آشفتهٔ شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۲
پرده برافتاد از جمال محمد انوری : مقطعات
شمارهٔ ۳۳۳ - قاضی حمیدالدین در مدح حکیم گفته و بدو فرستاده
اوحدالدین انوری ای من مرید طبع تو انوری : مقطعات
شمارهٔ ۳۳۲ - در نقدی که یکی از امرا در مرثیهٔ سیدابوطالب نعمه بدو کرده بود گوید
به نظم مرثیه‌ای در که چون ز موجب آن انوری : مقطعات
شمارهٔ ۳۳۱ - از بزرگی درخواست کاغذ سپید کند
زندگانی مجلس سامی در اقبال تمام انوری : مقطعات
شمارهٔ ۳۳۰ - الب ارغو یکی از ممدوحان حکیم را میل کشیدند در آن باب گفته است
شاها بدیده‌ای که دلم را خدای داد سلمان ساوجی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۹۲
ای کارگزاران درت شمس و زحل، فخرالدین عراقی : فصل نهم
مثنوی
دیده‌ای پاک بین همی باید انوری : مقطعات
شمارهٔ ۳۲۹ - ستایش ملک‌الشعرا ارشدالدین
هیچ دانی ارشدالدین کز کف و طبع تو دوش رفیق اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۲۲
گر نیست به یاران ز وفا یار، مصاحب انوری : مقطعات
شمارهٔ ۳۲۷ - التماس انعام
ای ترا آفتاب حاجب بار انوری : مقطعات
شمارهٔ ۳۲۶ - در بیان حال خود
خاطری چون آتشم هست و زبانی همچو آب جویای تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۲۶۶
زان لب که نوشداروی جانهای خسته است ملا احمد نراقی : باب چهارم
توریه کردن
و بدان که در هر مقامی که دروغ گفتن حسب شرع رواست، تا توانی در آن، دروغ صریح مگوی، بلکه توریه کن یعنی سخنی بگوی که ظاهر معنی آن راست باشد اگر چه آنچه را شنونده از آن می فهمد دروغ بوده باشد تا نفس عادت به دروغ نکند مثل اینکه بعد از آنکه ظالمی از مکان کسی سوال کند، بگو خدا بهتر می داند که کجاست یا عالم الغیب خداست یا بگو سراغ او را در مسجد بکن، اگر دانی که در مسجد نیست. انوری : مقطعات
شمارهٔ ۳۲۵ - در مطایبه
تا نشست خواجه در گلشن بود قائم مقام فراهانی : نامه‌های فارسی
شمارهٔ ۴۳ - خطاب به میرزا بزرگ وزیر نواب
هر کس که بدست جام دارد میرزا حبیب خراسانی : غزلیات
شمارهٔ ۳۴۷
یک امشبی که تو آسوده در کنار منی جمال‌الدین عبدالرزاق : غزلیات
شمارهٔ ۱۴۵
بامدادان بگاه خواب زده سنایی غزنوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۳۱۸
با من شب و روز گرم بودی به سخن هلالی جغتایی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۵۳
چشم او می خورده و خود را خراب انداخته شمس مغربی : غزلیات
شمارهٔ ۱۵۰
صفت و شکل و دهانش بزبان هیچ مگو
شمارهٔ ۲
پرده برافتاد از جمال محمد انوری : مقطعات
شمارهٔ ۳۳۳ - قاضی حمیدالدین در مدح حکیم گفته و بدو فرستاده
اوحدالدین انوری ای من مرید طبع تو انوری : مقطعات
شمارهٔ ۳۳۲ - در نقدی که یکی از امرا در مرثیهٔ سیدابوطالب نعمه بدو کرده بود گوید
به نظم مرثیه‌ای در که چون ز موجب آن انوری : مقطعات
شمارهٔ ۳۳۱ - از بزرگی درخواست کاغذ سپید کند
زندگانی مجلس سامی در اقبال تمام انوری : مقطعات
شمارهٔ ۳۳۰ - الب ارغو یکی از ممدوحان حکیم را میل کشیدند در آن باب گفته است
شاها بدیده‌ای که دلم را خدای داد سلمان ساوجی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۹۲
ای کارگزاران درت شمس و زحل، فخرالدین عراقی : فصل نهم
مثنوی
دیده‌ای پاک بین همی باید انوری : مقطعات
شمارهٔ ۳۲۹ - ستایش ملک‌الشعرا ارشدالدین
هیچ دانی ارشدالدین کز کف و طبع تو دوش رفیق اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۲۲
گر نیست به یاران ز وفا یار، مصاحب انوری : مقطعات
شمارهٔ ۳۲۷ - التماس انعام
ای ترا آفتاب حاجب بار انوری : مقطعات
شمارهٔ ۳۲۶ - در بیان حال خود
خاطری چون آتشم هست و زبانی همچو آب جویای تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۲۶۶
زان لب که نوشداروی جانهای خسته است ملا احمد نراقی : باب چهارم
توریه کردن
و بدان که در هر مقامی که دروغ گفتن حسب شرع رواست، تا توانی در آن، دروغ صریح مگوی، بلکه توریه کن یعنی سخنی بگوی که ظاهر معنی آن راست باشد اگر چه آنچه را شنونده از آن می فهمد دروغ بوده باشد تا نفس عادت به دروغ نکند مثل اینکه بعد از آنکه ظالمی از مکان کسی سوال کند، بگو خدا بهتر می داند که کجاست یا عالم الغیب خداست یا بگو سراغ او را در مسجد بکن، اگر دانی که در مسجد نیست. انوری : مقطعات
شمارهٔ ۳۲۵ - در مطایبه
تا نشست خواجه در گلشن بود قائم مقام فراهانی : نامه‌های فارسی
شمارهٔ ۴۳ - خطاب به میرزا بزرگ وزیر نواب
هر کس که بدست جام دارد میرزا حبیب خراسانی : غزلیات
شمارهٔ ۳۴۷
یک امشبی که تو آسوده در کنار منی جمال‌الدین عبدالرزاق : غزلیات
شمارهٔ ۱۴۵
بامدادان بگاه خواب زده سنایی غزنوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۳۱۸
با من شب و روز گرم بودی به سخن هلالی جغتایی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۵۳
چشم او می خورده و خود را خراب انداخته شمس مغربی : غزلیات
شمارهٔ ۱۵۰
صفت و شکل و دهانش بزبان هیچ مگو
