مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۸۵۳
چو افتم من ز عشق دل به پای دلربای من باباافضل کاشانی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۲۹
زان پیش که ما طفیل آدم بودیم کمالالدین اسماعیل : رباعیات
شمارهٔ ۴۷۹
در مدح تو مر مرا پس از فکر دراز یغمای جندقی : بخش دوم
شمارهٔ ۲ - به میرزا احمد صفائی نگاشته
احمد، آنچه برادر مهربانم آقا علی حاجی حسین در ساز و سامان باغ بالا وانگه ساخت و پرداخت جوی میان خواهد بده، و نوشته رسید بستان، توهم در انجام این کار دستیار اوباش که بی درنگ آغاز کند و به انجام برد آن مایه که این باغ سیراب گردد آب از نو باید خرید، سه جوی و یک جوی ندانم. باید تا رسید من که به خواست خدا دو سه ماه افزون نخواهد بود، پای تا سرآکنده دمید و آن خاک سیاه از انبوه نهال های بالیده سرسبز و آقا علی روسفید باشد. قدسی مشهدی : غزلیات
شمارهٔ ۱
زود به کردم من بیصبر داغ خویش را سیدای نسفی : شهر آشوب
شمارهٔ ۱۸۸ - تسمه گر
گر چه با من آن نگار تسمه گر هم مکتب است خاقانی : قصاید
شمارهٔ ۸ - در شکایت از حبس و بند و مدح عظیم الروم عز الدوله قیصر
فلک کژروتر است از خط ترسا انوری : مقطعات
شمارهٔ ۳۱۲ - عزالدین نامی را ستایش کند
ای بزرگی که شد دل و رایت امیرعلیشیر نوایی : غزلیات
شمارهٔ ۴۵ - اختراع
زهی قد و عذارت سر به سر خوب ابن یمین فَرومَدی : غزلیات
شمارهٔ ۳۱۰
دلا امید آن دارم که روی دلستان بینی طغرای مشهدی : ابیات برگزیده از غزلیات
شمارهٔ ۶۹۶
رخ لاله، زلف سنبل، لب غنچه، صوت بلبل صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۶۷۵
ای دهان تو و گفتار ز هم شیرین تر صفایی جندقی : رباعیات
شمارهٔ ۲۹
از لعل تو خون جگرم ماند به دل صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۸۳۹
به خبر چند تسلی ز رخ یار شوی؟ کمال خجندی : غزلیات
شمارهٔ ۳۵
دی چاشتگه ز چهر فکندی نقاب را سعدی : غزلیات
غزل ۱۵۶
فرهاد را چو بر رخ شیرین نظر فتاد یغمای جندقی : غزلیات
شمارهٔ ۱۰
دل از...گان بر کن که این خار اوحدی مراغهای : منطقالعشاق
خلاصهٔ سخن
به قدر حسن خوبان دلفروزند صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۵۷۳
نیست غیر از دل خود روزی مهمان وجود اسیر شهرستانی : غزلیات
شمارهٔ ۳۹
پرکاویدم دل خودم را
غزل شمارهٔ ۱۸۵۳
چو افتم من ز عشق دل به پای دلربای من باباافضل کاشانی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۲۹
زان پیش که ما طفیل آدم بودیم کمالالدین اسماعیل : رباعیات
شمارهٔ ۴۷۹
در مدح تو مر مرا پس از فکر دراز یغمای جندقی : بخش دوم
شمارهٔ ۲ - به میرزا احمد صفائی نگاشته
احمد، آنچه برادر مهربانم آقا علی حاجی حسین در ساز و سامان باغ بالا وانگه ساخت و پرداخت جوی میان خواهد بده، و نوشته رسید بستان، توهم در انجام این کار دستیار اوباش که بی درنگ آغاز کند و به انجام برد آن مایه که این باغ سیراب گردد آب از نو باید خرید، سه جوی و یک جوی ندانم. باید تا رسید من که به خواست خدا دو سه ماه افزون نخواهد بود، پای تا سرآکنده دمید و آن خاک سیاه از انبوه نهال های بالیده سرسبز و آقا علی روسفید باشد. قدسی مشهدی : غزلیات
شمارهٔ ۱
زود به کردم من بیصبر داغ خویش را سیدای نسفی : شهر آشوب
شمارهٔ ۱۸۸ - تسمه گر
گر چه با من آن نگار تسمه گر هم مکتب است خاقانی : قصاید
شمارهٔ ۸ - در شکایت از حبس و بند و مدح عظیم الروم عز الدوله قیصر
فلک کژروتر است از خط ترسا انوری : مقطعات
شمارهٔ ۳۱۲ - عزالدین نامی را ستایش کند
ای بزرگی که شد دل و رایت امیرعلیشیر نوایی : غزلیات
شمارهٔ ۴۵ - اختراع
زهی قد و عذارت سر به سر خوب ابن یمین فَرومَدی : غزلیات
شمارهٔ ۳۱۰
دلا امید آن دارم که روی دلستان بینی طغرای مشهدی : ابیات برگزیده از غزلیات
شمارهٔ ۶۹۶
رخ لاله، زلف سنبل، لب غنچه، صوت بلبل صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۶۷۵
ای دهان تو و گفتار ز هم شیرین تر صفایی جندقی : رباعیات
شمارهٔ ۲۹
از لعل تو خون جگرم ماند به دل صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۸۳۹
به خبر چند تسلی ز رخ یار شوی؟ کمال خجندی : غزلیات
شمارهٔ ۳۵
دی چاشتگه ز چهر فکندی نقاب را سعدی : غزلیات
غزل ۱۵۶
فرهاد را چو بر رخ شیرین نظر فتاد یغمای جندقی : غزلیات
شمارهٔ ۱۰
دل از...گان بر کن که این خار اوحدی مراغهای : منطقالعشاق
خلاصهٔ سخن
به قدر حسن خوبان دلفروزند صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۵۷۳
نیست غیر از دل خود روزی مهمان وجود اسیر شهرستانی : غزلیات
شمارهٔ ۳۹
پرکاویدم دل خودم را
