کسایی مروزی : دیوان اشعار
عزت نفس
به خدایی که آفرین کرده ست کمالالدین اسماعیل : رباعیات
شمارهٔ ۱۲۳
بی عیش و طرب دمی چو برنارد دوست فردوسی : پادشاهی خسرو پرویز
بخش ۸
وزین روی بنشست بهرام گرد ابن یمین فَرومَدی : غزلیات
شمارهٔ ۱۴۷
هر نسیمی که ز خاک در جانان باشد سعدی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۴۸
گر کان فضائلی وگر دریایی امیرخسرو دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۸۷
نازکیی که دیده ام آن رخ همچو لاله را ملکالشعرای بهار : قصاید
شمارهٔ ۴ - گلستان
نوبهار آمد و شدگیتی دیگرگونا مهدی اخوان ثالث : از این اوستا
پیوندها و باغها
لحظهای خاموش ماند، آنگاه صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۷۸۱
روی دلی چو غنچه ز بلبل ندیده ام فردوسی : پادشاهی بهرام گور
بخش ۴
ز پیش سواران چو ره برگرفت مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۲
انجیرفروش را چه بهتر جانا بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۲۷۰
حاصلم زبن مزرع بیبر نمیدانم چه شد صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۸۲۵
اگر از پرده زلف سیه رویش عیان گردد اسیری لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۳۳۷
ما سالها بکوی ملامت دویده ایم ملکالشعرای بهار : قصاید
شمارهٔ ۳ - فخریه
دگر باره خیاط باد صبا مولوی : دفتر دوم
بخش ۳۷ - وحی آمدن موسی را علیه السلام در عذر آن شبان
بعد ازان در سر موسیٰ حق نهفت ملکالشعرای بهار : قصاید
شمارهٔ ۱ - شکوه از حسود
ز شعر قدر و بها یافتند اگر شعرا عطار نیشابوری : تذکرة الأولیاء
ذکر امام محمد باقر علیه الرحمه
آن حجت اهل معاملت آن برهان ارباب مشاهدت آن امام اولاد نبی آن گزیده احفاد علی آن صاحب باطن و ظاهر ابوجعفر محمد باقر رضی الله عنه به حکم آنکه ابتداء این طایفه از جعفر صادق کرده شد که از فرزندان مصطفی است علیه الصلوة و السلام ختم این طایفه هم برایشان کرده میآید گویند که کنیت او ابوعبدالله بود و او را باقر خواندندی مخصوص بود به دقایق علوم و لطایف اشارت و او را کرامات مشهور است به آیات باهر و براهین زاهر و میآرند در تفسیر این آیت که فمن یکفر بالطاغوت ویؤمن بالله فرموده است که بازدارندهٔ تو از مطالعه حق طاغوت است بنگر تا چه محجوبی بدان حجاب ازوی بازماندهٔ به ترک آن حجاب بگوی که به کشف ابدی برسی و محجوب ممنوع باشد و ممنوعی نباید که دعوی قربت کند. سعدی : مثنویات
شمارهٔ ۳۰
حرص فرزند آدم نادان وحشی بافقی : غزلیات
غزل ۲۳۶
مغرور کسی به که درت جا نکند کس
عزت نفس
به خدایی که آفرین کرده ست کمالالدین اسماعیل : رباعیات
شمارهٔ ۱۲۳
بی عیش و طرب دمی چو برنارد دوست فردوسی : پادشاهی خسرو پرویز
بخش ۸
وزین روی بنشست بهرام گرد ابن یمین فَرومَدی : غزلیات
شمارهٔ ۱۴۷
هر نسیمی که ز خاک در جانان باشد سعدی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۴۸
گر کان فضائلی وگر دریایی امیرخسرو دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۸۷
نازکیی که دیده ام آن رخ همچو لاله را ملکالشعرای بهار : قصاید
شمارهٔ ۴ - گلستان
نوبهار آمد و شدگیتی دیگرگونا مهدی اخوان ثالث : از این اوستا
پیوندها و باغها
لحظهای خاموش ماند، آنگاه صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۷۸۱
روی دلی چو غنچه ز بلبل ندیده ام فردوسی : پادشاهی بهرام گور
بخش ۴
ز پیش سواران چو ره برگرفت مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۲
انجیرفروش را چه بهتر جانا بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۲۷۰
حاصلم زبن مزرع بیبر نمیدانم چه شد صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۸۲۵
اگر از پرده زلف سیه رویش عیان گردد اسیری لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۳۳۷
ما سالها بکوی ملامت دویده ایم ملکالشعرای بهار : قصاید
شمارهٔ ۳ - فخریه
دگر باره خیاط باد صبا مولوی : دفتر دوم
بخش ۳۷ - وحی آمدن موسی را علیه السلام در عذر آن شبان
بعد ازان در سر موسیٰ حق نهفت ملکالشعرای بهار : قصاید
شمارهٔ ۱ - شکوه از حسود
ز شعر قدر و بها یافتند اگر شعرا عطار نیشابوری : تذکرة الأولیاء
ذکر امام محمد باقر علیه الرحمه
آن حجت اهل معاملت آن برهان ارباب مشاهدت آن امام اولاد نبی آن گزیده احفاد علی آن صاحب باطن و ظاهر ابوجعفر محمد باقر رضی الله عنه به حکم آنکه ابتداء این طایفه از جعفر صادق کرده شد که از فرزندان مصطفی است علیه الصلوة و السلام ختم این طایفه هم برایشان کرده میآید گویند که کنیت او ابوعبدالله بود و او را باقر خواندندی مخصوص بود به دقایق علوم و لطایف اشارت و او را کرامات مشهور است به آیات باهر و براهین زاهر و میآرند در تفسیر این آیت که فمن یکفر بالطاغوت ویؤمن بالله فرموده است که بازدارندهٔ تو از مطالعه حق طاغوت است بنگر تا چه محجوبی بدان حجاب ازوی بازماندهٔ به ترک آن حجاب بگوی که به کشف ابدی برسی و محجوب ممنوع باشد و ممنوعی نباید که دعوی قربت کند. سعدی : مثنویات
شمارهٔ ۳۰
حرص فرزند آدم نادان وحشی بافقی : غزلیات
غزل ۲۳۶
مغرور کسی به که درت جا نکند کس
