مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۵۶
از عهد مگو که او نه بر پای منست مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۵۵
از دیدن اغیار چو ما را مدد است ابن یمین فَرومَدی : اشعار عربی
شمارهٔ ۶ - ترجمه
در شهر خویش هرکه مذلت همیکشد مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۵۳
از حلقهٔ گوش از دلم باخبر است مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۵۲
از جمله طمع بریدنم آسانست محتشم کاشانی : غزلیات از رسالهٔ جلالیه
شمارهٔ ۳۵
منم کز دل وداع کشور امن و امان کردم مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۵۱
از بی‌یاری ظریفتر یاری نیست مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۵۰
از بسکه دل تو دام حیلت افراخت مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۴۹
آواز تو ارمغان نفخ صور است مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۳۱
آن را که خدای چون تو یاری داده است مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۴۸
آن نور مبین که در جبین ما هست مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۴۷
آنکو ز نهال هوست شبخیزانست اسیر شهرستانی : غزلیات
شمارهٔ ۷۴۱
پیاله بر کف و چشم تو در نظر دارم غزالی : رکن چهارم - رکن منجیات
بخش ۶۸ - فصل (نیت آمیخته از ثواب خالی نباشد)
بدان که چون نیت آمیخته شد، اگر ریا یا غرضی دیگر غالب تر بود از نیت عبادت، این سبب عقوبت بود، و اگر با وی برابر بود نه سبب عقوبت بود نه سبب ثواب و اگر ضعیف تر بود عمل از ثواب خالی نباشد و هرچند که اخبار اشارت بدان می کند که چون شرکت آید گویند برو مزد از آن کس طلب کن که برای وی کردی، ولکن ظاهر نزدیک ما آن است که بدین آن می خواهد که چون هردو قصد برابر بود مزد نبود، چون طلب کند گویند از آن کس طلب کن. مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۴۶
آنکس که سرت برید غمخوار تو اوست همام تبریزی : مفردات
شمارهٔ ۴۱
زوصف اشتیاق او شدی الکن بیان من میرزا قلی میلی مشهدی : غزلیات
شمارهٔ ۲۶۴
دلم ز بس که جفا دیده و وفا کرده میرزا قلی میلی مشهدی : غزلیات
شمارهٔ ۲۷۸
امشب دگر کجایی و دلجوی کیستی امیرخسرو دهلوی : غزلیات (گزیدهٔ ناقص)
گزیدهٔ غزل ۲۴۸
سخن می گفتم از لبهایش در کام زبان گم شد جهان ملک خاتون : غزلیات
شمارهٔ ۶۵۰
یاری که همه میل دلش سوی وفا بود
رباعی شمارهٔ ۱۵۶
از عهد مگو که او نه بر پای منست مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۵۵
از دیدن اغیار چو ما را مدد است ابن یمین فَرومَدی : اشعار عربی
شمارهٔ ۶ - ترجمه
در شهر خویش هرکه مذلت همیکشد مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۵۳
از حلقهٔ گوش از دلم باخبر است مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۵۲
از جمله طمع بریدنم آسانست محتشم کاشانی : غزلیات از رسالهٔ جلالیه
شمارهٔ ۳۵
منم کز دل وداع کشور امن و امان کردم مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۵۱
از بی‌یاری ظریفتر یاری نیست مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۵۰
از بسکه دل تو دام حیلت افراخت مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۴۹
آواز تو ارمغان نفخ صور است مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۳۱
آن را که خدای چون تو یاری داده است مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۴۸
آن نور مبین که در جبین ما هست مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۴۷
آنکو ز نهال هوست شبخیزانست اسیر شهرستانی : غزلیات
شمارهٔ ۷۴۱
پیاله بر کف و چشم تو در نظر دارم غزالی : رکن چهارم - رکن منجیات
بخش ۶۸ - فصل (نیت آمیخته از ثواب خالی نباشد)
بدان که چون نیت آمیخته شد، اگر ریا یا غرضی دیگر غالب تر بود از نیت عبادت، این سبب عقوبت بود، و اگر با وی برابر بود نه سبب عقوبت بود نه سبب ثواب و اگر ضعیف تر بود عمل از ثواب خالی نباشد و هرچند که اخبار اشارت بدان می کند که چون شرکت آید گویند برو مزد از آن کس طلب کن که برای وی کردی، ولکن ظاهر نزدیک ما آن است که بدین آن می خواهد که چون هردو قصد برابر بود مزد نبود، چون طلب کند گویند از آن کس طلب کن. مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۴۶
آنکس که سرت برید غمخوار تو اوست همام تبریزی : مفردات
شمارهٔ ۴۱
زوصف اشتیاق او شدی الکن بیان من میرزا قلی میلی مشهدی : غزلیات
شمارهٔ ۲۶۴
دلم ز بس که جفا دیده و وفا کرده میرزا قلی میلی مشهدی : غزلیات
شمارهٔ ۲۷۸
امشب دگر کجایی و دلجوی کیستی امیرخسرو دهلوی : غزلیات (گزیدهٔ ناقص)
گزیدهٔ غزل ۲۴۸
سخن می گفتم از لبهایش در کام زبان گم شد جهان ملک خاتون : غزلیات
شمارهٔ ۶۵۰
یاری که همه میل دلش سوی وفا بود
