فردوسی : پادشاهی پوران دخت
پادشاهی پوران دخت
یکی دختری بود پوران بنام
بابافغانی : رباعیات
شمارهٔ ۹
تا جان ترا فنا میسر نشود
رضاقلی خان هدایت : روضهٔ اول در نگارش احوال مشایخ و عارفین
بخش ۳۱ - ابوعبداللّه شیرازی
از اعاظم مشایخ بوده. از غایت شهرت محتاج به شرح نیست و جمعی از کبار به خدمتش ارادت داشته. نام او عبداللّه محمد بن خفیف است و به شیخ کبیر معروف است. صد و بیست و چهار سال عمر داشت و در سنهٔ ۳۹۱ رایت سفر آخرت برافراشت. این بیت را به آن جناب نسبت است:
فردوسی : پادشاهی کسری نوشین روان چهل و هشت سال بود
بخش ۱۰ - نامه کسری به هرمزد
شنیدم کجا کسری شهریار
مولوی : دفتر دوم
بخش ۵۷ - حمله بردن سگ بر کور گدا
یک سگی در کوی بر کور گدا
خاقانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۳۳
یک نظر دوش از شکنج زلف او دزدیده‌ام
نظیری نیشابوری : غزلیات
شمارهٔ ۲۰۳
بی تو بر بال و پر مرغان گلستان تنگ بود
شاطرعباس صبوحی : غزلیات
دقیقه، دقیقه
غمت شود به دل من فزون، دقیقه دقیقه
عطار نیشابوری : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۶۷
دل ز عشقت بی خبر شد چون کنم
وحدت کرمانشاهی : غزلیات
غزل شماره 15
عشق به یک سو فکند پرده چو از روی ذات
حزین لاهیجی : قطعات
شمارهٔ ۲۳ - در وصف شمشیر
به کف تیغ من اژدها پیکری ست
صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۰۵۱
هر رهروی که شوق تو سازد روانه اش
عطار نیشابوری : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۲۵
گر مردی خویشتن ببینیم
حاجب شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۱۴۵
ای تذرو خوش خرام ای طوطی شکرشکن
پروین اعتصامی : مثنویات، تمثیلات و مقطعات
یاد یاران
ای جسم سیاه مومیائی
باباافضل کاشانی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۶۳
آنان که ز معبود خبر یافته اند
محتشم کاشانی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۴۳
سلاخ که ساختی به پردانی خویش
بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۴۸۱
آنجاکه عجزممتحن چون و چند بود
سیف فرغانی : قصاید و قطعات
شمارهٔ ۴۵
نگارا کار عشق از من نیاید
خاقانی : قطعات
شمارهٔ ۲۳۷
خاقانیا به کعبه قسم یاد کن که من