مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۱۸۳
بیدف بر ما میا که ما در سوریم بلند اقبال : قطعات
شمارهٔ ۳۰ - قطعه
آنچنان تنگ گشته دل به برم سیف فرغانی : غزلیات
شمارهٔ ۲۰۶
مقبل آن قومی که با تو عشق دعوی کرده اند مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۱۸۲
بهر تو زنم نوا چو نی برگیرم نظامی گنجوی : خسرو و شیرین
بخش ۶۶ - تنها ماندن شیرین و زاری کردن وی
ملک دانسته بود از رای پر نور سلمان ساوجی : قصاید
قصیدهٔ شمارهٔ ۷۳ - دروصف زورق
بنگر این زورق رخشنده بر آب روان مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۱۸۱
بوی دهن تو از چمن می‌شنوم مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۱۸۰
بر یاد لبت لعل نگین می‌بوسم محتشم کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۰۷
کمان ناز به زه نازنین سوار من آمد مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۱۷۹
بر میکده وقف است دلم سرمستم مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۵۲۵
اگر گل‌های رخسارش ازان گلشن بخندیدی مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۱۷۸
بر شاه حبش زنیم و بر قیصر روم بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۶۸۱
درین محفل‌که پیدا نیست رنگ حسن مقصودی کسایی مروزی : دیوان اشعار
مخلوق پرستی و توبه از می
ای آنکه تو را پیشه پرستیدن مخلوق فریدون مشیری : از دیار آتشی
پنجره
تو تنها دری هستی،ای همزبان قدیمی مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۱۷۷
بر زلف تو گر دست درازی کردم منوچهری دامغانی : قصاید و قطعات
شمارهٔ ۶۴ - در صنعت «جمع و تقسیم» و مدح فرماید
بزن ای ترک آهو چشم آهو از سر تیری مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۱۷۶
بر بوی وفا دست زنانت باشم رشیدالدین میبدی : ۱۶- سورة النحل- مکیه‏
۹ - النوبة الاولى
قوله تعالى: «مَنْ کَفَرَ بِاللَّهِ مِنْ بَعْدِ إِیمانِهِ» هر که کافر شود بخداى خویش پس آنک گرویده بود باو، «إِلَّا مَنْ أُکْرِهَ» مگر کسى که بیم او را بر سخن دارد از زبان بر ناپسند دل، «وَ قَلْبُهُ مُطْمَئِنٌّ بِالْإِیمانِ» و دل وى آرمیده بایمان، «وَ لکِنْ مَنْ شَرَحَ بِالْکُفْرِ صَدْراً» اما هر که دل فراخ فرا داد بکفر «فَعَلَیْهِمْ غَضَبٌ مِنَ اللَّهِ» بر ایشان خشمى از اللَّه تعالى، «وَ لَهُمْ عَذابٌ عَظِیمٌ (۱۰۶)» و ایشانراست عذابى بزرگ. ترکی شیرازی : فصل پنجم - قطعه‌ها و تک‌بیتی‌ها
شمارهٔ ۷۵ - بنیاد غم
خواستم یک روز بی غم، در جهان باشم نشد