فروغی بسطامی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۹
ای کاش جان بخواهد معشوق جانی ما عبدالقادر گیلانی : غزلیات
شمارهٔ ۶۶ - طلب آمرزش
نه چندانی گنه کارم که شرح آن توان دادن خواجه نصیرالدین طوسی : قسم اول در مبادی
فصل اول
هر عملی را موضوعی بود که در آن علم بحث از آن موضوع کنند چنانکه بدن انسان از جهت بیماری و تندرستی علم طب را، و مقدار علم هندسه را. و مبادیی بود که، اگر واضح نبود، در علمی دیگر به مرتبه بلندتر از آن علم، مبرهن شده باشد، و در آن علم مسلم باید داشت، چنانکه از مبادی علم طب باشد که عناصر چهار بیش نیست، چه این مسأله در علم طبیعی مبرهن شود و طبیب را از صاحب علم طبیعی فرا باید گرفت و در علم خویش مسلم شمرد؛ و همچنین از مبادی علم هندسه بود که مقادیر متصله قاره ای موجود است، و انواع آن سه بیش نه: خط و سطح و جسم. چه این حکم در علم الهی که موسوم است به مابعدالطبیعه مقرر شود، و مهندس را از صاحب آن علم قبول باید کرد و در علم خویش استعمال کرد. و علم مابعدالطبیعه آن علم باشد که انتهای همه علوم با اوست و او را مبادی غیر واضح نتواند بود و مسائلی بود که در آن علم بحث ازان کنند و خود تمامت علم بران مقصور باشد. و بیان این مقدمه در علم منطق مستوفی بیامده است. اوحدالدین کرمانی : الباب الثامن: فی الخصال المذمومة و ما یتولد منها
شمارهٔ ۱
بدخواه کسی به مقصد خود نرسد سعدی : غزلیات
غزل ۴۷۱
وه که جدا نمی‌شود نقش تو از خیال من خسرو گلسرخی : خسرو گلسرخی
سروده های خفته ...
۱ خاقانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۸
گرنه عشق او قضای آسمانستی مرا حافظ : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۸۶
بلبل ز شاخ سرو به گلبانگ پهلوی ادیب صابر : قطعات
شمارهٔ ۲
همه شراب به یاد بنفشه خواهم خورد صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۵۴۴
در هیچ پرده نیست، نباشد نوای تو نهج البلاغه : خطبه ها
عبرت گرفتن از دنيا
<strong> و من خطبة له عليه‌السلام </strong> <strong> في التنفير من الدنيا </strong> دَارٌ بِالْبَلاَءِ مَحْفُوفَةٌ وَ بِالْغَدْرِ مَعْرُوفَةٌ لاَ تَدُومُ أَحْوَالُهَا وَ لاَ يَسْلَمُ نُزَّالُهَا أَحْوَالٌ مُخْتَلِفَةٌ وَ تَارَاتٌ مُتَصَرِّفَةٌ اَلْعَيْشُ فِيهَا مَذْمُومٌ وَ اَلْأَمَانُ مِنْهَا مَعْدُومٌ طغرل احراری : غزلیات
شمارهٔ ۲۵۵
نشئه از میخانه تحقیق می خواهد دلم کلیم کاشانی : قطعات
شمارهٔ ۲۴ - در تعریف از قبضه خنجر شاه جهان
صاحبقران ثانی شاه جهان که تیغش اهلی شیرازی : رباعیات
شمارهٔ ۱۷۵
جوری ز زمانه بر بد اندیش نرفت سیف فرغانی : غزلیات (گزیدهٔ ناقص)
غزل شمارهٔ ۲۲
جانم از عشقت پریشانی گرفت حسین خوارزمی : ترجیعات
شمارهٔ ۲ - ترجیع بند دوم
ای حریف شرابخانه عشق سیف فرغانی : غزلیات (گزیدهٔ ناقص)
غزل شمارهٔ ۹۳
به رنگ خود نیم زان رو وز آن مو ملک‌الشعرای بهار : قصاید
شمارهٔ ۶۱ - به شکرانه توشیح قانون اساسی
بگذشت اردی‌بهشت و آمد خرداد طغرای مشهدی : متفرقات
شمارهٔ ۱۶
دل هیات سرمنزل جانانه برآورد اهلی شیرازی : رباعیات
شمارهٔ ۳۲۲
آدم که نتش سرای ویران باشد
غزل شمارهٔ ۴۹
ای کاش جان بخواهد معشوق جانی ما عبدالقادر گیلانی : غزلیات
شمارهٔ ۶۶ - طلب آمرزش
نه چندانی گنه کارم که شرح آن توان دادن خواجه نصیرالدین طوسی : قسم اول در مبادی
فصل اول
هر عملی را موضوعی بود که در آن علم بحث از آن موضوع کنند چنانکه بدن انسان از جهت بیماری و تندرستی علم طب را، و مقدار علم هندسه را. و مبادیی بود که، اگر واضح نبود، در علمی دیگر به مرتبه بلندتر از آن علم، مبرهن شده باشد، و در آن علم مسلم باید داشت، چنانکه از مبادی علم طب باشد که عناصر چهار بیش نیست، چه این مسأله در علم طبیعی مبرهن شود و طبیب را از صاحب علم طبیعی فرا باید گرفت و در علم خویش مسلم شمرد؛ و همچنین از مبادی علم هندسه بود که مقادیر متصله قاره ای موجود است، و انواع آن سه بیش نه: خط و سطح و جسم. چه این حکم در علم الهی که موسوم است به مابعدالطبیعه مقرر شود، و مهندس را از صاحب آن علم قبول باید کرد و در علم خویش استعمال کرد. و علم مابعدالطبیعه آن علم باشد که انتهای همه علوم با اوست و او را مبادی غیر واضح نتواند بود و مسائلی بود که در آن علم بحث ازان کنند و خود تمامت علم بران مقصور باشد. و بیان این مقدمه در علم منطق مستوفی بیامده است. اوحدالدین کرمانی : الباب الثامن: فی الخصال المذمومة و ما یتولد منها
شمارهٔ ۱
بدخواه کسی به مقصد خود نرسد سعدی : غزلیات
غزل ۴۷۱
وه که جدا نمی‌شود نقش تو از خیال من خسرو گلسرخی : خسرو گلسرخی
سروده های خفته ...
۱ خاقانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۸
گرنه عشق او قضای آسمانستی مرا حافظ : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۸۶
بلبل ز شاخ سرو به گلبانگ پهلوی ادیب صابر : قطعات
شمارهٔ ۲
همه شراب به یاد بنفشه خواهم خورد صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۵۴۴
در هیچ پرده نیست، نباشد نوای تو نهج البلاغه : خطبه ها
عبرت گرفتن از دنيا
<strong> و من خطبة له عليه‌السلام </strong> <strong> في التنفير من الدنيا </strong> دَارٌ بِالْبَلاَءِ مَحْفُوفَةٌ وَ بِالْغَدْرِ مَعْرُوفَةٌ لاَ تَدُومُ أَحْوَالُهَا وَ لاَ يَسْلَمُ نُزَّالُهَا أَحْوَالٌ مُخْتَلِفَةٌ وَ تَارَاتٌ مُتَصَرِّفَةٌ اَلْعَيْشُ فِيهَا مَذْمُومٌ وَ اَلْأَمَانُ مِنْهَا مَعْدُومٌ طغرل احراری : غزلیات
شمارهٔ ۲۵۵
نشئه از میخانه تحقیق می خواهد دلم کلیم کاشانی : قطعات
شمارهٔ ۲۴ - در تعریف از قبضه خنجر شاه جهان
صاحبقران ثانی شاه جهان که تیغش اهلی شیرازی : رباعیات
شمارهٔ ۱۷۵
جوری ز زمانه بر بد اندیش نرفت سیف فرغانی : غزلیات (گزیدهٔ ناقص)
غزل شمارهٔ ۲۲
جانم از عشقت پریشانی گرفت حسین خوارزمی : ترجیعات
شمارهٔ ۲ - ترجیع بند دوم
ای حریف شرابخانه عشق سیف فرغانی : غزلیات (گزیدهٔ ناقص)
غزل شمارهٔ ۹۳
به رنگ خود نیم زان رو وز آن مو ملک‌الشعرای بهار : قصاید
شمارهٔ ۶۱ - به شکرانه توشیح قانون اساسی
بگذشت اردی‌بهشت و آمد خرداد طغرای مشهدی : متفرقات
شمارهٔ ۱۶
دل هیات سرمنزل جانانه برآورد اهلی شیرازی : رباعیات
شمارهٔ ۳۲۲
آدم که نتش سرای ویران باشد
