میرزاده عشقی : غزلیات و قصاید
شمارهٔ ۱۹ - پریشانی ایران
ای دوست ببین بی سر و سامانی ایران خاقانی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۸۸
آن گل که به رنگ طعنه در می کرده است مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۰۳۹
رفت آنکه نبود کس به خوبی یارش فیض کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۶۸
یک غمزهٔ جان ستان مرا بس سوزنی سمرقندی : قصاید
شمارهٔ ۵۵ - در مدح علی بن حسین بن ذوالفقار
ای شهریار شرق و شه آل ذوالفقار واعظ قزوینی : غزلیات
شمارهٔ ۳۰
دل چسان پنهان کند در سینه آه خویش را هلالی جغتایی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۵۴
بلبل بباغ و جغد بویرانه ساخته ابن یمین فَرومَدی : مثنویات
شمارهٔ ٣
وز آنجا سوی اطفالم گذر کن مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۰۳۸
دل یاد تو آرد برود هوش ز هوش کمال‌الدین اسماعیل : قطعات
شمارهٔ ۲۲۵ - ایضا له
ای جبین تو مطلع اقبال وفایی شوشتری : مثنویات
شمارهٔ ۳ - بهاریه و مصیبت حضرت سیدالشهدا (ع)
غم امسالم افزونتر ز پار است امیرخسرو دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۱۶۲۴
آستان یار و آن گه خون من نصرالله منشی : مفتتح کتاب بر ترتیب ابن المقفع
بخش ۱۷ - حاجت خواستن برزویه از نوشروان
برزویه زمین بوسه کرد و گفت: حسن رای و صدق عنایت پادشاه مرا از مال مستغنی گردانیده است، و کدام مال دراین محل تواند بود که از کمال بنده نوازی شاهنشاه گیتی مرا حاصل است؟ اما چون سوگند در میانست از جامه خانه خاص، برای تشریف و مباهات، یک تخت جامه از طراز خوزستان که بابت کسوت ملوک باشد برگیرم. وانگاه برزبان راند که: اگر من در این خدمت مشقتی تحمل کردم و در بیم و هراس روزگار گذاشت، بامید طلب رضا و فراغ ملک بر من سهل و آسان می‌گذشت، و بدست بندگان سعی و جهدی به اخلاص باشد. و الا نفاذ کار و ادراک مراد جز بسعادت ذات و مساعدت بخت ملک نتواد بود. و کدام خدمت در موازنه آن کرامات آید که در غیبت اهل بیت بنده را ارزانی فرموده ست؟ و یک حاجت باقی است که در جنب عواطف ملکانه خطری ندارد، واگر بقضا مقرون گردد عز دنیا و آخرت بهم پیوندد، و ثواب و ثنا ایام میمون ملک را مدخر شود. شاه نعمت‌الله ولی : دوبیتی‌ها
دوبیتی شمارهٔ ۲۰۰
بسی نقشی که بر دیده کشیدیم عطار نیشابوری : باب سی و ششم: در صفت چشم و ابروی معشوق
شمارهٔ ۲
لعلت به صواب هیچ کس دم نزند مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۰۳۷
دلدار مرا وعده دهد نشنومش قاسم انوار : غزلیات
شمارهٔ ۲۹۲
آخر،ای شوخ جهان،عشوه گری با ما چند؟ وحشی بافقی : غزلیات
غزل ۲۱۳
یاران خدای را به سوی او گذر کنید شاه نعمت‌الله ولی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۷۲
ننشین بنشین وز همه عالم برخیز حکیم نزاری : غزلیات
شمارهٔ ۹۴۳
آرزومندم به روی دوستان
شمارهٔ ۱۹ - پریشانی ایران
ای دوست ببین بی سر و سامانی ایران خاقانی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۸۸
آن گل که به رنگ طعنه در می کرده است مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۰۳۹
رفت آنکه نبود کس به خوبی یارش فیض کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۶۸
یک غمزهٔ جان ستان مرا بس سوزنی سمرقندی : قصاید
شمارهٔ ۵۵ - در مدح علی بن حسین بن ذوالفقار
ای شهریار شرق و شه آل ذوالفقار واعظ قزوینی : غزلیات
شمارهٔ ۳۰
دل چسان پنهان کند در سینه آه خویش را هلالی جغتایی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۵۴
بلبل بباغ و جغد بویرانه ساخته ابن یمین فَرومَدی : مثنویات
شمارهٔ ٣
وز آنجا سوی اطفالم گذر کن مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۰۳۸
دل یاد تو آرد برود هوش ز هوش کمال‌الدین اسماعیل : قطعات
شمارهٔ ۲۲۵ - ایضا له
ای جبین تو مطلع اقبال وفایی شوشتری : مثنویات
شمارهٔ ۳ - بهاریه و مصیبت حضرت سیدالشهدا (ع)
غم امسالم افزونتر ز پار است امیرخسرو دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۱۶۲۴
آستان یار و آن گه خون من نصرالله منشی : مفتتح کتاب بر ترتیب ابن المقفع
بخش ۱۷ - حاجت خواستن برزویه از نوشروان
برزویه زمین بوسه کرد و گفت: حسن رای و صدق عنایت پادشاه مرا از مال مستغنی گردانیده است، و کدام مال دراین محل تواند بود که از کمال بنده نوازی شاهنشاه گیتی مرا حاصل است؟ اما چون سوگند در میانست از جامه خانه خاص، برای تشریف و مباهات، یک تخت جامه از طراز خوزستان که بابت کسوت ملوک باشد برگیرم. وانگاه برزبان راند که: اگر من در این خدمت مشقتی تحمل کردم و در بیم و هراس روزگار گذاشت، بامید طلب رضا و فراغ ملک بر من سهل و آسان می‌گذشت، و بدست بندگان سعی و جهدی به اخلاص باشد. و الا نفاذ کار و ادراک مراد جز بسعادت ذات و مساعدت بخت ملک نتواد بود. و کدام خدمت در موازنه آن کرامات آید که در غیبت اهل بیت بنده را ارزانی فرموده ست؟ و یک حاجت باقی است که در جنب عواطف ملکانه خطری ندارد، واگر بقضا مقرون گردد عز دنیا و آخرت بهم پیوندد، و ثواب و ثنا ایام میمون ملک را مدخر شود. شاه نعمت‌الله ولی : دوبیتی‌ها
دوبیتی شمارهٔ ۲۰۰
بسی نقشی که بر دیده کشیدیم عطار نیشابوری : باب سی و ششم: در صفت چشم و ابروی معشوق
شمارهٔ ۲
لعلت به صواب هیچ کس دم نزند مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۰۳۷
دلدار مرا وعده دهد نشنومش قاسم انوار : غزلیات
شمارهٔ ۲۹۲
آخر،ای شوخ جهان،عشوه گری با ما چند؟ وحشی بافقی : غزلیات
غزل ۲۱۳
یاران خدای را به سوی او گذر کنید شاه نعمت‌الله ولی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۷۲
ننشین بنشین وز همه عالم برخیز حکیم نزاری : غزلیات
شمارهٔ ۹۴۳
آرزومندم به روی دوستان
