میرزا حبیب خراسانی : غزلیات
شمارهٔ ۱۷۵
دوش ترک مست ما با طره آشفته بود احمد شاملو : حدیث بی‌قراری ماهان
چاهِ شغاد را ماننده...
چاهِ شغاد را ماننده محتشم کاشانی : قصاید
قصیدهٔ شمارهٔ ۳۷ - در مدح شاهزاده پریخان خانم بنت شاه طهماسب صفوی
دارم از گلشن ایام درین فصل بهار میرزا حبیب خراسانی : غزلیات
شمارهٔ ۱۷۴
حرف ما با تو شب دوش چه بود اسیری لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۳۸۴
ما رند خراباتی بی نام و نشانیم جامی : یوسف و زلیخا
بخش ۴۱ - ابتلای زلیخا به محنت فراق بعد از وفات عزیز مصر
دلی کز دلبری ناشاد باشد میرزا حبیب خراسانی : غزلیات
شمارهٔ ۱۷۱
باغ را نوبت نشور آمد میرزا حبیب خراسانی : غزلیات
شمارهٔ ۱۷۰
مثال مومن از مزمار گفتند غالب دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۶
نهفت شوخی بی پرده شور جنگش را میرزاده عشقی : هزلیات
شمارهٔ ۴ - خر تو خر
این چه بساطی است، چه گشته مگر؟ میرزا حبیب خراسانی : غزلیات
شمارهٔ ۱۶۸
خوشا شراب و جوانی و می ببانگ سرود ظهیری سمرقندی : سندبادنامه
بخش ۴۹ - داستان شاه کشمیر و دخترش و پری و چهار برادر زیرک
شاهزاده گفت: بقای عمر پادشاه روزگار و سایه فضل کردگار در دولت مستدام و سعادت بر دوام باد. آورده اند که در اعوام گذشته و ایام رفته در نواحی کشمیر پادشاهی بوده است به داد و عدل موصوف و به سداد و رشاد مذکور. باصیت سایر و حرمت وافر و دولت رفیع و حشم مطیع و او را فرزندی مستوره و عفیفه و جمیله و شریفه بود، با نسبی مشهور و حسبی معمور، عرضی طاهر و جمالی باهر، چنانکه به شکل و شمایل و خلق و خصایل او در بسیط زمین و بساط زمان هیچ کس مثل او نشان ندادی و زبان روزگار می گفت: بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۳۳۴
همچو گوهر قطرهٔ خشکی عیانم‌ کرده‌اند میرزا حبیب خراسانی : غزلیات
شمارهٔ ۱۶۶
ترکم امشب بسرا بیخود و مدهوش آمد فیض کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۶۶
ای خفته رسید یار برخیز میرزا حبیب خراسانی : غزلیات
شمارهٔ ۱۶۵
بنقد حال شدم خاک هر چه بادا باد جویای تبریزی : رباعیات
شمارهٔ ۴۰
هر کس از وضع خود گریزان گردد میرزا حبیب خراسانی : غزلیات
شمارهٔ ۱۶۲
ساقی امشب گوئیا زردشت پیغمبر بود حزین لاهیجی : ودیعة البدیعه
بخش ۲۴
در بدایت چو سر بود نشآت میرزا حبیب خراسانی : غزلیات
شمارهٔ ۱۶۱
ترکیم سحرگاهان، در بستر خواب آمد