میرزا قلی میلی مشهدی : غزلیات
شمارهٔ ۵۲
میا به پرستش من، جون امید صحت نیست مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۵۷۸
ای بود تو از کی نی، وی ملک تو تا کی نی سلیم تهرانی : غزلیات
شمارهٔ ۲۲۸
گر به ظاهر کسی از قید جهان آزاد است رضیالدین آرتیمانی : مقطعات و غزلیات ناتمام
۶
شدم صیدی که نتوان زد تغافل صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۳۵۲
چشم تو که پروای نظر باز ندارد سلیم تهرانی : غزلیات
شمارهٔ ۵۵۰
می کشان در انجمن چون حرف لعل او زنند ابوسعید ابوالخیر : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۲۱۱
من بی تو دمی قرار نتوانم کرد سعدی : غزلیات
غزل ۴۸
صبر کن ای دل که صبر سیرت اهل صفاست مفاتیح الجنان : دعا بعد از زیارت هر یک از ائمه (ع)
دعایى با مضامین عالی بعد از زیارت هر یک از ائمه (ع)
دعایی است با مضامین بسیار بلند که پس از زیارت هر یک از امامان(علیهم السلام) خوانده می شود و این دعا را سید ابن طاووس، در کتاب «مصباح الزائر»، بعد از این «زیارت جامعه» نقل فرموده است و آن دعای شریف این است: اسیری لاهیجی : اسرار الشهود
بخش ۳۱ - در بیان آنکه هر صفت که بر دل غالب میگردد و دل به حسب جامعیت که دارد عین آن مینماید. چنانچه حضرت مرتضی سلام اللّه علیه از دلهای ناقصان خبر دارد که: فکلهم اذا فکرت فیهم کلاب ام حمار ام ذباب و اشارت بر آنکه اصل انسان دل است و در صورت نشأه انسانی نظر گاه حق غیر دل نیست که ان اللّه لا ینظر الی صورکم و لا الی اعمالکم و لکن ینظر الی قلوبکم و نیاتکم و ان فی جسد ابن آدم لمضغة اذا صلحت صلح سایر الجسد و اذا فسدت فسد سایر الجسد، الاوهی قلب. زیرا که به اتفاق همه، انساینت انسان و کمال او به دل است.
مرتضی آن منبع صدق و صفا قطران تبریزی : قصاید
شمارهٔ ۱۰۷ - در مدح ابوالمعمر
ابر درافشان بگردون بر همی بندد کلل جامی : دفتر سوم
بخش ۲ - این معدلت نامه ایست متحف به سلاطین که سلاله طین فطرت آدم اند و لهوی را که آخر آن فناست و آن شغل به زخارف دنیاست از دل ایشان بیرون برده اند و صورت عافیت از آن بلا را عاقبت خیر ایشان کرده که حرز خلد ملکهم حاشیه صحیفه روزگار ایشان باد و دعای دام بقائهم دام مرغ اجابت شکار ایشان
بعد حمد حق و درود نبی صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۳۰۵
هلال سیل فنایند خانه پردازان انوری : قصاید
قصیدهٔ شمارهٔ ۵۷ - در مدح ملک معظم پیروزشاه
ای به شاهی ز همه شاهان فرد سیدای نسفی : غزلیات
شمارهٔ ۱۹۰
شمع ها جمله به فانوس وطن ساخته اند مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۹۱۷
چو بربندند ناگاهت زنخدان عرفی شیرازی : غزلها
غزل شمارهٔ ۱۶۹
حرم پویان دری را می پرستند فضولی : غزلیات
شمارهٔ ۱۰۲
عاشقی رونق ز اطوار من حیران گرفت عبید زاکانی : قصاید
قصیدهٔ شمارهٔ ۳۷ - در مدح شاه شیخ ابواسحق
ای دوش چرخ غاشیه گردان جاه تو کمال خجندی : مقطعات
شمارهٔ ۶۳
دوش گفتم خلیل اچکو را
شمارهٔ ۵۲
میا به پرستش من، جون امید صحت نیست مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۵۷۸
ای بود تو از کی نی، وی ملک تو تا کی نی سلیم تهرانی : غزلیات
شمارهٔ ۲۲۸
گر به ظاهر کسی از قید جهان آزاد است رضیالدین آرتیمانی : مقطعات و غزلیات ناتمام
۶
شدم صیدی که نتوان زد تغافل صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۳۵۲
چشم تو که پروای نظر باز ندارد سلیم تهرانی : غزلیات
شمارهٔ ۵۵۰
می کشان در انجمن چون حرف لعل او زنند ابوسعید ابوالخیر : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۲۱۱
من بی تو دمی قرار نتوانم کرد سعدی : غزلیات
غزل ۴۸
صبر کن ای دل که صبر سیرت اهل صفاست مفاتیح الجنان : دعا بعد از زیارت هر یک از ائمه (ع)
دعایى با مضامین عالی بعد از زیارت هر یک از ائمه (ع)
دعایی است با مضامین بسیار بلند که پس از زیارت هر یک از امامان(علیهم السلام) خوانده می شود و این دعا را سید ابن طاووس، در کتاب «مصباح الزائر»، بعد از این «زیارت جامعه» نقل فرموده است و آن دعای شریف این است: اسیری لاهیجی : اسرار الشهود
بخش ۳۱ - در بیان آنکه هر صفت که بر دل غالب میگردد و دل به حسب جامعیت که دارد عین آن مینماید. چنانچه حضرت مرتضی سلام اللّه علیه از دلهای ناقصان خبر دارد که: فکلهم اذا فکرت فیهم کلاب ام حمار ام ذباب و اشارت بر آنکه اصل انسان دل است و در صورت نشأه انسانی نظر گاه حق غیر دل نیست که ان اللّه لا ینظر الی صورکم و لا الی اعمالکم و لکن ینظر الی قلوبکم و نیاتکم و ان فی جسد ابن آدم لمضغة اذا صلحت صلح سایر الجسد و اذا فسدت فسد سایر الجسد، الاوهی قلب. زیرا که به اتفاق همه، انساینت انسان و کمال او به دل است.
مرتضی آن منبع صدق و صفا قطران تبریزی : قصاید
شمارهٔ ۱۰۷ - در مدح ابوالمعمر
ابر درافشان بگردون بر همی بندد کلل جامی : دفتر سوم
بخش ۲ - این معدلت نامه ایست متحف به سلاطین که سلاله طین فطرت آدم اند و لهوی را که آخر آن فناست و آن شغل به زخارف دنیاست از دل ایشان بیرون برده اند و صورت عافیت از آن بلا را عاقبت خیر ایشان کرده که حرز خلد ملکهم حاشیه صحیفه روزگار ایشان باد و دعای دام بقائهم دام مرغ اجابت شکار ایشان
بعد حمد حق و درود نبی صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۳۰۵
هلال سیل فنایند خانه پردازان انوری : قصاید
قصیدهٔ شمارهٔ ۵۷ - در مدح ملک معظم پیروزشاه
ای به شاهی ز همه شاهان فرد سیدای نسفی : غزلیات
شمارهٔ ۱۹۰
شمع ها جمله به فانوس وطن ساخته اند مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۹۱۷
چو بربندند ناگاهت زنخدان عرفی شیرازی : غزلها
غزل شمارهٔ ۱۶۹
حرم پویان دری را می پرستند فضولی : غزلیات
شمارهٔ ۱۰۲
عاشقی رونق ز اطوار من حیران گرفت عبید زاکانی : قصاید
قصیدهٔ شمارهٔ ۳۷ - در مدح شاه شیخ ابواسحق
ای دوش چرخ غاشیه گردان جاه تو کمال خجندی : مقطعات
شمارهٔ ۶۳
دوش گفتم خلیل اچکو را
