قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۳۷۵
از قدر هنر، بی‌هنران را چه خبر؟ سیدای نسفی : غزلیات
شمارهٔ ۳۰۵
نگار جامه فروشم کلاه پوش آمد سیدای نسفی : غزلیات
شمارهٔ ۳۱۰
مرا نگاه تو عالی جناب خواهد کرد عطار نیشابوری : بخش سیزدهم
(۱۹) حکایت مرد مجنون و رعنایان
بره دربود مجنونی نشسته سیدای نسفی : غزلیات
شمارهٔ ۱۳۰
پیمانه یی که باده ندارد شکستنیست صفی علیشاه : رباعیات
شمارهٔ ۵۵
رفتن بخرابات حسابی دارد قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۵۲۳
چون باد بگرد و گلشنی پیدا کن عرفی شیرازی : غزلها
غزل شمارهٔ ۲۸۴
ز صوت بلبل اندر بوستان فرزانه می گرید فرخی یزدی : دیگر سروده‌ها
شمارهٔ ۲۳ - رباعی مستزاد
دانی که بود سپید رو نیک عمل مجد همگر : قطعات
شمارهٔ ۷۷
تن در غم جانگداز دادن وحیدالزمان قزوینی : شهرآشوب کوچک
بخش ۹ - صفت گازُر
این گازُر شوخ پاک دامن محمد کوسج : برزونامه (بخش کهن)
بخش ۲۷ - آمدن فرامرز لشکر آوردن از سیستان رزم رستم و پیلسم سقلابی
چو دستان فرامرز یل را بدید جمال‌الدین عبدالرزاق : قصاید
شمارهٔ ۶۹ - لغز حمام
چه گوئی چیست آن شکل مدور قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۳۷۷
چون رفت ازین گنبد فیروزه حصار ملا احمد نراقی : مثنوی طاقدیس
بخش ۱۹۵ - حکایت آن شخص که خصم گوش او را به دندان مجروح کرده بود
آن فلان بی رحم با دندان گزید یغمای جندقی : بخش اول
شمارهٔ ۲۶ - به یکی از دوستان نگاشته
امیدگاها سرکار صمدآقا از گریز بی هنگام شماری دیگر برداشت و هنجاری دیگر گرفت، اسب سواری را که دست اویز گریز بود در کمند خویش آورد، و میرزا فتح الله را از در دیده بانی پاس اندیش فرگاه و درگاه فرمود. راه بازگشت من از شش در بسته ماند و پای پویه سپار را در ناخن نی شکسته و بر زانو پی گسسته. ناگزیرم امروز و فردا دست پیوستگی از دهن سرکار بریده خواهد بود و مرغ امید که دمی دو دور از آشیان بروکنارت نیارامیدی، از بام آمیزش پریده، از بند دوستان به تیتال رهایی جستن و به کج پلاسی جستن از چون منی سرد و ناهنجار است و خام و نا استوار. ناچار از سرکار دوست پوزش خواهم و شکست این پیمان را که نه بر دست من خاست تا بخواهی روسیاه نزدیک شام که خورشید روی در زردی و روز دم در سردی نهاد، با آقا محمد صادق کاربند بازگشت و پهنه سپار دره و دشت شوید. تا کجا دامن دیدار به چنگ افتد و گونه کاهی به گمارش تاب آمیزش بیجاده رنگ آید. فزون نگاری را جز دلتنگی چه روید و جز خار اندوه کدام گل شکفد. اوحدی مراغه‌ای : جام جم
در شرایط عمارت کردن
تا ندانی که کیست همسایه مجد همگر : قطعات
شمارهٔ ۳۹
به فال فرخ و پیروز بخت و طالع سعد فضولی : غزلیات
شمارهٔ ۱۰۶
بدو گیسو مه روی تو نچندان عجب است قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۵۵۵
هستی چمن جان و چمن در پرده
شمارهٔ ۳۷۵
از قدر هنر، بی‌هنران را چه خبر؟ سیدای نسفی : غزلیات
شمارهٔ ۳۰۵
نگار جامه فروشم کلاه پوش آمد سیدای نسفی : غزلیات
شمارهٔ ۳۱۰
مرا نگاه تو عالی جناب خواهد کرد عطار نیشابوری : بخش سیزدهم
(۱۹) حکایت مرد مجنون و رعنایان
بره دربود مجنونی نشسته سیدای نسفی : غزلیات
شمارهٔ ۱۳۰
پیمانه یی که باده ندارد شکستنیست صفی علیشاه : رباعیات
شمارهٔ ۵۵
رفتن بخرابات حسابی دارد قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۵۲۳
چون باد بگرد و گلشنی پیدا کن عرفی شیرازی : غزلها
غزل شمارهٔ ۲۸۴
ز صوت بلبل اندر بوستان فرزانه می گرید فرخی یزدی : دیگر سروده‌ها
شمارهٔ ۲۳ - رباعی مستزاد
دانی که بود سپید رو نیک عمل مجد همگر : قطعات
شمارهٔ ۷۷
تن در غم جانگداز دادن وحیدالزمان قزوینی : شهرآشوب کوچک
بخش ۹ - صفت گازُر
این گازُر شوخ پاک دامن محمد کوسج : برزونامه (بخش کهن)
بخش ۲۷ - آمدن فرامرز لشکر آوردن از سیستان رزم رستم و پیلسم سقلابی
چو دستان فرامرز یل را بدید جمال‌الدین عبدالرزاق : قصاید
شمارهٔ ۶۹ - لغز حمام
چه گوئی چیست آن شکل مدور قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۳۷۷
چون رفت ازین گنبد فیروزه حصار ملا احمد نراقی : مثنوی طاقدیس
بخش ۱۹۵ - حکایت آن شخص که خصم گوش او را به دندان مجروح کرده بود
آن فلان بی رحم با دندان گزید یغمای جندقی : بخش اول
شمارهٔ ۲۶ - به یکی از دوستان نگاشته
امیدگاها سرکار صمدآقا از گریز بی هنگام شماری دیگر برداشت و هنجاری دیگر گرفت، اسب سواری را که دست اویز گریز بود در کمند خویش آورد، و میرزا فتح الله را از در دیده بانی پاس اندیش فرگاه و درگاه فرمود. راه بازگشت من از شش در بسته ماند و پای پویه سپار را در ناخن نی شکسته و بر زانو پی گسسته. ناگزیرم امروز و فردا دست پیوستگی از دهن سرکار بریده خواهد بود و مرغ امید که دمی دو دور از آشیان بروکنارت نیارامیدی، از بام آمیزش پریده، از بند دوستان به تیتال رهایی جستن و به کج پلاسی جستن از چون منی سرد و ناهنجار است و خام و نا استوار. ناچار از سرکار دوست پوزش خواهم و شکست این پیمان را که نه بر دست من خاست تا بخواهی روسیاه نزدیک شام که خورشید روی در زردی و روز دم در سردی نهاد، با آقا محمد صادق کاربند بازگشت و پهنه سپار دره و دشت شوید. تا کجا دامن دیدار به چنگ افتد و گونه کاهی به گمارش تاب آمیزش بیجاده رنگ آید. فزون نگاری را جز دلتنگی چه روید و جز خار اندوه کدام گل شکفد. اوحدی مراغه‌ای : جام جم
در شرایط عمارت کردن
تا ندانی که کیست همسایه مجد همگر : قطعات
شمارهٔ ۳۹
به فال فرخ و پیروز بخت و طالع سعد فضولی : غزلیات
شمارهٔ ۱۰۶
بدو گیسو مه روی تو نچندان عجب است قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۵۵۵
هستی چمن جان و چمن در پرده
