مخدوم برای یک نفر از شاگردان خود کند
ای خداوندی که از روی تفاخر بنده‌وار کمال‌الدین اسماعیل : قطعات
شمارهٔ ۲۷۹ - و له ایضاً
ای کف راد تو معمار جهان اهلی شیرازی : قصاید
شمارهٔ ۶۸ - در مدح گوید
کهن داغ جگر را تازهمیسازد مگر لاله مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۸۴
عاشقان را گر چه در باطن جهانی دیگرست امیرخسرو دهلوی : مثنویات
شمارهٔ ۵۰ - عکس و تبدیل
چرخ نداند در و دیوار کس انوری : مقطعات
شمارهٔ ۲۲۴ - در حبس مجدالذین ابوالحسن عمرانی
بافلک دی نیازمندی گفت سیف فرغانی : قصاید و قطعات (گزیدهٔ ناقص)
شمارهٔ ۸
که کرد در عسل عشق آن نگار انگشت فخرالدین اسعد گرگانی : ویس و رامین
وفات کردن ویس
چو با رامین بد او هشتاد ویک سال ملا هادی سبزواری : غزلیات
غزل شماره ۱۱۳
شمع رویش چو برافروخت ببزم ابداع سیدای نسفی : غزلیات
شمارهٔ ۵۱۵
چهره افروخته از باده ناب آمده‌ای انوری : مقطعات
شمارهٔ ۲۲۳ - در شکایت
کامل العصر نیک نیک بدان رضاقلی خان هدایت : فردوس در شرح احوال متأخرین و معاصرین
بخش ۵۴ - معطّر کرمانی علیه الرحمه
و هُوَ مولانا محمد مهدی بن محمد شفیع. نسبتش به شیخ محمود شبستری پیوسته. أباً عن جد از ارباب قلم بوده‌اند. خود از تلامذهٔ جناب زبدة العارفین میرزا محمد تقی کرمانی است. بالاخره اجازه از میرزا محمد حسین ملقب به رونق علی شاه گرفته در خدمت جناب میرزای مذکور به اعلی مدارج فقر و فناء ترقی فرموده. گویند جذبهٔ وی بر سلوک غلبه داشته. غرض، آخرالامر به حکم سلطانی وی را از کرمان به دارالخلافه بردند و اهل عناد سعایت کردند تا مورد قهر سلطانی شده بعد از هفته‌ای فوت و در امامزاده ناصرالدین مدفون شد. فی شهور سنهٔ ۱۲۱۷. این رباعی از اوست: ادیب صابر : مقطعات
شمارهٔ ۳۰
یارب درخت عمر مرا بار و برگ ده انوری : مقطعات
شمارهٔ ۲۲۲ - در هجا
ترا هجا نکند انوری معاذالله
شمارهٔ ۲۲۶ - شراب خواهد
ای کریمی که از نوال کفت مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۴۱۲
چو مست روی توام ای حکیم فرزانه ادیب صابر : قصاید
شمارهٔ ۷۱
بهشت گشت به اردیبهشت و فروردین عرفی شیرازی : رباعیها
رباعی شمارهٔ ۴۰
شیراز که دریای معانی گذر است جامی : دفتر سوم
بخش ۴۱ - حکایت نظام الملک و منجم موصلی
بود در دولت نظام الملک سعدی : باب هشتم در آداب صحبت
بخش ۴۷
خردمندی را که در زمره اجلاف سخن ببندد شگفت مدار که آواز بربط با غلبه دهل بر نیاید و بوی عنبر از گند سیر فرو ماند انوری : مقطعات
شمارهٔ ۲۲۵ - طلب ادرار و راتبه از مخدوم برای یک نفر از شاگردان خود کند
ای خداوندی که از روی تفاخر بنده‌وار کمال‌الدین اسماعیل : قطعات
شمارهٔ ۲۷۹ - و له ایضاً
ای کف راد تو معمار جهان اهلی شیرازی : قصاید
شمارهٔ ۶۸ - در مدح گوید
کهن داغ جگر را تازهمیسازد مگر لاله مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۸۴
عاشقان را گر چه در باطن جهانی دیگرست امیرخسرو دهلوی : مثنویات
شمارهٔ ۵۰ - عکس و تبدیل
چرخ نداند در و دیوار کس انوری : مقطعات
شمارهٔ ۲۲۴ - در حبس مجدالذین ابوالحسن عمرانی
بافلک دی نیازمندی گفت سیف فرغانی : قصاید و قطعات (گزیدهٔ ناقص)
شمارهٔ ۸
که کرد در عسل عشق آن نگار انگشت فخرالدین اسعد گرگانی : ویس و رامین
وفات کردن ویس
چو با رامین بد او هشتاد ویک سال ملا هادی سبزواری : غزلیات
غزل شماره ۱۱۳
شمع رویش چو برافروخت ببزم ابداع سیدای نسفی : غزلیات
شمارهٔ ۵۱۵
چهره افروخته از باده ناب آمده‌ای انوری : مقطعات
شمارهٔ ۲۲۳ - در شکایت
کامل العصر نیک نیک بدان رضاقلی خان هدایت : فردوس در شرح احوال متأخرین و معاصرین
بخش ۵۴ - معطّر کرمانی علیه الرحمه
و هُوَ مولانا محمد مهدی بن محمد شفیع. نسبتش به شیخ محمود شبستری پیوسته. أباً عن جد از ارباب قلم بوده‌اند. خود از تلامذهٔ جناب زبدة العارفین میرزا محمد تقی کرمانی است. بالاخره اجازه از میرزا محمد حسین ملقب به رونق علی شاه گرفته در خدمت جناب میرزای مذکور به اعلی مدارج فقر و فناء ترقی فرموده. گویند جذبهٔ وی بر سلوک غلبه داشته. غرض، آخرالامر به حکم سلطانی وی را از کرمان به دارالخلافه بردند و اهل عناد سعایت کردند تا مورد قهر سلطانی شده بعد از هفته‌ای فوت و در امامزاده ناصرالدین مدفون شد. فی شهور سنهٔ ۱۲۱۷. این رباعی از اوست: ادیب صابر : مقطعات
شمارهٔ ۳۰
یارب درخت عمر مرا بار و برگ ده انوری : مقطعات
شمارهٔ ۲۲۲ - در هجا
ترا هجا نکند انوری معاذالله
