هلالی جغتایی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۴۱
خواهم که: بزیر قدمت زار بمیرم
هلالی جغتایی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۰
به نام ایزد، میان مردمان آن تندخو با ما
شمس مغربی : غزلیات
شمارهٔ ۲۶
دلی که آینه روی شاهد ذات است
جویای تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۲۴۹
قبای پاره نصیبش زچرخ مینایی است
میرزا حبیب خراسانی : غزلیات
شمارهٔ ۲۷۶
خیز ای بت شنگول و بده باده که مستیم
انوری : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۳۷۹
بر من در محنت و بلا باز مخواه
غالب دهلوی : رباعیات
شمارهٔ ۱۰۰
ای جام شراب شادکامی زده ای
هلالی جغتایی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۶
ای سیم‌ذقن، این چه دهان و چه لبست؟
اوحدالدین کرمانی : الباب الرابع: فی الطهارة و تهذیب النفس و معارفها و ما یلیق بها عن ترک الشهوات
شمارهٔ ۱۱۴
جز قطع نظر به کام رهرو نکند
صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۴۹۸
با لب تشنه جگر سر به سرابم دادند
حزین لاهیجی : غزلیات ناتمام
شمارهٔ ۱۴۱
ز افسانه کی به شب، مژهٔ ما به هم رسد؟
وحشی بافقی : غزلیات
غزل ۳۳۲
شد صرف عمرم در وفا بیداد جانان همچنان
انوری : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۳۷۸
با من به سخن درآمد امروز پگاه
ناصرخسرو : قصاید
قصیدهٔ شمارهٔ ۲۴۷
ای آدمی به صورت و بی‌هیچ مردمی
عطار نیشابوری : بخش پایانی
خاتمۀ کتاب
سخن گر برتر از عرش مجیدست
هلالی جغتایی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۹۷
سایه ای کز قد و بالای تو بر ما افتد
مجیرالدین بیلقانی : غزلیات
شمارهٔ ۵۸
مکن ای دوست دوای من دلریش بده
هلالی جغتایی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۰۵
روزی که بر لب آید جانم در آرزویش
اسدی توسی : گرشاسپ‌نامه
آمدن دختر قیصر به دیدار گرشاسب
سوی باغ با دایه ناگه ز در
اسدی توسی : گرشاسپ‌نامه
ملامت کردن پدر دختر خویش را
چنان تند و خودکام گشتی که هیچ